bRu zLi
Poznat
- Poruka
- 9.401
Vrste psihoterapija
Psihoterapija je generalni naziv za jedan od nacina na koji se lece psihicki i emotivni poremecaji i to pre svega kroz razgovore sa profesionalnim psihoterapeutom. Kroz psihoterapiju moguce je dobiti bolji uvid u razloge, odnosno uzroke trenutnih problema i stanja u kojem se nalazimo, kao i bolje razumevanje istog.
Psihoterapija je veoma slozen, strucno vodjen proces koji se odvija u posebnim uslovima u kojima terapeut i klijent svesno, ali i nesvesno stvaraju i udesavaj izmedju sebe psiholoski prostor u kome slobodno razmenjuju osecanja,fantazme i misli,prostor za sakupljanje i izrazavanje svesnih i nesvesnih sadrzaja, prostor za promisljanje i rasclanjivanje ovih sadrzaja kao i prostor za izrazavanje telesnih dozivljaja.
U psihoterapiji se koriste kako verbalni tako i neverbalni aspekti komunikacije.
Najznacajniji terapijski faktor u psihoterapijskom procesu je odnos uzajamnog poverenja i pozitivnog ocekivanja koji se razvija izmedju terapeuta i klijenta.
Dobar terapijski odnos u sustini je prijateljski odnos izmedju medjusobno jednakih pri cemu terapeut,
kao pomagac, nastoji da unapredi rast,razvoj,sazrevanje i jacanje licnosti klijenta i poboljsa
njegovo funkiconisanje u realnim zivotnim situacijama.
Tokom psihoterapijske seanse klijent iznosi svoj problem po slobodnoj volji i terapeut ne ulazi dublje
u njegovu proslost i intimu,ako to nije neophodno za razumevanje njegovih sadasnjih psiholoskih teskoca,
odnosno ako to klijent ne zeli.
Kroz uzajamnu saradnju i terapeut i klijent rade na tome da klijentu pomognu da na najbolji nacin
resi problem koji ga ometa u rastu i razvoju njegove licnosti.
Terapeut pri tome deluje kao pomagac,edukator i prijatelj dok klijent ulaze vlastite napore da
ostvari promene za koje se odlucio.
Sve sto klijent saopsti u toku psihoterapisjkih seansi predstavlja profesionalnu tajnu i nacelo poverljivosti.
Bez dozvole klijenta nikakav se podatak iz razgovora sa klijentom ne moze saopstiti bilo kome drugom
(bracnom drugu,rodjacima,prijatelju,poslodavcu i dr).To je eticka i zakonska obaveza terapeuta
Psihoterapijske seanse se po pravilu unapred zakazuju i traju u individualnoj psihoterapiji 45 minuta,
a u grupnoj psihoterapiji 90 minuta.
Moguce je da nakon par psihoterapijskih seansi klijent oseti ublazavanje ili cak iscezavanje psihickih tegoba,
ali da bi se postigla znacajna poboljsanja i dugotrajnost ostvarenih promena obicno je potrebno 5-6 meseci pa i vise.
Trajanje psihoterapije zavisi od licnosti klijenta,vrste i trajanja problema,tehnike koja se koristi u psihoterapiji kao
i od toga sta je postavljeno kao terapijski cilj.
Ljudi najcesce dolaze na psihoterapiju sa namerom da rese sledece probleme:
Strahove razlicitih vrsta,napade panike,strepnju,osecanje napetosti, nesanicu, neraspolozenje,osecanje
usamljenosti i nize vrednosti, nedostatak samopouzdanja, negativne misli,osecanje beznadeznosti,
iznenadne napade vrucine,tikove,mucanje, pojacano znojenje, zastoj u ucenju, gubitak koncetracije,
teskoce u obavljanju profesionalne delatnosti,stanje stresa,gojaznost,zavisnosti od alkohola,cigareta i kompjutera,
teskoce u odnosima sa drugima (u porodici,u ljubavnim i seksualnim odnosima, u odnosima sa prijateljima,
profesorima, kolegama na poslu,rukovodiocima i drugima.),psihosomatske tegobe.
Na psihoterapiju se javljaju i ljudi koji ne ispoljavaju napred navedene teskoce, ali koji zele da bolje upoznaju sebe i
svoje potecijale radi postizanja licne kreativnosti,da poboljsaju kvalitet zivljenja, da brze uce, da bolje napreduju u
profesionalnoj karijeri, sportu, umetnosti, da budu uspesniji u ulozi roditelja i slicno.
