Ko je bio Josip Broz Tito?

Josip Broz, Hrvat , bravar bez jednog prsta, što je umro 1913. godine nije imao nadimak tito. Posle Prvog Svetskog rata bilo je više komunista sa nadimkom tito, i sam Josip Ambroz, Jevrej, (potonji Tito) u prvo vreme neće uzeti ovaj nadimak, preuzeće ga tek kasnije.

„Он је, у ствари, Јосип Амброз, који ће у војној школи у Печују преузети идентитет Јосипа Броза, Хрвата рођеног у Бечу, који је умро 1913...У Печују је и Адолф Хитлер, син цариника са железнице, Баварац, мршав, са ликом савременог хипика. Он се разболео од јефтике, у ствари замрачења плућа, односно туберкулозе. Пошто је елиминисан из школе, Хитлер се нашао на улици.”(Хитлер је маја 1913. постао становник Минхена )

U obaveštajnoj školi u Pečuju je preuzeo identitet Josipa Broza – Hrvata rođenog u Beču, koji je umro pod nerazjašnjenim okolnostima tokom školovanja u toj školi 1913. Takođe, u knjizi ''Tajni dosije Josip Broz'' se može naći podatak da su sa Ambrozom obaveštajnu školu u Pečuju pohađali i Adolf Hitler (koji je napušta zbog bolesti ) i Miroslav Fribrih Krleža. Josip Ambroz u ovoj školi dobija čin cuksfirera (podnarednika ).

Inače 25.regimenta 41.-og domobranskog puka u kojoj je Ambroz služio kao podnarednik se ''proslavila'' svojim zločinima nad srspkim vojnicima i civilima u podrinju i mačvi.

Josip Ambroz je preuzeo identitet Hrvata kako bi se kao uljez ubacio među južnoslovenske narode. Naravno, 1913. godine njegovi pretpostavljeni nisu ni sanjali da će doći do raspada Austro-Ugarske, i do formiranja kraljevine SHS.

U toku prve ofanzive na Drini, koju je vodio gen. Oskar Poćorek, cuksfirer Ambroz vodi grupu od 70-ak vojnika, koji su u isto vreme izvidnica i prethodnica. Josip Ambroz je lukavi lovac na srpske predstraže, na ljudske jezike iz kojih se mučenjima izvlače podaci i priznanja o kretanju i položajima srpske vojske.

Jokić tvrdi da je Ambrozova (25.)austrougarska regimenta jednom prilikom negde u Podrinju zarobila 20-ak srpskih vojnika, koje su nakon dogog mučenja i izvlačenja priznanja, sve obesili o šljive. .. u vezi Valjeva,, Ambrozova 25. regimenta se kretala upravo ovim krajevima, u kojima su izvršeni neviđeni zločini nad srpskim civilima.

Naime, posle sloma prve austrougarske ofanzive na Drini, Josip Ambroz je bio zarobljen i bio je deportovan nazad u Austo-Ugarsku (u ovoj grupi zarobljenika je i Miroslav Fridrih Krleža ).

Nakon toga Ambroz će biti uhapšen od strane vojnih vlasti zbog silovanja jedne Srpkinje u selu Majur u okolini Novog Sada. Za ovakva dela su bile predviđene i najteže kazne, jer je vojnicima Austro-Ugarske na teritoriji Srbije bilo sve dozvoljeno, i da siluju žene i ubijaju civile, međutim na teritoriji carstva ovakve stvari su bile strogo zabranjene, čak i prema Srbima. Ipak Ambroza će umesto krivičnog gonjenja, za kaznu poslati na istočni front, jer im je ovakav vrsan obaveštajac bio i te kako potreban.

Tito je postao poznat široj javnosti u toku ''bombaškog procesa'' 1928. kada je nonšalantno na sudu priznao da je član KPJ, iako je komunistima bilo strogo zabranjeno da vlastima odaju svoju pripadnost partiji. Inače, od zabrane komunističke partije 1921. Broz je bio prvi komunista koji je na sudu priznao da je komunista, jer su pre toga svi komunisti poricali svoju pripadnost KPJ, kako bi dobili što blaže ili oslobađajuće presude.

Broz je tada bio već duže vreme član zagrebačke masonske lože ''Maksimilijan Vrhovec'', a njegova masonska ''braća'' su mu u štampi davali neviđeni publicitet u toku bombaškog procesa.

Zato i ne treba da čudi što se Josip Broz, po svom dolasku u Beograd maja 1941. godine smestio u jednoj vili na Dedinju, koja je pripadala nikom drugom do Vladimiru Ribnikaru – jevreju, masonu i vlasniku lista Politika. Ova vila se nalazila (zamislite! ) tik uz Nemački glavni štab; i sam Broz se hvalio kako su on i njegovi kamaradi ''bez straha pred nosom neprijatelju planirali akcije protiv okupatora''; a takođe u ovoj vili je 4.jula 1941. doneta odluka da se započne sa ''narodno-oslobodilačkom borbom''(posle rata su komunisti ispred te vile podigli neki nakaradni spomenik ).

...Još jedna veza između Josipa Ambroza i ustaša vezana je za pripreme za atentat na kralja Aleksandra I.
Naime, tokom 1934. godine Josip Ambroz dolazi u mađarski kamp za obuku terorista – Janka Pustu, čiji je komandant bio Vjekoslav Serveci ( kasniji ustaški major ), a njegov zamenik Slavko Štancer koji je ranije bio Ambrozov pretpostavljeni tokom školovanja u Pečuju.
Ambroz dolazi tamo kao instruktor, jer je kao stari obaveštajac posedovao izvanredna znanja u ovoj oblasti.
I sam vođa VMRO-a – Ivan Vančo Mihajlov (inače najtraženiji terorista Evrope između dva svetska rata ) je u svom intervjuu za italijanski časopis ''Storia Ilustrata'' 1990. god. priznao da je VMRO ''pozajmio'' svog čoveka ustaškoj grupi atentatora, i da se on zvao Vlado Georgijev Černozemski. Još je interesantno i to da je po Jokiću ''zagonetna plavuša'' koja je u Marseju predala oružje atentatorima i za kojom su tragale sve policije Evrope, ustvari bila ćerka Slavka Štrancera – Tereza Štancer, koja je istovremeno bila i Ambrozova ljubavnica.

Pred sam kraj rata, kada su se Vjekoslav Serveci i Slavko Štancer kao ustaški oficiri predali komesaru 51.vojvođanske partizanske divizije Milanu Basti, oni su zatražili da se sastanu sa Brozom. Kada je Milan Basta Ambrozu javio koga ima u svojim rukama i šta oni zahtevaju, Titov odgovor je glasio:''Hitno ih sve streljati'' (razume se zbog toga što su oni bili retki koji su znali Brozov pravi identitet ).
---------
iz knjige Momčila Jokića:''Tajni Dosije Josip Broz'

..U svom radu Stephen Clissild (Klisold ) ''Whiry Wind'', London 1949. na strani 24. piše o dolasku Broza u Beograd. On ističe da je ''jednog sjajnog majskog jutra, brzim vozom iz Zagreba ušao Josip Broz – Tito u zemunsku stanicu. Imao je nekoliko legitimacija džepu...'' Autor teksta ne zna da istog prati Svetozar Vukmanović – Tempo.. Tita na putu niko nije ometao, ni ustaše, ni Nemci. Dido Kvarternik, šef Pavelićeve policije NDH, dobro zna da je Broz šef jugoslovenskih komunista. Lično će Dido Kvarternik obavestiti poglavnika da je Josip Broz otputovao iz Zagreba za Beograd. Policija ustaška zna ko je Broz, ustaše znaju sve o njemu, znaju Kvarternik i Pavelić, ali su dozvolili da otputuje. Da li je to slučajno?

