Ezoterija II

Kamael:

Evo jednog zanimljvog teksta o tome ko smo i koja nam je svrha, napisan u skladu sa novim eonom i dobi u kojoj zivimo, dobi tehnoloske ere vodolije.

Jedna žena u Velikoj Britaniji patila je od kliničke depresije 40 godina, nakon što su joj ugradili više zubnih plombi od žive i izašla je iz nje tek pošto su ih zamenili i nakon što je prošla kroz program detoksikacije od žive. Za svo to vreme ona nije imala pojma da njena duboka i mračna depresija, koja je uključivala i par boravaka u institucijama za mentalno obolele, zapravo, nema nikakve veze sa njom, već da je bila posledica uticaja žive na njen sistem računarskog tela.
Kako je to moguće, ako izjednačimo ono što smo „mi“ sa našim emocijama? ......http://www.treceoko.novosti.rs/code/navigate.php?Id=182&editionId=80&articleId=401

Kliknite za proširenje...

Kamael:

Sta te muci prijatelju, san ili dar za ezoterno?

Kliknite za proširenje...

Mamac santerije

OD DOPISNIKA PROBUDITE SE! IZ MEKSIKA

SANTERIJA je na Kubi već mnogo godina vodeća religija. Međutim, ovaj oblik obožavanja postepeno se proširio i u druge zemlje. Na primer, jedna od glavnih pijaca u centru grada Meksika poznata je po prodavnicama koje su specijalizovane za rekvizite potrebne u santeriji, kao što su krstovi, sveće, amajlije i fetiši. Mnoge ove prodavnice poznate su pod nazivom botanika, i mogu se naći i u drugim velikim gradovima Amerike. U Njujorku, botanike su dosta zastupljene po telefonskim imenicima, tako da ih na žutim stranicama ima mnogo više nego drugih religioznih prodavnica.

Mnoge ljude privlači misticizam i neobičan oreol santerije. Elementi santerije se mogu naći i u nekoj popularnoj latinoameričkoj muzici i literaturi. Santerija postaje sve svetovnija i sve je više stvar kulture nego religije, a širi se kroz afro-karipsku muziku i kulturne događaje.

Poreklom iz drevne Afrike

Santerija ima glavne odlike i tradicije jedne drevne afričke religije koju je praktikovao Joruba narod iz Nigerije. Kada su u periodu od 1770-ih do 1840-ih Jorube odvedene na Karipska ostrva kao robovi, oni su sa sobom poneli i svoju religiju. Kada su dospeli u Novi svet, ovi porobljeni Afrikanci bili su prisiljeni da prihvate katolicizam, ali su odbili da se skroz odreknu svoje tradicije. Tako su stvorili novi oblik obožavanja sa elementima uzetim iz obe religije. Takvo spajanje religioznih običaja zove se sinkretizam.

Želeći da obožavaju po svojim drevnim verovanjima, robovi su katoličkim svecima davali dvostruke identitete, tako da je svaki, po određenim karakteristikama i moći, odgovarao nekom afričkom bogu. Tako su afrički bogovi i boginje, zvani oriša, uzeli imena i oblik katoličkih svetaca. Međutim, rituali, običaji i verovanja ostali su isti kao što su bili u Africi. Jedan sveštenik santerije s Kube objašnjava: „Sinkretizam nam dozvoljava da na oltaru obožavamo katoličkog boga, ali ono što u tome mi vidimo jeste afrički bog.“

Religije kao što su vudu, obeah i makumba takođe su sastavljene od elemenata iz rimokatoličke liturgije, sakramenata i svetih pribora pomešanih sa spiritističkim afričkim običajima. Pošto je u Latinskoj Americi katolička crkva u startu zabranila afričke religije, santerija je dugo morala da se praktikuje u tajnosti. Na kraju je katolička crkva počela da toleriše ovaj sinkretizam među robovima.

Karakteristike santerije

Koje su karakteristike ovog religioznog obožavanja? Santerosi, kako se sada nazivaju oni koji praktikuju santeriju, obožavaju jedno vrhovno biće i grupu božanstava, to jest orišu, koji formiraju jorubski panteon. Volja oriše se tumači preko santerijskih sveštenikâ putem proricanja. Kaže se da ponekad oriša dominira obožavaocima da bi izrazili svoju nameru. Sledbenici mogu da se obraćaju oriši putem molitvi, muzike, karakterističnog ponašanja i žrtvi. Oltari igraju važnu ulogu u obožavanju; santerosi ih postavljaju u svojim domovima i na njih stavljaju cveće, rum, kolače i cigare da bi božanstva bila i dalje srećna i od pomoći.

