Karton siti made in USA

Alekasandar3

Alekasandar3

Buduća legenda
Poruka
35.716
svet-TentCity1.jpg

KO ih vidi na ulici pomisli da su obični ljudi. Takvi obično idu na posao i kući donose platu. Bez posla i plate, međutim, u Americi ubrzo ne bude ni kuće. Kada novo radno mesto ne može da se pronađe brzo, a tako je u vreme krize, obični ljudi postaju - beskućnici.
U zemlji gde se živi među zidovima kupljenim bančinim novcem za hipotekarni kredit, recesija je iskovala ime za ove ljude: „novi beskućnici“. Oni se ne uklapaju u stereotipe. Šišaju se i briju, održavaju higijenu, a neki uopšte i ne piju alkohol. Doskora su radili uobičajene poslove i bili jednu platu udaljeni od bankrotstva. Plata jednom nije došla. Od tada su na ulici.
Kada su prošle godine u Sjedinjenim Državama počeli da rastu gradovi šatora, nacionalni mediji su držali kamere dalje od njih. Kako se kriza širila, širila se i američka verzija „karton sitija“. Prema poslednjim podacima Nacionalne alijanse za kraj beskućništva, oko 672.000 ljudi u SAD svake noći nemaju krov nad glavom.
I kada je bilo dobro, Amerika je bila surova: svako pedeseto dete bilo je bez adrese tokom 2005. i 2006. godine.
Gde žive „novi beskućnici“? Dok imaju nešto para, po motelima, ako imaju kola - noću obaraju sedišta, spavaju pod šatorima, u posebnim skloništima, ili, jednostavno, na trotoarima.
Stejsi Daudi je vozila taksi i, kada je buknula kriza, nije imala za stanarinu od 675 dolara. Njen muž, nekada vozač kamiona i izbacivač iz noćnog kluba, nije mogao da nađe posao. Izbačeni su iz stana i odselili se u motel, sa sinom školarcem.
Stejsi se odrekla mačaka i prodavala krv (!) da bi kupila hranu. Posle su žena s detetom i muž spavali u odvojenim prihvatilištima, pa u pozajmljenom „pikapu“. Stvari su im rasprodali, a Stejsi je ostala urna s majčinim pepelom i još neke sitnice. Da bi kupila sinu tortu za deveti rođendan, ponovo je prodala krv. Nema pojma šta će biti sutra, ali kaže da je optimista.
Upućeni, međutim, predviđaju - crno: smatra se da će još milion i po ljudi postati beskućnici tokom naredne dve godine. U saveznom budžetu obezbeđen je stimulativni paket od milijardu dolara, ne bi li se pomoglo ugroženima da plate kiriju, račune, depozite ili troškove selidbe, ali to verovatno neće biti dovoljno da spreči ovaj moderni egzodus iz čvrsto zidanih zgrada, u vodećoj ekonomiji sveta.

NEDOVOLjNO ZA STAN
U Šarlotu, Severna Karolina, gde je Vlade Divac nekada igrao košarku, sada pet do osam hiljada ljudi nema svoj dom. Od njih, 3.500 školske dece. Mnogi odrasli, čak, imaju posao, ali ne zarađuju dovoljno za stan.
 
Mislim da Amerika ima višemiliona beskućnika, dakle totalno siromašnih ljudi. Takodje, ko poznaje njihov sistem medicinskog osiguranja, jasno mu je da je on u sustini nehunam, za razlioku od recimo kanadskog.
 
Alekasandar3:
svet-TentCity1.jpg

KO ih vidi na ulici pomisli da su obični ljudi. Takvi obično idu na posao i kući donose platu. Bez posla i plate, međutim, u Americi ubrzo ne bude ni kuće. Kada novo radno mesto ne može da se pronađe brzo, a tako je u vreme krize, obični ljudi postaju - beskućnici.
U zemlji gde se živi među zidovima kupljenim bančinim novcem za hipotekarni kredit, recesija je iskovala ime za ove ljude: „novi beskućnici“. Oni se ne uklapaju u stereotipe. Šišaju se i briju, održavaju higijenu, a neki uopšte i ne piju alkohol. Doskora su radili uobičajene poslove i bili jednu platu udaljeni od bankrotstva. Plata jednom nije došla. Od tada su na ulici.
Kada su prošle godine u Sjedinjenim Državama počeli da rastu gradovi šatora, nacionalni mediji su držali kamere dalje od njih. Kako se kriza širila, širila se i američka verzija „karton sitija“. Prema poslednjim podacima Nacionalne alijanse za kraj beskućništva, oko 672.000 ljudi u SAD svake noći nemaju krov nad glavom.
I kada je bilo dobro, Amerika je bila surova: svako pedeseto dete bilo je bez adrese tokom 2005. i 2006. godine.
Gde žive „novi beskućnici“? Dok imaju nešto para, po motelima, ako imaju kola - noću obaraju sedišta, spavaju pod šatorima, u posebnim skloništima, ili, jednostavno, na trotoarima.
Stejsi Daudi je vozila taksi i, kada je buknula kriza, nije imala za stanarinu od 675 dolara. Njen muž, nekada vozač kamiona i izbacivač iz noćnog kluba, nije mogao da nađe posao. Izbačeni su iz stana i odselili se u motel, sa sinom školarcem.
Stejsi se odrekla mačaka i prodavala krv (!) da bi kupila hranu. Posle su žena s detetom i muž spavali u odvojenim prihvatilištima, pa u pozajmljenom „pikapu“. Stvari su im rasprodali, a Stejsi je ostala urna s majčinim pepelom i još neke sitnice. Da bi kupila sinu tortu za deveti rođendan, ponovo je prodala krv. Nema pojma šta će biti sutra, ali kaže da je optimista.
Upućeni, međutim, predviđaju - crno: smatra se da će još milion i po ljudi postati beskućnici tokom naredne dve godine. U saveznom budžetu obezbeđen je stimulativni paket od milijardu dolara, ne bi li se pomoglo ugroženima da plate kiriju, račune, depozite ili troškove selidbe, ali to verovatno neće biti dovoljno da spreči ovaj moderni egzodus iz čvrsto zidanih zgrada, u vodećoj ekonomiji sveta.