Kvarternik će tada reći Paveliću:
''Ti se sećaš kako je Lenjin došao da podigne revoluciju u Rusiji. Nemci su ga propustili preko svoje zemlje u jednom blindiranom vagonu. Mi ne bismo mogli da pronađemo dragoceniji eksport za Srbiju od Tita. Srbi će imati da plaćaju za to dvadeset godina...''

Ustaše priželjkuju ustanak u Srbiji i pokolj naroda. Znaju oni dobro šta znači rat u okupiranoj zemlji. Znaju da je to šansa da posle mogu da oglase:''Svi Srbi su komunisti, od patrijarha do poslednjeg čobanina''. Oni će dugo i četnike nazivati ''boljševicima''. Eto, to se i danas nažalost događa. Istorija se ponavlja, zar ne?

(Sticajem čudnih okolnosti,
Dido Kvaternik imao je ženu zhidovku..? Pavelic, također..
A utemeljitelj ustaškog pokreta takodjer - zagrebacki Zhidov i bogatun - Josip Franck.)

Zanimljiva je i teza Momčila Jokića da je Josip (AM )Broz bio trostruki agent. Naime pored Staljinovog NKVD-a, Jokić tvrdi da je Tito radio i za Britanski Intelidžent Servis, u koji ga je uveo vajar Antun Augustinčić; ali i za nemački ABVER. Naravno da je ovo moguće, jer je Nemcima trebalo što više obaveštajaca u redovima komunista; na što višim položajima – to bolje. Zanimljivo je da se u nemačkim obaveštajnim dokumentima spominje neki agent VAJS kao ''Hrvat koji ne radi za pare'' (hm, pitam se ko bi to mogao da bude ). Činjenica je da su Nemci znali da će posle okupacije Jugoslavije najveća ''gužva'', odnosno najjači pokret otpora protiv okupacije (ma šta mi mislili o njemu! ) nastati upravo u Srbiji, pa su im trebali spletkaroši kao Tito koji bi u tom slučaju Srbe razjedinili a kasnije ih zavadili da ratuju međusobno.

Momčilo Jokić u svojoj knjizi daje dokaze da su Nemci u nekim svojim akcijama namerno poštedeli Tita,kao u desantu na Drvar-operacija ''konjički skok'', kada je Tito sa svojim štabom neometano propušten da prođe kroz nemački obruč. Po Jokiću, glavni cilj operacije ''konjički skok'' je bio uništenje oficirske škole vrhovnog štaba. Nemci su posedovali kompletnu šifru vrhovnog štaba partizanske vojske, i znali su da se Broz nalazi u pećini; ali su njihovi padobranci ipak izvršili desant na groblje u Drvaru i noseći fotografije sa Titovim likom su ispitivali meštane ''da li su videli čoveka sa slike''. Čudno, zar ne?

Tu je takođe i pitanje martovskih pregovora Nemaca i partizana 1943. o njihovim zajedničkim akcijama protiv četnika kao i o razmeni zarobljenika. Takođe je interesantna veza Josipa Broza i Kurta Valdhajma – ratnog zločinca i ubice srpske dece sa Kozare, koji će posle rata postati predsednik Austrije i zahvaljujući Brozovoj podršci – generalni sekretar OUN.

Titova tajna veza

Prema istorijskim dokumentima, Josip Broz je postao obavestajac još 1914. godine i to na austrougarskom frontu prema Srbiji. Titovi biografi su dugo godina precutkivali istinu da je Broz u I svetskom ratu bio vodnik u bataljonu 25. domobranskog puka i staresina izvidjackog, tj. obavestajnog odeljenja becke armije. Njegov zadatak je bio da osmatra srpske pozicije, da upada na srpsku teritoriju, hvata zarobljenike, saslusava ih i iz njih �vadi� vojne podatke o srpskoj armiji. Podoficir Josip Broz je bio toliko dobar vojni obavestajac, da ga je komanda predlagala i za odlikovanje. Tu medalju je Tito i dobio sezdesetak godina kasnije iz ruku Kurta Valdhajma, možda, ponajvise zato što je, kako misli Dobrica Cosic, Josip Broz u čitavoj svojoj politickoj karijeri srpsko nacionalno pitanje resavao na austrougarski i austromarksisticki način.
-----------------------------------------------

Za antropološke analize, fotografija mladog Josipa Ambrozija

http://bosnia.prins-ict.nl/tito1gr.jpg

In 1913 he was drafted into the Austro-Hungarian army. The outbreak of World War I found him in the 25th Regiment in Zagreb(Austro-Hungary), which was sent to Galizien (russian front)where he was captured...

Josip Broz, known first as „Walter”, then as „Tito”, had been a stabsfeldwebel (staff sergeant) in the Austro-Hungarian Imperial Army and fought against the Serbian Army during World War I..

Detalj:
Povratak iz pohoda na Srbiju: Poćorekovi vojnici posle poraza, napuštaju svoju „laku šetnju”. Biće to novi povod da „hrabrost” iskale na bosanskim Srbima
http://www.srpsko-nasledje.co.yu/sr-l/1998/10/images/15.jpg

Šabac je, naime, bio prvi grad u koji su ušle austrougarske trupe 1914. i, istovremeno prvi grad u kojem je pljačka bila naređena. ..

Među trupama austrougarske vojske koje su se s naročito velikom žestinom ustremljivale na srpske vojnike nalazila se i 42. domobranska divizija iz Zagreba. Pri drugom prelasku preko Drine, 2. septembra 1914. godine, ona je puna tri dana kao fanatizovana naletala na rovove srpske vojske na Adi Kurjačici, nastojeći da se prebaci na desnu obalu Drine i da dejstvom dolinom Jadra potpomogne akcije trupa južno od Loznice i severno od Lešnice. Ona je nanela velike gubitke jedinicama Drinske divizije II poziva, koje su joj se ovde suprotstavile. Na srpskoj strani palo je 9 oficira, 6 podoficira i 550 vojnika...

U sastavu ove austrougarske divizije, jurišao je na srpske položaje i Josip Broz, kasnije nazvan Tito, u to vreme pripadnik 10. čete 25. pukovnije. Šta je tada sve doživeo i preživeo, on o tome nije nikad hteo da govori, ništa nije kazao čak ni svom biografu Vladimiru Dedijeru.

„Činjenica je”, izjaviće Dedijer posle njegove smrti, „da je Tito izbegavao da mi govori na pitanja o svom učešću u Prvom svetskom ratu. On pominje kako je bio u 25. domobranskoj pukovniji i onda preskače prvih šest meseci rata i govori o Petrovaradinu...”

Dedijer, inače, iznosi (u Novim prilozima za biografiju Josipa Broza Tita, u drugoj knjizi), da je imao u rukama tri Titova autobiografska teksta - iz 1935, 1945. i 1952. godine, i da samo u jednom od njih, u onim iz 1935, Tito govori o učešću u ratu protiv Srbije, od avgusta do decembra 1914. godine. Kad je hteo, na osnovu prvog autobiografskog teksta iz 1935. godine, da piše o Titovom učešću u operacijama na srpskom frontu, dobio je, navodno, direktivu od Milovana Đilasa da to ne čini.

Kao i Tito, u 42. domobranskoj diviziji („Vražjoj diviziji”, kako je još nazivana), u 25. puku, protiv Srba borio se i Vlatko Maček, vođ Hrvatske seljačke stranke.

Za razliku od Tita, Maček je u svojoj autobiografiji, objavljenoj u NJujorku, opisao u kojim je sve bitkama učestvovao sa svojim pukom u Srbiji. Pomenuo je da je (a to znači i Tito) učestvovao i u krvavim okršajima kod sela Popinci i Pećinci sa srpskom vojskom koja je bila prešla Savu, a zatim u brojnim borbama na Kolubari...