Lizet Alvarez objasnila je u jednom članku u časopisu New York Times o filozofiji santerije: „Religija više ističe sadašnji život nego zagrobni i usredsređuje se na prirodne sile. Svako božanstvo predstavlja neki aspekt prirode, na primer grmljavinu, i neku ljudsku odliku, recimo moć.“ Santerijski sveštenici pomažu ljudima da reše svakodnevne probleme konsultujući se sa orišom. Oni nisu katolički sveštenici, i njihovi uobičajeni santerijski rituali se održavaju radije u domovima nego u hramovima.

Ljudi kojima je potrebna emocionalna i ekonomska podrška posebno su privučeni santeriji jer ona nudi osećaj zajedništva, osećaj jedne proširene porodice. Oni koji su joj najviše privučeni jesu obespravljeni ljudi kao i imigranti koji se presele u zemlje gde se santerija praktikuje. Sledbenici pripadaju određenoj zajednici u kojoj muški ili ženski santero služi kao kum, savetnik i sveštenik za tu zajednicu. Nove članove uvode sveštenici putem ceremonije koja je obeležena muzikom, plesom i životinjskim žrtvama. Životinje se takođe žrtvuju kada se proslavljaju rođendani, venčanja i smrt. Životinje koje se koriste su pilići, jarići, golubovi i kornjače.

Muzika u santeriji

Muzika je važna odlika obožavanja u santeriji. Muzika se koristi tokom bembeja, to jest tokom ceremonija u kojima se udara u bubnjeve da bi se prizvala božanstva. Naročiti ritmovi se izvode da bi se pozvao naročiti bog. Zvuk je tako jak da se postojan ritam bubnjeva može čuti blokovima daleko.

Udaraljke kao što su bubnjevi i ksilofoni, to jest marimbe, bili su kultni instrumenti koji su se vekovima koristili u Zapadnoj Africi. Kada su robovi dovedeni u Ameriku to su bili najznačajniji instrumenti. U Brazilu se opne za svete bubnjeve prave od koža ritualno žrtvovanih životinja, i novi instrumenti se po svom običaju krštavaju, najbolje „svetom“ vodom iz katoličke crkve. Drugi bubnjevi predstavljaju određena božanstva, kao u afro-karipskoj kulturi na Haitima.

Nije neobično da se na pijaci nađu kompakt-diskovi na kojima otvoreno piše da sadrže svetu muziku za santeriju. Bubanj je glavni ritmički instrument, a naslovi nekih komada su u stvari imena božanstava u santeriji ili religioznih običaja. Kroz vreme, ovi ritmovi su prodrli i u latinoameričku muziku. Santerijska terminologija je uključena u neke muzičke komade.

Šta kaže Biblija

Santerija je blisko povezana sa spiritizmom, oblikom obožavanja zabranjenog u Bibliji (Levitska 19:31). Božja reč ubraja „bavljenje spiritizmom“ u „dela tela“ koja osobi uskraćuju nasledstvo u Božjem Kraljevstvu (Galatima 5:19-21). Pismo takođe naređuje onima koji žele Božje odobravanje da ’beže od idolopoklonstva‘ i da ’obožavaju Oca duhom i istinom‘ (1. Korinćanima 10:14; Jovan 4:23, 24).

Trebalo bi da hrišćani budu svesni činjenice da običaji i muzika santerije postaju sve svetovnije prirode. Različiti oblici zabave i neki aspekti latinoameričke kulture vezani su za elemente santerije. Oni postaju sve popularniji i uopšte se smatraju bezopasnim. Međutim, hrišćani dobro čine ako izbegavaju išta što je u direktnoj suprotnosti s biblijskim načelima bez obzira na to koliko su popularni ili koliko se smatraju bezopasnim (2. Korinćanima 6:14-18).

TERMINI KOJI SE KORISTE U SANTERIJI

Babalu-aje: Bog isceljenja koji se obožava kao „sveti“ Lasaro.