NEDOVOLjNO ZA STAN
U Šarlotu, Severna Karolina, gde je Vlade Divac nekada igrao košarku, sada pet do osam hiljada ljudi nema svoj dom. Od njih, 3.500 školske dece. Mnogi odrasli, čak, imaju posao, ali ne zarađuju dovoljno za stan.
Kliknite za proširenje...
Ово сам видела пре пар месеци на некој ТВ.
 
Kenneth and Stacy Dowdy can't afford a place to live in Charlotte. Neither can Charles DuPree. But if you passed them on the street, you might not recognize them for what they are: Homeless.

They are among a growing number of newly homeless who don't fit old stereotypes. Many of them work regular jobs, or did until recently, nursing the sick, caring for other people's children, vacuuming offices, driving cabs.

They lived in apartments or houses, surviving paycheck to paycheck. One thing went wrong in this bad economy, and they didn't have far to fall before they ended up on the street.

Or in the cab of a pickup, where the Dowdys slept one night, treating it like a camping adventure for the sake of their young son.

Ten years ago, advocates warned that Charlotte needed more low-income housing for the working poor. Task forces convened, and city leaders promised action. A lot has been accomplished, but not nearly enough. After a decade of unprecedented prosperity, when Charlotte was better positioned to take on the problem, the city now finds itself unprepared.

"There are pockets of folks energized around their efforts," said Bert Green, executive director of Habitat for Humanity of Charlotte. "But there's no one organization that's trying to pull all these groups together and say: 'This is our strategic plan.' We know what we need to do. I don't think there's a political will out there to do it."

At least 5,000 people, likely as many as 8,000, are homeless every night. Mothers, fathers, the elderly and, the most staggering figure of all: 3,500 children in public schools, plus an untold number of their younger siblings. Homeless in Charlotte.

Many of the adults work, but don't earn enough to pay for an apartment or house. Their lives, as they move from by-the-week motels to emergency shelters and sometimes to the streets, are consumed in a desperate struggle to find a decent place to live.

Losing it All, Bit by Bit

As the economy began to falter last summer, the Dowdys' problems escalated. Stacy Dowdy said they fell behind on their $675-a-month rent because her fares as a taxi driver dropped off. Her husband, who had worked as a nightclub bouncer and truck driver, couldn't find a job.

"Charlotte is almost impossible to live in," Stacy Dowdy said. "It's almost like they're charging high-end prices for middle class homes. Three-fourths of our income would go to rent and utilities. The utilities would almost get cut off because we'd have to choose between paying the bills and getting food."

They were evicted from the apartment and moved into a motel, driving their son across town to school. Stacy gave away her cats, pawned her wedding band and sold her blood to buy food. They stored their furniture and other belongings, but ran out of money to pay the storage facility and, two weeks before Christmas, the company auctioned off everything.

They next sought refuge at the Salvation Army shelter and discovered only Stacy and their son could stay there. Kenneth would have to sleep apart from them at the Uptown Shelter.

After all their heartbreak, they refused to give up the one thing still intact: Their family.

They slept in a borrowed pickup. It was late January, a rainy night, but not too cold. On the floor rested one of the few possessions Stacy Dowdy had kept out of storage: an urn with her mother's ashes.

A friend invited them to move in with her family in Gaston County, four adults and two children sharing a two-bedroom apartment. Stacy found a temporary clerical job with a company she had worked for nine years ago. She sold blood one last time, to reimburse her friend for driving her places, to pay for a cake for her son's 9th birthday and to buy makeup to wear to work.

She hoped to save up for a car first, then a place to live. But now, after three months at her friend's place, she and Kenneth realize they've stayed too long, and it's time to move on.

"I feel like I am stuck in some kind of time warp that keeps sending me back to the same time I was in a week ago," Stacy Dowdy said. She has no idea where they will go. But she tries to stay positive. "We're luckier than some people," she said. "We're healthy and we have each other, and the only thing we can do is move forward."
 
Na zapadu svi imaju plate 1000-5000€ ali zato rashode od 1005-5005€.Nema ni jedna familija na zapadu koja nema kredita, koje ni njihova deca ne mogu da isplate A u nedelju slikacu ljude koji cekaju na red za hleba pa cu staviti da vidite da nije sve zlatno na zapadu .
 
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Slične teme

38imak
Srpsko pravo danas je blize Ustavu USA, negoli Dusanovom Zakoniku
2 3 4
Odgovora
76
Pregleda
836
Frtajler
Frtajler
I
U USA, Kini se placa na prst a krece i Fancuska
Odgovora
14
Pregleda
331
iig
I
Belgradeboy
USA pilot priča kako je izgledalo bombardovanje iz vazduha 1999.
Odgovora
1
Pregleda
168
38imak
38imak

Back
Top