U Mačekovom i Titovom 25. domobranskom puku, komandant „doknadnog” bataljona bio je Slavko Štancer, koji će 1941. godine postati prvi čovek u vojsci ustaške, odnosno hrvatsko-muslimanske države. Bio je „razglašen kao najveći junak 42. domobranske vražje divizije”, kaže J. Horvat. Jurišajući ispred svojih vojnika, on je već u prvoj nedelji rata u Srbiji izgubio desnu ruku...

Od razbojišta, na kojima je najviše palo Hrvata i muslimana na jednoj, i Srba iz Srbije na drugoj strani, među najpoznatije spada Mačkov kamen.

Paradoksi vremena :
U aprilu 1912. godine, na primer, u Beogradu su boravila 163 zagrebačka studenta - i tom prilikom se, do iznemoglosti, manifestovalo i klicalo Srbiji kao jugoslovenskom Pijemontu...

U jednom izveštaju dostavljenom ministarstvu rata u Beču iz Zagreba, ..(1912) Kad bi se sad plebiscitom odlučivalo o pripadnosti Hrvatske, jednoglasan odgovor bi bio: - Srbiji!„

Polazeći od ovakvih i sličnih ocena, kojima je bio krajem 1912. i početkom 1913. godine bukvalno zatrpan, ministar spoljnih poslova Austrougarske grof Bertold je došao do zaključka da se na srpski, odnosno jugoslovenski problem što pre mora staviti tačka. U privatnom pismu državnom sekretaru Nemačke fon Jagovu, on je rekao da srpsko pitanje ”tangira u najvećoj meri naše vitalne interese i njegovo rešenje u velikosrpskom smislu moglo bi da dovede u pitanje uslove naše egzistencije„.

I tako je odmah ubačen Jevrej Ambrozije 1913..

”Šta je u stvari učinio Arčibald Rajs? Prvi je upoznao svet sa
zločinima koje je napravila austrougarska vojska u Mačvi i Podrinju prema nedužnim srpskim civilima. U toj brigadi je, kao što se zna, kao vojnik bio i Josip Broz.„
http://www.rastko.org.yu/istorija/I/arajs-pocujte.html

Deretic o Titu-od 3 minute do kraja snimka..

„Politika” o Brozu
VRAG IZ VRAŽJE DIVIZIJE
Piše:
Aleksandar S. Jovanović

U listu „Politika” od 22. juna 1998. godine profesor dr Gojko Jakovčev uložio je poseban napor da dokaže kako Josip Broz, poznatiji kao Tito, nije bio na Drinskom već na Savskom frontu 1914. godine i to na „Bežaniji, sjeverno od Beograda, a poslije kod Rume”.

Tako ispada da je Broz pet meseci presedeo na Bežanijskoj kosi uživajući u predivnoj panorami Beograda podignutog na brežuljcima dve moćne reke.

Za to vreme Austrijanci, Mađari i „poneki Čeh” žare i pale po zapadnoj Srbiji, a hrvatske pukovnije izvode egzercir po Sremu jer na Savskom frontu gotovo da i nema borbenih dejstava - ali nije tako.

Hrvatske jedinice, posebno 42. vražja divizija sa 25. zagrebačkom pukovnijom, u kojoj je Josip Broz ročni podoficir, seju smrt u zapadnoj Srbiji na najsvirepiji način. O hrvatskim zverstvima pisao je dr Arčibald Rajs, nepristrasni istraživač, u poznatom delu: „Šta sam video i preživeo u velikim danima”.

Mnogo pre g. Jakovčeva pokušalo se prikazati Broza antimilitaristom ili antiratnim propagandistom. To da nije bio na srpskom frontu već u memljivim ćelijama Petrovaradinske tvrđave.

Danas kada je istina izašla na videlo i kada se zna gde se Broz nalazio četrnaeste godine, oglašavaju se pojedinci koji žele da „olakšaju” Brozu i prihvataju da je ipak bio u Srbiji ali samo 19 dana, eventualno 29.

Odnosno, da je bio na Savskom a ne Drinskom frontu gde se inače „slavom ovjenčala 42. vražja divizija” - kako to kaže Ante Pavelić u Temeljnoj uredbi o ustrojstvu vojske. („Vjesnik vojnih naredaba br. 2/41.”).

Broz je je u „Zborniku sećanja - Jugosloveni u Oktobarskoj revoluciji”, Instituta za savremenu istoriju, 1977. godine „napisao”:

„Na srpskom frontu bio sam do drugog povlačenja austrougarske vojske u decembru 1914. godine”:

Još je određeniji u autobiografiji iz 1935. godine napisanoj u Moskvi: „...Služio sam u 25. pješačkom puku u Zagrebu - navodi Broz - početkom avgusta 1914. godine otišao sam na srpski front kao vodnik (najniži podoficirski čin). Na srpskom frontu bio sam do drugog odstupanja austrijske vojske u decembru 1914. godine” (V. Dedijer, „Novi prilozi 2”, str. 243).

To znači da je Broz bio na srpskom frontu 126 dana, a ne devetnaest i da je bio u 25. pješačkom puku.

Poslužićemo se ratnim dokumentima i pratiti 25. pukovniju od avgusta do decembra i tako ustanoviti da li je bila u Srbiji ili u Sremu.

Komandant 3. srpske armije đeneral pavle Jurišić Šturm uputio je Telegram br. 11, sa 60 reči u 11.10 časova 17. avgusta 1914. Vrhovnoj komandi:

„Na osnovu saslušanja većeg broja zarobljenika podoficira i redova kao i jednog pešačkog potporučnika austrijskog utvrđeno je da se kod Krupnja nalazi 42. domobranska divizija koja ima 25, 26, 27. i 28. pešadijski puk i 3. i 4. eksadron 10. husarskog konjičkog puka...”.

Komandant Moravske divizije II poziva izveštava 22.08 komandanta 3. armije: „...na celom putu, kojim je divizija nastupala saznaje se o strahovitim zverstvima domobrana... deca i žene nimalo nisu šteđeni, no su ih ubijali ili zverski unakažene ostavili. Domove pojedinih ljudi bukvalno su opustošili... Do sada je utvrđeno da je pred ovom divizijom 42. domobranka divizija...” Na sedmom kilometru nizvodno od Loznice, na reci Drini, nalazi se ada Kurjačica. Vražja divizija je 12. septembra pokušala desantom zauzeti adu. Došlo je do višednevnih strahovitih borbi između Srba i Hrvata. Gubici su veliki na obe strane. Prema austrougarskim podacima iz 42. divizije izbačeno je iz borbe 4.500 ljudi. Koga nije razneo srpski bajonet odnela ga je plahovita Drina. (Vidi: Osterrelch - Ungars Letzter Krieg 1914-1918, Njien 1930).

Hrvatski pisac dr Slavko Pavičić u delu „Hrvatska vojska i ratna povjest i Prvi svjetski rat” o ovim borbama piše: „Kod Kurjačice baš na mostu pao je jedan od najboljih hrvatskih viših časnika, zapovjednik 25. zagrebačke pukovnije, potpukovnik Bastal.”

Broz o ovom događaju, koji potresa svaki puk, kada pogine komandant, nikada ništanije rekao. A Bastal ga je i doveo iz Arsenala u Beču u Zagreb nadohvat Kumrovca.

Šta tek reći za Gučevo, za Crni vrh. U zaplenjenom Operativnom dnevniku 42. divizije za 4. oktobar zapisano je: „Gubici kod pešadijskih oficira u diviziji su 60 odsto, kod pojedinih pukova i 65 odsto... Među poginulim i ranjenim je elita našeg časničkog kora. U 25. pukovniji za komandanta bataljona postavljeni su kapetani...”