Psihoterapija pomaze kod identifikovanja uzroka problema, kao i mogucih promena nacina ponasanja i razmisljanja koje je potencijalno dovelo do problema u psihickom, odnosno emotivnom funkcionisanju. Na kraju, pravilno primenjena psihoterapija trebala bi nam omoguciti, odnosno predstaviti adekvatne nacine suocavanja sa stresom kao i resavanje problema, i to pre svega tako sto cemo pred sebe postaviti realne ciljeve. Psihoterapija bi trebala olaksati neke od simptoma uzrokovanih psihickim poremecajima kao sto je osecaj besmisla, praznine, bes, agresija, strah i ostalo. U zavisnosti od slucaja kao i od intenziteta istog, psihoterapija se moze sastojati od samo par tretmana ali i par godina redovne psihoterapije (sto se obicno preporucuje samo u ekstremnim slucajevima). Najcesce se primenjuje individualna, grupna ili porodicna psihoterapija. Prema klinickim ispitivanjima, pravilna psihoterapija u kombinaciji s medikamentima, pokazuje do 80% dugorocnog poboljsanja. Naime, dok lekovi deluju na uklanjanje prvih, intenzivnih simptoma, uspesna psihoterapija moze nauciti pacijenta kako da otkrije uzroke a zatim i modifikuje svoj nacin ponasanja i razmisljanja, tako da i nakon prestanka s medikamentima moze normalno funkcionisati. Za uspesnu psihoterapiju potrebna je obostrana otvorena komunikacija, odnosno kooperacija pacijenta i psihoterapeuta.
Najcesce vrste psihoterapija:
http://4.***************/_LL2GN4umTRA/TL4Q3ChtrDI/AAAAAAAAAc8/C3_9K1kxJ9Q/s1600/cartoon-uncle-sam-freud.jpg
Bihejvioralna terapija
Bihejvioralna terapija se pre svega fokusira na promene nepozeljnih odnosno nezdravih nacina ponasanja, koristeci sistem nagradjivanja, motivisanja, pojacavanja pozitivnog ponasanja i desenzacije odnosno postepenog izlaganja situacijama koje izazivaju anksioznost, strah ili nelagodu da bi na taj nacin prevazisli nezdrave obrasce ponasanja.
Kognitivna terapija
Kognitivna terapija ima za cilj da pre svega identifikuje i promeni deformisane oblike razmisljanja, odnosno kognitivne obrasce koji potencijalno mogu dovesti do odredjenih negativnih emocija i ponasanja koje je problematicno, nelagodno i samo-unistavajuce. Kognitivna terapija se bazira na ideji da nacin na koji mi interpretiramo svoje misli, uverenja i zivotna iskustva zapravo odredjuje nacin na koji se osecamo i ponasamo. Primera radi, ukoliko se radi o pacijentu s dijagnozom depresije, on/ona mogu videti sebe i svoja iskustva u potpuno negativnom kontekstu, sto samo pojacava simptome depresije. Slicno kao i bihevioralna terapija, kognitivna terapija se fokusira pre svega na trenutni problem kao i na resenje istog, a mnogo manje na uzroke tih problema. Za razliku od bihevioralne terapije, kod kognitivne terapije nasa uverenja igraju veoma vaznu ulogu u terapijskom procesu.
Kognitivno-bihejvioralna terapija (KBT)
Kognitivno-bihejvioralna terapija je zapravo kombinacija dve gore pomenute terapije pokusavajuci da istovremeno identifikuje nezdrava i negativna uverenja i ponasanja, kao i da ih zameni zdravijim i pozitivnijim obrascima razmisljanja i ponasanja. Bazira se na ideji da nase vlastite misli, (a ne nasa okolina ili odredenja situacija) zapravo odredjuju kako cemo se ponasati ili osecati. Drugim recima, prema kognitivno-bihevioralnoj teoriji, cak i ako se negativna situacija ne menja ili ne moze promeniti, mi mozemo promeniti i usvojiti pozitivniji nacin razmisljanja ili ponasanja u datoj situaciji
Racionalno-emotivno bihejvioralna terapija
REBT je sveobuhvatan pristup pomaganja ljudima da promijene svoje disfunkcionalne emocije i ponašanja, pokazujuci im kako da postanu svjesni svojih uvjerenja i stavova koji stvaraju ova neželjena psihicka stanja, i kako da promjene ova disfunkcionalna uvjerenja i stavove. Proces promjene je edukativan, tako da omogucava klijentima da pomažu sami sebi cak i kada je formalna terapija završena. Ovaj samopomažuci aspekt REBT-a predstavlja jednu od najvecih snaga terapije uskladjene sa zahtevima savremenog društva. Uz ucenje klijenata kako da upravljaju svojim životima, REBT terapeuti koriste brojne terapijske tehnike, ukljucujuci razumijevanje životne filozofije svojih klijenata, emocionalno saosjecanje i strategije rješavanja problema
Psihoterapija je generalni naziv za jedan od nacina na koji se lece psihicki i emotivni poremecaji i to pre svega kroz razgovore sa profesionalnim psihoterapeutom. Kroz psihoterapiju moguce je dobiti bolji uvid u razloge, odnosno uzroke trenutnih problema i stanja u kojem se nalazimo, kao i bolje razumevanje istog.