Ikole orun: „Nebo“ gde svi ljudi idu kada umru. Međutim, loši ljudi žive u paklu na zemlji i pate u ikole orunu.

Ifa Korpus: Sistem zakona izražen kroz 256 simbola koji predstavljaju tradiciju santerije.

Jemaja, ili Šemaja: Boginja morâ i plodnosti, koja je identifikovana Devicom Marijom, ili Virhen de Regla na Kubi.

Obatala: Bog koji je od materijala zemlje stvorio ljudski život i svest.

Ogun: Bog patron rudara i radnika, koji se obožava kao „sveti“ Petar.

Olodumare: Svevišnje biće, koje je stvorilo univerzum.

Orumila: Bog koji odlučuje o nečijoj sudbini.

Očun: Boginja reka, ljubavi, braka, novca, radosti i obilja, koja je još i u ulozi Virhen de la Karidad, svetica zaštitnica Kube.

Čango: Bog vatre, grmljavine i sevanja i takođe patron artiljerije, obožavan u katoličkoj veri kao „sveta“ Barbara.

Kliknite za proširenje...

Dženifer Lopez u kandžama sekte Santerije, kulta sa Karipskih ostrva

Njen guru je žena
Marlej Gonsales prisustvuje svim njenim snimanjima i koncertima
Holivudska glumica i pop pevačica latinoameričkog porekla Dženifer Lopez je već nekoliko godina veliki poklonik Santerije, kulta nastalog na Karipskim ostrvima pod uticajem katoličke religije i afričkog spiritualizma. Nijednu značajnu odluku u svom životu Dženifer ne donosi ukoliko se prethodno ne posavetuje sa svojom "duhovnom zaštitnicom" Marlej Gonsales, sveštenicom tog kulta.

Ova pedesetjednogodišnja Portorikanka poseduje u Los Anđelesu prodavnicu suvenira "Botanika" u kojoj zainteresovani mogu naći razne amajlije, biljne čajeve ili lekove koji su pripremani po strogim ritualima Santerije. Mada pop diva poznaje Gonsalesovu od rane mladosti, ona je do skora bila nepoverljiva prema njenim vradžbinama. Ipak, poslednjih godina preobratila se u istinskog vernika Santerije.

Sve je počelo kao šala, tvrde Dženiferini prijatelji. Kada se jednom prilikom gadno prehladila, pila je Marlejin biljni čaj i ubrzo se odlično osećala. U nekoliko navrata Marlej je tačno predvidela pojedine značajne događaje iz Dženiferinog života i uskoro je počela da joj daje savete u vezi sa glumačkom i pevačkom karijerom, koja je protekle tri godine u konstantnoj uzlaznoj fazi.

Marlej je sada prisutna na snimanjima svih njenih muzičkih numera i filmova i uvek ima pri ruci neki od svojih specijalnih preparata koji holivudskoj zvezdi pomažu da se opusti ili maksimalno koncentriše. Džej Lo je postala ovisnik od amajlija za sreću, poput ogrlice od aligatorovih zuba, predviđanja budućnosti i bacanja ljubavnih čini.

Zli jezici tvrde da Marlej ima ogroman uticaj na sve aspekte Dženiferinog života i ukazuju na činjenicu da je glavni kuvar u Dženiferinom restoranu "Madre" u Pasadeni upravo Marlejin suprug Rolando. Sem toga, izgleda da holivudska zvezda veruje da joj je magija Santerije pomogla da natera budućeg muža, glumca Bena Afleka, da istraje u lečenju od alkoholizma.

U SAD je registrovano oko 150.000 poklonika ovog kulta, a veruje se da ih širom sveta ima više od milion. Sveštenici Santerije prizivaju duhove umrlih, pripremaju čarobne napitke kojima navodno leče različite bolesti i bacaju dobre i zle čini. Najkontroverzniji ritual ovog kulta predstavlja žrtvovanje životinja, kokoške, koze, goluba, ili kornjače.

Borci za zaštitu životinja podneli su američkom vrhovnom sudu tužbu protiv prve Santerija crkve u SAD, Crkve Lukumi Babalu Aje koja je otvorena 1971. Ali, u skladu sa Prvim amandmanom američkog ustava, sud je doneo jednoglasnu odluku da je pripadnicima ove sekte dozvoljen ritual žrtvovanja životinja, budući da je to samo oblik njihovog verskog izražavanja.