Samo četiri dana pre ove zabeleške u Dnevniku na Crnom vrhu, u jednom danu, tri puta je ranjen major Slavko Štancer, komandant Brozovog bataljona i tom prilikom ostao bez desne ruke.

U knjizi „Podoficir vražje divizije” naveo sam i druge primere teških borbi između Srba i Hrvata koje zbog prostora izostavljam.

Hrvati nisu toliko slabiji od srpskih ratnika koliko je nedorastao časnički kor srpskim oficirima. Komandant Kombinovane divizije đeneral Mihailo Rašić imao je više teških sudara sa 42. divizijom. Tridesetog novembra izveštava komandanta 3. armije: „Hrvati se u austrougarskoj vojsci vrlo dobro bore, hoće da idu na bajonet... njihovo junaštvo je blizu junaštvu pukova ove divizije.”

Istog tog dana đeneral Šturm javlja Vrhovnoj komandi: „Kod vojnika 42. divizije iznurenost je dostigla maksimum... Starešinski kadar ranjen ili izginuo... u 25. pukovniji ima svega 2 do 3 aktivna oficira...” Tu na Kolubari Broz je primio izviđački vod, a ne u Rusiji jer u puku nije više bilo oficira.

Izneli smo borbeni put Vražje divizije i 25. pukovnije kroz Srbiju, to nije plandovanje na Bežanijskoj kosi.

Istina je da je Broz bežao ispred potere srpskih pukova preko Drine, kod Loznice, 20. avgusta, a 15. decembra preko Save kod Beograda. Zašto to neke drugove pogađa - bežale su i veće zverke!

Što se tiče „sjećanja” starog ratnika Đure Stanića ona su lična. Ni Broz se nije „sjećao” svega, delom zbog politike, a delom zbog amnezije.

A, stvarno, bio je Tito među nama, još kako i koliko, još od 1914. odnosno 1915, kad se, kao podoficir zagrebacke „Vražje” divizije, što je Macvu u crno zavila, bežeci ispred srpskih ceta, preplivavajuci Drinu, napojio takvom paklenom mržnjom prema Srbima, od koje se neće rastati do poslednjeg dana svog maršalskog života! Koliko je taj cerski i kolubarski strah ostao u njemu urezan, videlo se i po pricanju Jaše Rajtera, koji ga je iz Beograda 1941. izveo na „slobodnu teritoriju”, kad se još uvek secao tih predela, na što ga je Jaša opomenuo, da nigde o tom ne govori, da ne bi izazvao podozrenje secajuceg stradalnickog naroda.

Ko je Tito, to se ne zna. Prof. Smilja Avramov nije uspela ni u arhivama Vatikana, Forin ofisa i Stejt departmana, pa ni u ruskom ministarstvu inostranih dela da otkrije. Svuda – embargo. A u Moskvi je, čak, pisalo: Pokojnikov dosije, uzeo je lično Gorbacov! Saznala se samo to da je od 1928. bio u engleskoj tajnoj službi!

Blagodareci Veselinu Đureticu i njegovoj zabranjenoj knjizi „Jugoslovenska drama i saveznici”, prvi put se otkri Titov mnogostruki lik, što se klackaše izmedu Engleske i Kominterne, prvi put Srbi poceše da pomišljaju na svoja tolika, ali prikrivena stradanja, kad je i nepregledni pogrom u Hrvatskoj i Bosni, Pokojnik objašnjavao Kominterni, kao njihovu osvetu za velikosrpska zverstva tokom Kraljevine Jugoslavije.
Štaviše, on je ukrao i srpski ustanak u Hrvatskoj i Bosni i pripisao ga Hrvatima i muslimanima, obmanjujuci tako svetsku javnost, da su svi narodi oko njega okupljeni u borbi protiv okupatora. Ali ne i Ruzvelta, koji je ubedivao našeg kraljevskog ambasadora Fotica, da Srbi ne bi trebalo ni da pomišljaju da posle rata, žive u zajednici sa svojim ubicama.
Na žalost, desilo se da se uz pomoć Engleza, Tito nametnuo, i Srbi ne samo da su živeli sa svojim ubicama, već su docekali da ih iste ubice i ista medunarodna zajednica, do dana današnjeg, proganjaju i tamane, proglašavajuci ih trajnim zlotvorima, organizujuci čak i specijalni sud za njih, Srbe, u Hagu!
I tako, i posle Tita – Tito. Anrisrpski kontinuitet.
...
Ipak, i pored svega toga, treba biti iskren i pošten: Pokojnik je Srbe nosio na svom srcu, sve do poslednjih svojih maršalskih dana.
Ko ne veruje, nek procita i ono što sledi.
Desilo se da sam, prošle godine, kraj poznatijih i vrednijih Srba, i ja bio na skupu koji je organizovan u Beogradu, u restoranu „Graficar”, od strane izbeglicke vlade Republike Srpske Krajine.
Tada je, jedan od naših velikih istoricara, ispricao kako ga je u vreme njegove bolesti, posetio Dušan Brkic, bivši potpredsednik hrvatske vlade, koji je 1953, zajedno sa ostalim Srbima bio proskribovan, povodom pobune Srba u Lici, koja je i tenkovima ugušivana, ali bez ikakvog svedocanstava, baš onako kako će Amerikanci, nekoliko decenija kasnije, ugušuti pobunu u Los Andelesu! I ne samo da su ga smenili, već su ga poslali na Goli otok, pod optužbom da je bio imformbirovac! Naravno, ne samo njega, već i ostale videnije Srbe u Hrvatskoj.

E, taj Brkic, došao je kod našeg istoricara da mu poveri jednu tajnu. Naime, negde početkom 1946, sastali su se Tito, Bakaric i on, Dušan Brkic, da vide maketu buduce Titove maršalske zvezde, koju je napravio poznati vajar Augustincic. Ta cuvena zvezda, koja je ukrašavala maršalske Pokojnikove grudi decenijama, kao što se zna, bila je napravljena od zlata, s tim što je njena unutrašnjost bila ispunjena rubinima, dijamantima i briljantima. Tito se odmah složio, hvaleci Augustincicev rad, ali je bio u zabuni: „Gde, bogamu, naći toliko zlato, pa još i drago kamenje?” Na to će Bakaric reći da je nadeno dosta „toga” u Kaptolu, što je ostalo od prognanih i pobijenih Srba.
I tako, problem je srećno rešen, uskoro su Srbi ukrasili maršalove grudi, od kojih se nije rastajao, putujuci širom zemljinog šara na svojim poznatim trecesvetovskim mirovnim misijama!
Priznajte, dirljivo! I poucno! I nezaobilazni materijal za Pokojnikov portre i njegovu privrženost Srbima.
http://www.svedok.co.yu/index.asp?show=53223

Povodom „TitA” treba obratiti pažnju na pisanje Dejana Lučića:

Da li je Tito Hazar?
– Abver, nemacka vojna sluzba za koju je radio, kodirala ga je kao „VAJSA” sto je hazarsko prezime. To ne može biti slučajno... Po podacima koji izviru, on je Josip Ambroz, Hazar iz Segedina.

• Ko je agenta Vajsa podmetnuo Kominterni?
– Drugi vrhunski nemacki dvojni agent, po imenu Georgi Dimitrov, Bugarin. Njegovo stvaranje bilo je maestralno, Nemci su ga optuzili za paljenje Rajhstaga, napravili sudski proces, kao sada u Hagu, i onda ga pod „pritiskom svetske javnosti – oslobodili”... Naivna prica, ali tada je prošla, pa je čak i lukavi Xugasvili (mali Jevrejin, na Gruzijskom) poznat i kao Koba i Staljin, to progutao... Tako su Vajs i Dimitrov pobili sve srpske komuniste koji su imali uporiste u narodu... Mislim na Petka Miletica i Simu Milosevica... ali i druge.