Psihoterapija je veoma slozen, strucno vodjen proces koji se odvija u posebnim uslovima u kojima terapeut i klijent svesno, ali i nesvesno stvaraju i udesavaj izmedju sebe psiholoski prostor u kome slobodno razmenjuju osecanja,fantazme i misli,prostor za sakupljanje i izrazavanje svesnih i nesvesnih sadrzaja, prostor za promisljanje i rasclanjivanje ovih sadrzaja kao i prostor za izrazavanje telesnih dozivljaja.
U psihoterapiji se koriste kako verbalni tako i neverbalni aspekti komunikacije.
Najznacajniji terapijski faktor u psihoterapijskom procesu je odnos uzajamnog poverenja i pozitivnog ocekivanja koji se razvija izmedju terapeuta i klijenta.
Dobar terapijski odnos u sustini je prijateljski odnos izmedju medjusobno jednakih pri cemu terapeut,
kao pomagac, nastoji da unapredi rast,razvoj,sazrevanje i jacanje licnosti klijenta i poboljsa
njegovo funkiconisanje u realnim zivotnim situacijama.
Tokom psihoterapijske seanse klijent iznosi svoj problem po slobodnoj volji i terapeut ne ulazi dublje
u njegovu proslost i intimu,ako to nije neophodno za razumevanje njegovih sadasnjih psiholoskih teskoca,
odnosno ako to klijent ne zeli.
Kroz uzajamnu saradnju i terapeut i klijent rade na tome da klijentu pomognu da na najbolji nacin
resi problem koji ga ometa u rastu i razvoju njegove licnosti.
Terapeut pri tome deluje kao pomagac,edukator i prijatelj dok klijent ulaze vlastite napore da
ostvari promene za koje se odlucio.
Sve sto klijent saopsti u toku psihoterapisjkih seansi predstavlja profesionalnu tajnu i nacelo poverljivosti.
Bez dozvole klijenta nikakav se podatak iz razgovora sa klijentom ne moze saopstiti bilo kome drugom
(bracnom drugu,rodjacima,prijatelju,poslodavcu i dr).To je eticka i zakonska obaveza terapeuta
Psihoterapijske seanse se po pravilu unapred zakazuju i traju u individualnoj psihoterapiji 45 minuta,
a u grupnoj psihoterapiji 90 minuta.
Moguce je da nakon par psihoterapijskih seansi klijent oseti ublazavanje ili cak iscezavanje psihickih tegoba,
ali da bi se postigla znacajna poboljsanja i dugotrajnost ostvarenih promena obicno je potrebno 5-6 meseci pa i vise.
Trajanje psihoterapije zavisi od licnosti klijenta,vrste i trajanja problema,tehnike koja se koristi u psihoterapiji kao
i od toga sta je postavljeno kao terapijski cilj.
Ljudi najcesce dolaze na psihoterapiju sa namerom da rese sledece probleme:
Strahove razlicitih vrsta,napade panike,strepnju,osecanje napetosti, nesanicu, neraspolozenje,osecanje
usamljenosti i nize vrednosti, nedostatak samopouzdanja, negativne misli,osecanje beznadeznosti,
iznenadne napade vrucine,tikove,mucanje, pojacano znojenje, zastoj u ucenju, gubitak koncetracije,
teskoce u obavljanju profesionalne delatnosti,stanje stresa,gojaznost,zavisnosti od alkohola,cigareta i kompjutera,
teskoce u odnosima sa drugima (u porodici,u ljubavnim i seksualnim odnosima, u odnosima sa prijateljima,
profesorima, kolegama na poslu,rukovodiocima i drugima.),psihosomatske tegobe.
Na psihoterapiju se javljaju i ljudi koji ne ispoljavaju napred navedene teskoce, ali koji zele da bolje upoznaju sebe i
svoje potecijale radi postizanja licne kreativnosti,da poboljsaju kvalitet zivljenja, da brze uce, da bolje napreduju u
profesionalnoj karijeri, sportu, umetnosti, da budu uspesniji u ulozi roditelja i slicno.