Dženiferini prijatelji tvrde da je ona svesna da verovanje u Santeriju podrazumeva i prolivanje životinjske krvi. Po njihovim rečima, ona odlučno odbija da učestvuje u takvim ritualima. Samo je jednom prisustvovala spiritualističkoj seansi, koju svakog petka organizuje sveštenica Marlej, i bila je zgrožena i uplašena, iako su samo prizivani duhovi, bacane čini i izgovarane kletve. Džej Lo se od tada sa sveštenicom najradije viđa isključivo u četiri oka.

Kliknite za proširenje...

Gatanje kukuruzom

Od davnina u narodu je poznato gatanje u plećku, talog od kafe, pasulj, ali i kukuruz, koje se u tu svrhu najviše koristi u istočnoj Srbiji. Ovu tehniku vračanja najbolje poznaju vlaške vračare, a potiče iz drevne zemlje Inka, gde se kukuruz smatrao svetom biljkom, simbolom univezuma i darom boginje Velike Majke.

Ovu prvu žitaricu poštovali su kao božanstvo, prinosili joj žrtve uz određene rituale, a pomoću zlatnih zrna predviđali su budućnost ili razrešavali nedoumice. Ne postoji mnogo podataka o tehnici gatanja koju su primenjivale Inke, ali nije isključeno da je način na koji to rade vlaške vračare sličan njihovom.

Ništa bez bajalice
Za ovu svrhu se morao odabrati lep, zdrav klip sa osam uspravnih redova. Iz njega se vadi 41 zrno i stavlja na gomilicu, na čiji vrh se polaže beleg osobe kojoj se gata (končić sa odeće, dlaka, dugme). Potom se zrna desnom rukom tri puta pomešaju, dune se u njih i izgovara bajalica: ”.

Slika sudbine
Nakon što se izgovori bajalica, gomilica se deli u tri manje iz kojih se odbrojavaju po četiri zrna. Ostatak od tri gomilice ređa se sleva na desno i to predstavlja prvi red.

Drugi red formira se tako što se preostala zrna kukuruza ponovo skupe u gomilicu, izmešaju i podele u tri grupe, pa se odbrojavaju po četiri zrna. Od ostatka se dobije drugi red koji se takođe ređa sleva na desno. Za treći red važi isti postupak kao i za prethodna dva.

Prvi red zrna naziva se čelo, drugi je sredina, a treći, ili donji red, zove se prag. Gomilice na levoj strani predstavljaju ženski red, a na desnoj muški (posmatrajući iz položaja gatare). Gomilica u sredini zove se srce. Ovih devet gomilica daju odogovor na samo jedno pitanje, a za svako novo pitanje kukuruz se mora ponovo poređati.

Dobri znaci:

Kada se na čelu formiraju tri gomilice sa ukupno devet zrna bez obzira na to koliko u kojoj ima kukuruza;
kada u se gomilici srca nađu dva zrna a sa druge strane po tri;
kada na prag u srednjoj gomili padnu tri zrna a sa strane po jedno;
kada se u svakoj od devet gomilica nađu po tri ili četiri zrna (izvanredan znak!)

Kliknite za proširenje...

''Zangbeto - ples s duhovima
Zangbeto su tradicionalni noćni voodoo čuvari koji paze na zakon i red. Oni čine njihovo tajno društvo koje posjeduje tajna znanja, a kada su u transu dobivaju magijske moći. Zangbeto imaju kostim od slame ukrašen raznim dodacima, a prema tradiciji zaposjedaju ga duhovi koji su živjeli puno prije nego što je planeta Zemlja uopće postojala, a prizivaju ih svećenici. Nakon što Zangbeto zaposjedne duh, on krene plesati u ritmu bubnjeva, a nakon plesa uvijek ostavlja za sobom neke darove. Kao i u većini religija, tako i u voodoo da bi se duhovima zahvalilo mora im se prinijeti žrtva, u ovom slučaju neka životinja, najčešće je to crni jarac koji je premazan mirisnim uljima, posipaju ga kukuruznim zrnjem i uz pratnju bubnjeva se životinja zakolje da bi se konzumirala svježa krv, a kasnije (tek ujutro) jelo pečeno meso žrtvovane životinje.