(Kada je nemački agent Tito stigao prvi put u Beograd, sačekao ga je Jaša Rajter, sa nemačkim kulturnim atašeom i odveo u Botićevu ulicu..)

http://www.novosadski.net/viewtopic.php?f=35&t=16600

A povodom „Vražje divizije” pominje se u skrnavljenju čudotvorne ikone okovane srebrom i zlatom u Čajniču (jedne od tri u svetu)

''Sama pak ikona vrlo je stara. Slikana je na drvenoj ploči sa obadve strane. Sa prednje je Bogomajka sa malim Hristom na ruci, a na poleđini je sv. Jovan Krstitelj, koji desnom rukom blagosilja. Likovi su tamni od starosti i, verovatno, od požara. Vidljiva su samo lica, jer su ostali delovi dopojasnih figura pod okovom srebrne i pozlaćene rize, lepe izrade. Okov je radio poznati kujundžija Risto Andrić, 1868. godine. Sav se bio predao poslu, zatvorio je radnju, pa je tri godine predano i istrajno radio kod svoje kuće, dok nije završio svoje remek-delo. U metalnoj kruni Bogorodice bio je ukrasni dijamant u veličini manjeg lešnika i još nekoliko sitnijih, koje su povadili i opljačkali oficiri i vojnici, po zlu čuvene, 'Vražje divizije', stoji zapisano u Monografiji o ikoni

Све је лажно око „Тита” и његових пајташа..
Водећи експерт код нас за тајна друштва каже овако:

- Mi živimo u istorijskom hologramu. Serviraju nam svoje priče kako su se dešavali određeni događaji. Istorijski tokovi, i savremeni i prošli, su dvostruki. Zvanična istorija služi da prikrije pravi tok, jer je istorija ljudskog roda mračna. Politika je „prljava” i zato mora da postoji prihvatljiva „slika” za narod, jer ako bi se znalo ko su protagonisti procesa i događaja, kao i pravi razlozi za izazivanje svetskih ratova, onda bi slika civilizacije bila sasvim drugačija. To je fantastičan mehanizam manipulacije ljudima, koji je usavršavan hiljadama godina i sada ima prefinjene oblike kontrole ljudske psihe i uma.

Tito bio čelnik Sionskog priorata
http://www.glas-javnosti.rs/clanak/glas-javnosti-30-04-2008/tito-bio-celnik-sionskog-priorata

А ево бољег линка (лакше је за читање)са Лучићевим инетрвјуоом о Хазарима
http://www.srpskapolitika.com/Tekstovi/Komentari/2006/006.html

Poslednja Ambrozova prevara

U Beogradu, 8. maja 1980. godine, sahranjen je Josip Broz Tito, tadasnji predsednik, tadasnje Socijalisticke Federativne Republike Jugoslavije...Dr Obren Djordjevic (četiri decenije proveo kao profesionalac u organima bezbednosti. Bio je oficir Ozne, Udbe i nacelnik SDB,) je ispricao gotovo, neverovatnu pricu:

Mi iz Sluzbe državne bezbednosti Srbije tada smo imali zadatak da �pokrivamo� Beograd spolja. ... Kada je Josip Broz umro Stevan Doronjski i Stane Dolanc, želeli su da ga balsamuju i stave u mauzolej, kakav ima Lenjin na Crvenom trgu. Titovo telo, međutim, bilo je puno raznih lekova i medikamenata, pa je pocelo prerano da se raspada i da siri oko sebe neugodan miris. Iz medicinskih i higijenskih razloga, pre svega, Dolanc, Mikulic i Doronjski odlucili su da se javna sahrana izvrsi bez Titovog tela. Tako se i dogodilo da su za praznim kovcegom isli Jovanka Broz, mnogi svetski državnici i nasi gradjani.

http://www.serbianunity.net/culture/library/Ubij_Bliznjeg_Svoga/sdb/sdb5.html

Četvrti maj je bio devetnaestog februara
Prećutana smrt Josipa Broza (претпоследња превара?)

„Josip Broz Tito je umro”, bila je poruka strogo poverljivog kablograma iz Saveta za odbranu ustavnog poretka SFRJ razaraču „Split”, koji se nalazio u vodama Crnog mora. Bio je 14. februar 1980. godine.

Ali poruka kablograma je nešto kasnije povučena. Razlog je to što su lekari već klinički mrtvog Broza priključili na aparate. Na taj način formalno-pravno on još nije bio mrtav.

U međuvremenu, mediji su igrali svoju igru. Bili su strogo kontrolisani. U javnosti su se pojavljivala zvanična saopštenja konzilijuma Kliničkog centra iz Ljubljane. Prikazivane su slike Titovih sinova Žarka i Miše kraj njegove postelje u bolnici, pa generala Nikole Ljubičića i drugih.

Zanimljiva je bila slika posete Stevana Krajačića Brozu jer je to bila fotografija iz 1974. kada je Tito bio na oporavku u Igalu. I tako je Tito obitavao u javnosti.

A šta se događalo sa Brozom na aparatima? Konzilijum lekara Kliničkog centra u Ljubljani znao je da Titu nema pomoći. Očekivalo se svakog trenutka da umre. I tako je Josip Broz Tito preminuo pred zoru 19. februara 1980. godine

Tada (04.маја)je Klinički centar u Ljubljani samo čekao šifrovanu poruku „Utakmica je počela” (Split: Hajduk - Crvena Zvezda), koja je označavala trenutak da se javnosti saopšti činjenica da je Tito mrtav.

Prvi put jedan živi svedok javno govori o stvarnom datumu Titove smrti, kao i to kako je revnosna administracija Kliničkog centra iz Ljubljane detaljno izračunala (i naplatila od SFRJ) svaki dinar za njegovo bezuspešno lečenje. Do poslednje papričice.

http://www.tabloid.co.yu/clanak.php?br=131&clanak=13

Postoji slika Josipa Broza iz zatvora..
http://byfiles.storage.msn.com/y1p-S-OqtoaS6hPcNrpcUZXCEuVschT6sRkJzITfD7s1SFEb9iPx-l3AHvGV7Q4HdKh

A još uvek su retke slike čuvenog gulaga..Golog Otoka,bio je TOP SECRET sve do 1989., (whole 9 years after Tito's death.)gde su ginuli samo Srbi i Crnogorci..
http://lh6.google.com/kristoforina/Rv09Qx0JpUI/AAAAAAAAAII/t50xSC_31Ys/goli12.jpg?imgmax=512
Main moto of croat Alkatraz was:
„Everyone becomes what he is accused of

Danas se nalazi na listi od 10 NAJ..UBICA , a tu nisu uračunati leševi iz Mačve 1914..Bilo je u hrvatskom tisku..

Jedno od veoma mogućih razrešenja ko je bio, čini mi se da je ovo:

Josua Ambroz Mayer was born in Austrian capital Vienna on May 7, 1891. His true physical father was Samuel Mayer, a rich Polish Yew and owner of the viennese factory of medical protetics. Marija Javeršek then was his Slovene servant, and that correlation resulted by the birth of their son Josua Ambroz.

Due to his ancestry, J.A. Mayer grew in imperial Vienna and received there the best basic education in Wiener-deutsch, and then he finished also musical school as an excellent piano player and the best interpreter of Verdi and Chopin in his class.