Psihoterapija pomaze kod identifikovanja uzroka problema, kao i mogucih promena nacina ponasanja i razmisljanja koje je potencijalno dovelo do problema u psihickom, odnosno emotivnom funkcionisanju. Na kraju, pravilno primenjena psihoterapija trebala bi nam omoguciti, odnosno predstaviti adekvatne nacine suocavanja sa stresom kao i resavanje problema, i to pre svega tako sto cemo pred sebe postaviti realne ciljeve. Psihoterapija bi trebala olaksati neke od simptoma uzrokovanih psihickim poremecajima kao sto je osecaj besmisla, praznine, bes, agresija, strah i ostalo. U zavisnosti od slucaja kao i od intenziteta istog, psihoterapija se moze sastojati od samo par tretmana ali i par godina redovne psihoterapije (sto se obicno preporucuje samo u ekstremnim slucajevima). Najcesce se primenjuje individualna, grupna ili porodicna psihoterapija. Prema klinickim ispitivanjima, pravilna psihoterapija u kombinaciji s medikamentima, pokazuje do 80% dugorocnog poboljsanja. Naime, dok lekovi deluju na uklanjanje prvih, intenzivnih simptoma, uspesna psihoterapija moze nauciti pacijenta kako da otkrije uzroke a zatim i modifikuje svoj nacin ponasanja i razmisljanja, tako da i nakon prestanka s medikamentima moze normalno funkcionisati. Za uspesnu psihoterapiju potrebna je obostrana otvorena komunikacija, odnosno kooperacija pacijenta i psihoterapeuta.
Najcesce vrste psihoterapija:
http://4.***************/_LL2GN4umTRA/TL4Q3ChtrDI/AAAAAAAAAc8/C3_9K1kxJ9Q/s1600/cartoon-uncle-sam-freud.jpg
Bihejvioralna terapija
Bihejvioralna terapija se pre svega fokusira na promene nepozeljnih odnosno nezdravih nacina ponasanja, koristeci sistem nagradjivanja, motivisanja, pojacavanja pozitivnog ponasanja i desenzacije odnosno postepenog izlaganja situacijama koje izazivaju anksioznost, strah ili nelagodu da bi na taj nacin prevazisli nezdrave obrasce ponasanja.
Kognitivna terapija
Kognitivna terapija ima za cilj da pre svega identifikuje i promeni deformisane oblike razmisljanja, odnosno kognitivne obrasce koji potencijalno mogu dovesti do odredjenih negativnih emocija i ponasanja koje je problematicno, nelagodno i samo-unistavajuce. Kognitivna terapija se bazira na ideji da nacin na koji mi interpretiramo svoje misli, uverenja i zivotna iskustva zapravo odredjuje nacin na koji se osecamo i ponasamo. Primera radi, ukoliko se radi o pacijentu s dijagnozom depresije, on/ona mogu videti sebe i svoja iskustva u potpuno negativnom kontekstu, sto samo pojacava simptome depresije. Slicno kao i bihevioralna terapija, kognitivna terapija se fokusira pre svega na trenutni problem kao i na resenje istog, a mnogo manje na uzroke tih problema. Za razliku od bihevioralne terapije, kod kognitivne terapije nasa uverenja igraju veoma vaznu ulogu u terapijskom procesu.
Kognitivno-bihejvioralna terapija (KBT)
Kognitivno-bihejvioralna terapija je zapravo kombinacija dve gore pomenute terapije pokusavajuci da istovremeno identifikuje nezdrava i negativna uverenja i ponasanja, kao i da ih zameni zdravijim i pozitivnijim obrascima razmisljanja i ponasanja. Bazira se na ideji da nase vlastite misli, (a ne nasa okolina ili odredenja situacija) zapravo odredjuju kako cemo se ponasati ili osecati. Drugim recima, prema kognitivno-bihevioralnoj teoriji, cak i ako se negativna situacija ne menja ili ne moze promeniti, mi mozemo promeniti i usvojiti pozitivniji nacin razmisljanja ili ponasanja u datoj situaciji
Racionalno-emotivno bihejvioralna terapija
REBT je sveobuhvatan pristup pomaganja ljudima da promijene svoje disfunkcionalne emocije i ponašanja, pokazujuci im kako da postanu svjesni svojih uvjerenja i stavova koji stvaraju ova neželjena psihicka stanja, i kako da promjene ova disfunkcionalna uvjerenja i stavove. Proces promjene je edukativan, tako da omogucava klijentima da pomažu sami sebi cak i kada je formalna terapija završena. Ovaj samopomažuci aspekt REBT-a predstavlja jednu od najvecih snaga terapije uskladjene sa zahtevima savremenog društva. Uz ucenje klijenata kako da upravljaju svojim životima, REBT terapeuti koriste brojne terapijske tehnike, ukljucujuci razumijevanje životne filozofije svojih klijenata, emocionalno saosjecanje i strategije rješavanja problema
Poslednja izmena:
Da li neko zna nekog dobrog psihoterapeuta kognitivnobihejvioralne psihoanalize u Beogradu,znacio bi mi odgovor,jer nemam nijednu preporuku a na netu ne mogu da pronadjem...Tnx
Dosao covek koji pise "neumes", "neznam", "nemogu", "mogo, reko" da te ispravlja. 
