Пре него што кажем било шта о самој фотографији, желео би да напишем неколико општих редова, чисто као увод.
Иначе, све што напишем, је моје мишљење, па није немогуће да нисам у праву. Пре свега, желео би да скренем пажњу на неколико детаља који могу да буду корисни по мом мишљењу. Људско око само по себи лењо, а опет, вид непрекидно има доминантну улогу у нашој прецепцији. Но, опет, људски вид има моћ да се види тродимензионално, а фотографија је дводимензионална. Из тог разлога, врло често се дешава, да неки призор који угледате и изгледа заиста фасцинантно, на фотографији изгледа сасвим просечно, или пријатно, ал не посебно занимљиво. ( то је до некле случај и са овом фотографијом.).
Дакле, то је један од честих проблема који се јавља у почетку. Касније, с искуством, тај проблем нестаје.
Оно на шта такође треба обратити пажњу је то да људско око подсвесно све глада с десна на лево. То треба узимати у обзир, кад се креира кадар и поставља композицја. Све што се налази на фотографији представља елелменте који креирају композицију. Дакле, све што је ту, градивно је ткиво фотографије. Уз оно што се на фотосу налази, у креирању кадра и композиције, учествије и положај фоторафа, то јест ракурс одакле се сцена посматра. Кад на фотосу има превише детаља, фотографија испадне какафонична, па се и не види шта је аутор хтео да каже. Поента се изгуби. Ракурс је моћно средство у настојању да се кадар учини занимљивим а композиција оригиналном и јаком.. Баш онаквом каква остаје у оку посматрача и инспирише га .
Предлажем да кадар и копозицију смислите унапред, у односу на оно што видите испред себе. Дисплеји на дигиталним фотоапаратима заиста доста помажу у томе.
Што се тиче ове дате фотогаррафије, мени је сасвим јасно да је призор који се пружио пред голим оком био фасциннантан. Међутим, ту упрево долази до оног да су три димензије фантастична могућност, коју има око, а нема објектив. Друго, зелена боја је једонолична. Бар у овом случају. Можда би фотографија била сасвим другачија да је виноград оштар, а позадина тешко замућена, макар и жртвовоали она прекрасна брда у даљини. Онда би у позадини имала само две мутне целине, Једну која је тамна и представлја брдо, а другу која је светла и мутна, а преставлја небо. Дијагонала вади ствар прилично , па је као најбољи моменат и главна њена одлика.
И само један цитат..
на фотографији увек морате да имате голу жену. Потпуно је све једно дал ће та гола жена да буде у форми фантастичног кадра, одличног колорита, дивне композиције, јаке приче, изразите физиономије, или ће на фотографији заиста бити права гола жена. Тек, важно је да је она ту.
Јусуф Карш
Опростите, ако смарам.