Then he continued his military education, and he went in the Austrian imperial Military Academia in Pecs (Hungary), being there in the same class with the future Führer of German Third Reich i.e. with young Adolf Hitler, his future military antagonist in WW2. This coincidence then was very important for Tito's military experience as follows:

- 1. He was a well educated Jewish officer and not a rural Croatian locksmith as then presented.
- 2. In Pecs he became directly familiar with Hitler's strategic thinking, and then he used that abundantly to preview and neutralize Hitler's attacks in Yugoslavia.
- 3. On the other hand, Hitler alone was not aware of Tito's capability, due to tabooised change of his identity by Kominterna decisions (and also the Croats in post-war Yugoslavia up to 1990ies were not aware of another non-Croat identity of Tito).
...Stalin sent him 1937 as a secret agent Comrade Walter, in Yugoslavia to control and reform Yugoslav Communists.

As a viennese Jew, Tito never learned a consistent Croatian speaking: In his numerous sermons across Yugoslavia, he mostly spoke in his original Inter-Slavic mixture of Polish, Slovene and Russian with few added Serbian words i.e. a hybrid language similar to modern artificial Slovio. When after WW2 he arrived in 'native' Kumrovec, many his neighbors and age-mates cannot recognize him (but mostly left tacit before his repressalies).

Miroslav Todorović u svojoj knjizi ”Hohštapler„ tvrdi da je poreklo Josipa Broza lažno, odnosno da Tito nije rođen u Kumrovcu.
- Tvrdim da je on rođen u Austrougarskoj, gde je njegova majka radila kao sluškinja, i da mu je otac upravo gazda kod kojeg je majka radila. Znači, Titovo poreklo je istorijski falsifikat, odnosno falsifikat čitave istorije 20. veka - ističe Todorović.

Slika gologuzana u Španiji
http://www.kurir-info.rs/clanak/vesti/kurir-29-08-2008/spanac

Dakle da li ima ista istine u ovome?

Preuzeto sa:
http://www3.serbiancafe.com/lat/diskusije/mesg/21/013323099/titovi-ratni-zlocini-u-macvi-podrinju-i-sire-1915.html?16

njegovu biografiju su pretresali i proveravali veci i tezi tipovi, jer je bio na celu drzave
i nema nikave istine u ovoj srbijanskoj bljuvotini. covek se borio na karpatima, bio u ruskom ratnom zarobljenistvu. u prvom svetskom ratu borila se i masa srba na austro-ugarskoj strani, i kao trebali su se dati ubiti od srbijanskih srba, u ime nacije...smesno...

Verovatno “najcvrsci” dokaz lezi u Centru moci velike sile koja nam je nedavno rasparcala naciju i zapecatila sudbinu.
Taj dokaz je Strogo Poverljiv dokument Americke Agencije za Nacionalnu Bezbednost NSA (koja je predpostavljena svim drugim, javnosti vise poznatim Americkim Tajnim Sluzbama: CIA, MI, FBI itd). Dokumenat nosi oznaku “(b.3)P.L.86.36″ i moze se naci u originalu na zvanicnom NSA sajtu: http://www.nsa.gov/public_info/_files/cryptologic_spectrum/is_yugoslav.pdf , naravno dokumenat je na egleskom.
U dokumentu se navodi da je koristeci se Fonologijom, lingvistickom komparacijom i analizom, od strane eksperata Americke Vlade sa gotovo stopostotnom verovatnocom utvrdjeno da je Tito ustvari bio Poljskog ili Ruskog porekla. Takodje se tvrdi da je on verovatno zamenio pravog Broza na Konferenciji CK KPJ u Zagrebu , 1937, a ako ne onda da je to moralo biti izmedju 1936 i izbijanja Drugog Svetskog rata.
Kao naucni dokaz za tu tvrdnju navode postojanje “mekih glasova” i Palatalizacije u “Titovom” govoru, koja ne postoji u Hrvatskom ili Srpskom jeziku, sto su ustanovili obimnim i detaljnim analizama njegovih govora od rata pa sve do kasnih 70-ih godina.
Naravno ta Palatalizacija je prisutna u Poljskom i Ruskom jeziku- sto se sve poklapa sa tvrdnjom Dr Deretica da je lazni Broz bio V.Vajs, americki drzavljanin Poljsko/Jevrejskog porekla, koji je posle zavrsetka Prvog Svetskog rata bio “poslan” u Moskvu da se “ubaci” u Kominternu.
Tamo je uspesno savladao Ruski jezik, i posto je bio obrazovan i govorio Engleski, Nemacki i Poljski (i “jigerish”) brzo je usao u NKVD i Rusku Diplomatsku sluzbu. Potom je godinama sluzbovao na Bliskom Istoku, da bi se misteriozno obreo u Zagrebu u “predvecerje” Drugog Svetskog rata i “nama Srbima zapecatio sudbinu” (primedba komentatora).
Inace NSA ove svoje gornje nalaze potkrepljuje i tvrdnjom Generala Draze Mihajlovica koji se u Septembru 1941 licno sastao sa Titom, i posle sastanka je tvrdio da Tito nije Hrvat nego Rus. General Mihajlovic je bio veoma skolovan Kraljev oficir i iskusan Kontra/Obavestajac, kao i dobar poznavalac Ruskog jezika, tako da je NSA ovu njegovu izjavu da je Josip Broz Tito bio ubaceni Impersonator uzela kao “cvrst dokaz” - sto nas sve vraca na gore pomenutog V.Vajsa.

kiseli1:

njegovu biografiju su pretresali i proveravali veci i tezi tipovi, jer je bio na celu drzave
i nema nikave istine u ovoj srbijanskoj bljuvotini. covek se borio na karpatima, bio u ruskom ratnom zarobljenistvu. u prvom svetskom ratu borila se i masa srba na austro-ugarskoj strani, i kao trebali su se dati ubiti od srbijanskih srba, u ime nacije...smesno...

Kliknite za proširenje...

pa ako si uopste procitao, priznaj da je zanimljivo, a mozda i jeste istina, jer na pisu o tome samo Srbijanci,znaš....

tito je simbol jugoslovenstva, a taj termin ne pase ni jednim od danasnjih ekstremista...slusati ovakve teorije zavere, tipa da vinchi kod, u koje se tako veruje.. je tuzno..dokaza dokle je doslo (caranje i magija...) vratili smo se u srednji vek

kiseli1:

tito je simbol jugoslovenstva, a taj termin ne pase ni jednim od danasnjih ekstremista...slusati ovakve teorije zavere, tipa da vinchi kod, u koje se tako veruje.. je tuzno..dokaza dokle je doslo (caranje i magija...) vratili smo se u srednji vek

Kliknite za proširenje...

To je tvoje misljenje, ja mislim drugacije, ne mislimo svi isto, ali mnoge stvari jos nisu razjasnjene,...

Mozda bi odgovor dala Jovanka Broz ?

To je tvoje misljenje, ja mislim drugacije, ne mislimo svi isto, ali mnoge stvari jos nisu razjasnjene,...

Kliknite za proširenje...

a sta bi se trebalo razjasnjavati oko tita, koji je mrtav? da ga nitko nece? to je vec razjasnjeno. da nitko nece jugoslaviju? isto razjasnjeno.. da su svi prodavali ono sto je federativna imovina? isto je razjasnjeno...sto se tice hrvata...on je bio srboljubac, sto se tice srba on je bio srbozder....i to sve u istoj osobi....
titov materinji jezik je slovenski, ne srpski, i ne hrvatski, i to je bilo uvek vidljivo kod njega

@Dragan_srbcg

imas dosta o crvenom ustasi na temi komunistico-ustaski sporazum. nisam citao ceo tekst ali Tito je bez sumnje sve to sto stoji u naslovu teme.

svašta si ti tu napisao, Dragane, što je i što nije točno...

u svakom slučaju, ima jedna priča koju sam čuo na svoje oči i uši
naime, kako su možda neki već shvatili, ja sam rođen i većinu života sam proveo u Sisku
kako je Broz učio bravarski zanat upravo u Sisku, ostali su o tome neki tragovi

prije 10-15 godina, pričao sam sa čovjekom koji je tada imao sedamdeset i neku godinu, (ipak premlad da je osobno mogao sresti tileta) ali sa sigurnošću mi ispričao da je jedan njegov dobar (još stariji) prijatelj bio šegrt zajedno sa titom u kovačkoj radionici majstora Karasa...