Ono što je zanimljivo i neobjašnjivo kod ovih rituala je to što Zangbeto sam pleše kao da je u njemu zaista duh. Svećenici podižu i spuštaju Zangbeto nakon čega ga potiču na ples i Zangbeto krene plesati. Često nakon što svećenici podignu Zangbeto ispod se nalazi nekakva amajlija koja se čak sama pomiče, preklapa ili vrti, a kada ju preklope Zangbetom opet krene plesati naokolo. Čak se na nekim snimkama može vidjeti kako svećenici skroz rastave i opet sklope Zangbeto da bi opet krenuo sam plesati. Na kraju rituala svećenici čak zapale Zambeto, ali on i dalje pleše! Još nitko nije uspio dati konkretan odgovor kako je to uopće moguće.

Kliknite za proširenje...

Kamael:

U skidanju magije, po pravilu rada, čarobnjak, koji skida, mora proći sledeće korake:

1.Zaštiti žrtvu na astralnom planu, tj. raportirati osobu prema svojim zaštitničkim duhovima

2.Preuzeti "demona", tj. magiju, preko astralnog kanala na sebe, i svoje duhove zaštitnike.Za svakog aktivnog inicijanta, to je uvod u početak istinskog duhovnog treninga i prepoznavanja tisuća biča nevidljivog svijeta. Spoznavanje zla je spoznavanje najdublje tamne strane unutar čovjeka, istinski test karme i viših sila. Svi oni inicijanti koji bježe od negativnog, prokleli su svoju dušu na iluziju lažne svjetlosti, "punu ljubavi i dobrote".

3.Raspetljati magijski čvor, tj. "paket", to je posebno zanimljiv "kriptogramsko astralni" dio posla.

4.Pročistiti negativnu astralnu energiju, zatvoriti astralna vrata, to je naporno i dosadno, ali nužno, to je najduži dio posla.

5.Ex komunicirati osobu, pošto osoba koja je prošla tretman čišćenja, nema više potrebe za kontakt sa astralnim svjetovima.

6.Zaključiti

--------------------------------------------------------

Većina ljudi, koji se nađu pod utjecajem crne magije, su u početku zatvoreni prema astralnom svijetu, ne vjeruju u magiju, često su tvrdi realisti. Pošto im je astralno srce zatvoreno, tada magija djeluje na suptilan, prigušen način, barem kod većine. Početne depresije, koje izlaze "negdje iz dubine", gubitak životne energije i elana, velika pospanost, teški i traumatični snovi, jutarnja premorenost nakon deset sati spavanja, početak su djelovanja crne magije. Ti simptomi djeluju postepeno, i izdižu se iz podsvijesti prema samosvijesti, tj. iz astralnog svijeta u materijalni. U drugom slučaju, mogu djelovati preko ega žrtve, to je najteži slučaj, ukoliko je podsvijest čvrsto zatvorena!



Opaska!
Crna magija djeluje najjače u seoskim sredinama i manjim mjestima, naročito ukoliko je kuća starija. U manjim mjestima i selima, sa gledanja kolektivne svijesti, zid svijesti i podsvijesti je deblji, dok je ego tvrd i moćan. U stanovima djelovanje može biti slabije, suptilnije i prigušeno. U gradskim sredinama, radi prisutnosti velikog broja energija, magija djeluje drukčije.

Bitno!
Prilikom analize, kada se ustanovi da je osoba pod utjecajem crne magije, žrtvi se nikada ne smje kazati, tko joj je napravio magiju. Mehanizam karme je taj koji brine za pravednost u kozmosu. Ukoliko bi žrtva saznala, ili sumi tko joj je napravio magiju, te ukoliko ode kod te osobe, kaže joj to, zaprijeti i sl., tada bi bio prekršen zakon, to je zabranjeno!, nikoga se direktno ne smje u razgovoru imenovati da je nekome napravio magiju. Tada se zakon magije okreče..

Sa druge strane, znatiželja "tko mi je napravio" je sam vrag unutar čovjeka (podsvjesna evokacija, magija na magiju, što je čest slučaj). No, tu vrstu crne magije, uvijek naprave osobe koje su bliske žrtvi, čak i vrlo bliske, tako da to spoznanje može biti šokantno, no, narodna kaže, "tko će kome, ako ne svoj svome".

Kliknite za proširenje...

Kamael:

Ako ces o smislu ne trazi ga u crnoj magiji.

Kliknite za proširenje...