...taj Josip Broz stvarno nije imao jedan prst ljeve ruke.....!

da , a to mu je pricala mama , koja je bila sluzavka kod grofa esterhazija ( da je tito vanbracni sin direktora narodne banke i cistacice, i mama ga je rodila u trezoru na terazijama, usred beograda...rodjeni srbin

kiseli1:

da , a to mu je pricala mama , koja je bila sluzavka kod grofa esterhazija ( da je tito vanbracni sin direktora narodne banke i cistacice, i mama ga je rodila u trezoru na terazijama, usred beograda...rodjeni srbin

Kliknite za proširenje...

???????

ne kužim, što hoćeš reći?

ja ti kažem kako je čovjek rekao, i uostalom ja nisam spominjao nikakve srbi ili hrvate, o čemu ti pričaš?

Matija, pusti Kiselog, on ni sam sebe ne kuži.

matijakupa:

svašta si ti tu napisao, Dragane, što je i što nije točno...

u svakom slučaju, ima jedna priča koju sam čuo na svoje oči i uši
naime, kako su možda neki već shvatili, ja sam rođen i većinu života sam proveo u Sisku
kako je Broz učio bravarski zanat upravo u Sisku, ostali su o tome neki tragovi

prije 10-15 godina, pričao sam sa čovjekom koji je tada imao sedamdeset i neku godinu, (ipak premlad da je osobno mogao sresti tileta) ali sa sigurnošću mi ispričao da je jedan njegov dobar (još stariji) prijatelj bio šegrt zajedno sa titom u kovačkoj radionici majstora Karasa...

...taj Josip Broz stvarno nije imao jedan prst ljeve ruke.....!

Kliknite za proširenje...

pa ja nisam to pisao, no kopirao sa jednoga foruma, da vidim zna li neko više o ovome TITU, jer neke stvari sto su napisane zvuce jako zanimljive. Pa nešto jeste verovatno istina od toga, a zanimljivo je to sto si napisao, da je Taj Josip Broz bi bez jednog prsta na levoj ruki, dovoljno je procitati i posumnjati u neke stvari,...

O porijeklu takozvanoga Tite,već odavno postoji sumnja da se pod imenom Josipa Broza, sakriva i prikriva,jedna druga osoba.Srpski pisac,Miroslav Todorović,prešle godine, napiso je knjigu sa naslovom HOHŠTAPLER u kojoj dokazuje sa činjenicama, da se je taj takozvani Tito, sakrivao, pod imenom Josipa Broza. Knjiga sa naslovom HOŠTAPLER, tiskana je i objavljena je prošle godine u Beogradu i tiskana je prošle godine u nakladi DUNJA,d.o.o. poduzeća u Bjelovaru, Hrvatska.

U toj knjizi, pisac je opisao, Titov teror u Srbiji, koji je zatvarao i ubijao i srpske članove komunističke partije i Srbe, za koje je posumnjao i znao, da nisu poslušni i odani njemu Titi. Isti pisac u toj knjizi, nije opisao, POKOLJ, nad hrvatskim narodom, gdje su Koča Popović i Kosta Nadj, sa njihovim ''partizanima'' iz Srbije, zajedno sa Simom Dubajićem i njegovim ''partizanima'', preobučenim četnicima, poslje rata 1945.godine, sa naredjenjem takozvanoga Tite, pobili preko 300.000 Hrvata, pobivši i 601,hrvatskog katoličkog svećenika, sa zatvaranjem i mučenjem,hrvatskog Blaženika, Kardinala, Alojzija Stepinca.Srpski četnici, ubili su 43, hrvatska katolička svećenika.

Pisac ne opisuje, ubijanje,hrvatskih intelektualaca, ljevičara, DOMOLJUBA, sa podvaljenim bijegom iz Kerestinca, sa znanjem i naredjenjem takozvanoga Tite, da bi poslje njihove pogibije, taj Tito, iz Srbije u Hrvatsku poslao, Milentiju Popovića, da zajedno sa E.Kardeljom, vode komuniste u Hrvatskoj. Iz istih razloga, taj Tito, naredio je i ubijanje, Hrvata, Andrije Hebranga.

Živeći u Titovoj blizini i sa Titom u Beogradu, Srbi su znali i imalu su priliku pobliže upoznati, život Tite u srpskoj palači na Dedinju.


Pisac opisuje, da je takozvani Tito, uživao u glazbi,poznatih vrhunskih skladatelja, uživajući u društvu kraljevskih dvoraca, Engleske, Nizozemske,Danske, Belgije i carske Etiopije, koje je obasipao i darivao sa zlatnim nakitima, ukrašenim sa dijamantima i biserima, sa kojima je bio iskićen, na večeri, koju je engleska kraljica priredila, osobno za Titu, ''proletera'' u njezinoj kraljevskoj palači u Londonu. Uživao je svirati glasovir, sa ženom engleskog poslanika u Beogradu,kad su zajedno, sa ''četri ruke'', svirali, po tipkama glasovira.Uživao je u počasnim doktoratima znanosti, što je dobio od više desetaka stranih sveučilišta i pisac knjige HOŠTAPLER, naglašava, da sve to nije moglo stati u dušu i tijelo, jednog siromašnog kumrovečkog seljačića, koji po službenim podatcima, nije uspio završiti, obrtničku školu.

Iživljavao se je, na prisvojenim otocima Brijunima, samo za njega, za razonodu i zabave, gdje je ugostio razne državnike i poznate glumice, obavezno darivajući svoje goste sa skupim darovima i nakitima. Nedaleko od Brijunskog otočja u hrvatskom moru, sa naredjenjem, takozvanoga Tite, na jednom drgom otoku, na GOLOM OTOKU, kažnjenici logoraši, mnogi od njih, umirali su u mukama, gladni i žedni, radeći po suncu, koje su Titovi čuvari prisiljavali piti i svoju mokraču i jesti, svoj izmet. Dva otoka u hrvatskom moru, dva otoka, obadva u vlasništvu, takozvanoga Tite. Na jednom otoku, Tito, pred svojim poklonicima i ulizicama,koji su puzali pred Titinim ''božanstvom'', vjerujući da taj Tito uzdiže i mrtve i malo dalje,drugi otok, sa izmučenim logorašima, koji nisu prihvatili i priznali Titovo ''božanstvo'' i koji su na tome otoku, umirali od muka, sa umirućim jecajima, koji su dopirali do Brijuna, gdje je taj Tito uz glazbu, elegantno obučen, namirisan i dotjeran, sa uredjenim psima, napudranim pudlicama u njegovom krilu, uživao u kažnjeničkim mukama, kažnjenika, osudjenima i mučenima, jer se nisu pokorili, Titinom, ''božanstvu''. To je osobina zločinaca, monstera, krvnika i sadiste, uživati u mukama svoje žrtve.

Hrvatski narod, ima pravo i mora saznati i otkriti istinu o takozvanome Titi, koji je sa nacikomunističkim terorom, samoga sebe, uzdizao pred pokorenima u nedodirljivo ''božantvo'', uništavajući hrvatski narod u trajanju od 45 godina.

Pisac, knjige, HOHŠTAPLER, navodi, izkaze bečkog dnevnika ''Kurir'', što su te novine objavile 1980.godine, sa osobnim napisanim svjedočanstvom, katoličkog svećenika u Štajrskoj, Valtera Vinkmilera, predstojnika, samostana u Šlofergase 4, preminulog 1961.godine. U tome svjedočanstvu, svećenik V.Vinkmiler, napisao je sljedeće : “Tito je bio moj školski drug u benediktanskom konviktu, ''Sv. Pavao'' u Kernetenu. Njegovo ime medju nama bilo je Franc ali i Josip Ambroz a rodjen je u Beču. On je bio šarmantan mladić....nije imao prijatelja osim mene i moga brata Alfonza.Uživao je u lijepom oblačenju i uvijek je želio biti u centru pažnje.'' Svećenik V.Vinkmiler, dokazao je svoje svjedočenje sa slikama učenika gimnazije, ''Sv.Pavao'', na kojima je uslikan i Franc Ambroz, godina poslje, prozvani Tito. Radi sredjivanja nasljedstva od oca, braće, Vinkmilera, na sudu u Ptuju, braća Vinkmiler, sačuvali su dokumenat, zahvale braće Vinkmilera, što su uputili svome školskom prijatelju, FRANCU AMBROZU, zvanome Titi, radi njegove pomoći, za sredjivanje nasljedstva, na sudu u Ptuju. Pred smrt u ljubljanskoj bolnici, Franc Ambroz, zvani Tito, prema iskazima lječnika, govorio je u bunili isključivo, njemačkim govorom. Austrijski diplomata u službenoj posjeti u Beogradu, izjavio je, da Tito govori njemački, sa starim bečkim naglaskom.

Za hrvatski narod, značajno je svjedočanstvo, katoličkog svećenika Valtera Vinkmilera, sa kojim dokazuje, da je Franc Ambroz, prozvani Tito, rodjen u Beču.Na temelju istraživanja, dokazano je, da je majka, Franca Ambroza, rodjena Javršek, od oca Slovenca i majke Slovenke, iz sela Posedarje, žena Franje Broza iz Kumrovca, povremeno služila, kod bogatog bečkog trgovca, Samuela Majera, biološkog oca, Franca Ambroza, rodjenog u Beču, koji je svome sinu, Francu Ambrozu, omogućio školovanje u gimnaziji, sa imenom,''Sv.Pavao''. U bečkom arhivu, pronadjena je bolnička potvrda, gdje je zavedeno, da je 16.lipnja, 1892.godine u Beču, Marija Broz, rodjena u selu Posedarje, rodila, zdravo muško dijete. Postoje, različiti datumi, dana i mjeseca i mjesta, rodjenja, takozvanoga Tite, jer je njegova majka, nastojala sakriti, da je rodila sina u Beču.

Na temelju istraživanja, pisac knjige, HOHŠTAPLER, dokazuje, da je, Josip Broz, rodjen u Kumrovcu, po majci polubrat, Franca Ambroza, nestao u Rusiji i da je poslje smrti, Josipa Broza, njegov polubrat Franc Ambroz, rodjen u Beču, preuzeo i ukarao, prezime i ime, od svoga, po majci polubrata, Josipa Broza. Pisac u toj knjigi napominje sljedeće : “ Danas i ptice znaju da u vezi sa Brozom, kojega su Srbi dočekali sagnuti do zemlje i ispratili u suzama i u čije su se ime odrekli Boga, postoji mnoštvo nepoznanica.’’

U Srbiji, Srbi su 1990.godine u Užicu, srušili veliki spomenik, takozvanome Titi, sa kojim su u centru moći u Beogradu, vladali sa ''jugoslavijom'', za svoje srpske interese. Taj Tito i njegovi spomenici, po Srbiji, to Srbima, više nije potrebno. Poslje balkanskog ''samita'' u Zagrebu, Mesić je uzjavio da ''tu neće biti granica i tu će biti slobodan promet roba i ljudi'' i zaboravio je naglasiti i slobodan promet i korupcionaša, švercera, drogaša, prostitucije i ilegalnog prolaza, preko Hrvatske, ilegalaca iz Azije i Afrike u Evropu.

Mesić, se nastoji, igrati maloga ''tite'' ali bez uspjeha, jer je ta nakaza od države, nazvana ''jugoslavija'', za uvijek uništena. U Srbiji, zakonski, izjednačeni su četnici, sa srpskim partizanima, ljevičarima, sa rušenjem Titinih spomenika, dok u DRŽAVI HRVATSKOJ, društvo okupljeno oko Mesića i Račana, slavi takozvanoga Titu, FRANCA AMBROZA, sa čijim je naredjenjem, komunistička partija jugoslavije, izvršila, POKOLJ, nad HRVATSKIM NARODOM, pobivši preko 300.000 Hrvata i 601, hrvatskog katoličkog svećenika, sa mučenjem hrvatskog Blaženika, Kardinala Alojzija Stepinca.

Bez obzira, tko je srušio onaj spomenik u Kumrovcu, tu je srušen spomenik FRANCU AMBROZU, zvanome Titi, koji je ukrao i prisvojio ime i prezime, od svoga ubijenog polubrata, Josipa Broza. U Mariji Bistrici, prilikom proglašenja Blaženikom, mučenika Alojzija Stepinca, Sveti otac PAPA je poslao poruku hrvatskom narodu, da pevladamo tri zla prošlosti, nacizam, fašizam i komunizam.

Nacizam i fašizam su pobjedjeni ali komunizam u Hrvatskoj, koji se sakriva, pod komunističkim lažnim ''antifašizmom'' i koji se klanja, lažnom Josipu Brozu, monsteru ubojici Francu Amrozu, zvanome Tito i njegovom, za ministra Božu Biskupića, radi umjetnosti, spomeniku u Kumrovcu, taj komunizam u Hrvatskoj, još nije pobjedjen i osudjen, čije zločine, nad hrvatskim narodom, odobravaju, poklonici FRANCA AMBROZA, takozvanoga Tite.Oslobadjanje od monster ubojice, Franca Ambroza, zvanoga Tito, to je hrvatsko oslobadjanje od komunizma. To je oslobadjanje od Račanovog, centralnog komunističog komiteta, oslobadjanje od nasljedjene komunističke korupcije, oslobadjanje od nepostojećih Mesićevih, ''pokretanja resursa'', oslobadjanje od monster ubojice, Franca Ambroza, zvanog Tito, sa čijim monster imenom, Mesić i oni iza Mesića, nastoje i dalje, obmanjivati i zaustavljati DRŽAVU HRVATSKU.

http://www.antekunek.hrvati-amac.com/franc_ambroz.html

tito je po meni ruskog porekla
a moze biti i da nije
ja licno neznam kako tacno pricaju zagorci....mada je on polu slovenac....mozda matija moze da nam pomogne....ta stara stara garda zagoraca kojoj je i tito pripadao pre upliva sprpsko-hrvatskog,tj hrvatsko-srpskog...dali je akcenat onakav
gle,uopste nije cudno da je covek mobilisan u AU vojsku 1914....gomila je ljudi mobilisana
da je poslat u srbiju...naravno da ce pre hrvati i cesi biti poslati tamo gde je gusto nego nemci i madjari
da je potom bio u rusiji,i to je logicno....gomila je i bila zarobljena,jer su se predavali rusima....nista tu nije cudno
gotovo svi su iz zarobljenistva nastavili ratovanje u ruskom gradjanskom ratu.....najcesce na strani boljsevika....a po dolasku kuci...u periodu 1919-1922/23 bili su vrlo vrlo indoktrinirani idejom komunizma
najcesce hrvati,jer su oni u najvecem broju i bili u austrougarskoj vojsci od ex-yu naroda
no...to nije cudno,jer se u tom periodu ideja o komunizmu javlja i u madjarskoj,nemackoj,ceskoj...tj svim zemljama koje su imale povratnike