gost 102443
Buduća legenda
- Poruka
- 31.186
Jedna od najvecih zabluda koju pripadnici ekstremno desnih organizacija u Srbiji danas forsiraju jeste kovanje u zvezde Dimitrija Ljotica kao nekakvog patriote koji je sve cinio da zastiti srpski narod.
Medjutim, pocev od streljanja djaka u Kragujevcu, u kojem su ljoticevci ucestvovali, pa do mnogih drugih zlocina nad svojim narodom i kraljevom vojskom u otadzbini, koja je bila izdana dvaput, od kralja i od svojih sunarodnika ljoticevaca, vidi se da ljoticevci nisu bili nikakve patriote, vec obicne jajare koje su spandjale s Nemcima kako bi oni sami osigurali svoju egzistenciju ne vodeci racuna o svom narodu.
U prilog tome:
Uobičajeno mišljenje o "srpskim esesovcima" u školskom priručniku menja se sugestijom da su ljotićevci samo "bili optuživani" za širenje nacizma a da su zapravo imali nameru "da ožive nacionalnu svest".Parola o "dva srpska antifašistička pokreta" u obrazovnim ustanovama na mala vrata menja se u novu: u parolu o "tri srpske vojske", koje su navodno postojale u Drugom svetskom ratu. U "Ravnogorskoj čitanci", štampanoj 2005. godine kao "priručnik profesorima istorije", odnosno "pomoćni udžbenik đacima", trećom srpskom vojskom, uz partizane i četnike, proglašeni su ljotićevci, koji su opisani biranim rečima: "Iako malobrojna, (ova vojska) predstavljala je čvrstu vojnu formaciju, s osobenim kodeksom časti i poštovanja..." Uobičajeno mišljenje da su ljotićevci bili "srpski esesovci" ovde se menja sugestijom da su oni samo "bili optuživani" za širenje nacizma, a da su zapravo imali nameru "da ožive nacionalnu svest". S druge strane, profesori i đaci lišeni su i najelementarnijih informacija poput one da su se ljotićevci nalazili u sastavu okupacionih trupa.
U poverljivom izveštaju od 7. marta 1943. godine, komandant nemačkih trupa u Srbiji, general Paul Bader, pisao je o ljotićevcima sledeće:
"Pokret Zbor predstavlja jednu vrstu nacionalsocijalističke partije, koju je, kratko vreme po preuzimanju vlasti u Rajhu (od strane Hitlera - prim aut), formirao izvesni Ljotić i vodi je do sada. Njena načela su: borba protiv slobodnih zidara, protiv Jevreja, protiv komunista, protiv zapadnjačkog kapitalizma... Svrha SDK je u iskorišćavanju (od strane Nemaca - prim. aut) onih snaga srpskog naroda koje u ideološkom smislu stoje najbliže nacionalsocijalizmu... Dobrovoljci su jedine srpske snage koje se mogu istovremeno angažovati i protiv komunista i Draže Mihailovića".
Sve do napuštanja Srbije, Ljotićev korpus nije se nalazio na jednom mestu, već su Nemci njegove delove uključivali u sastav svojih i bugarskih jedinica, prema potrebi. A ljotićevci su im pre svega bili potrebni kao poznavaoci lokalnih prilika - da označe koga treba streljati ili odvesti u logor. Ljotićev lični sekretar, Zoran Vulović, vodio je tzv. Sektor C, osnovan radi prijavljivanja "pristalica Draže Mihailovića". Vulović je 11. novembra 1941. potpisao prijavu na osnovu koje je Gestapo uhapsio ravnogorskog omladinca dr Vojina Andrića, najmlađeg doktora nauka u zemlji.
Dakle, borili su se i sa bugarskim fasistima, koji su vrsili necuvene zlocine nad Srbima u svojoj okupacionoj zoni.
Medjutim, pocev od streljanja djaka u Kragujevcu, u kojem su ljoticevci ucestvovali, pa do mnogih drugih zlocina nad svojim narodom i kraljevom vojskom u otadzbini, koja je bila izdana dvaput, od kralja i od svojih sunarodnika ljoticevaca, vidi se da ljoticevci nisu bili nikakve patriote, vec obicne jajare koje su spandjale s Nemcima kako bi oni sami osigurali svoju egzistenciju ne vodeci racuna o svom narodu.
U prilog tome:
Uobičajeno mišljenje o "srpskim esesovcima" u školskom priručniku menja se sugestijom da su ljotićevci samo "bili optuživani" za širenje nacizma a da su zapravo imali nameru "da ožive nacionalnu svest".Parola o "dva srpska antifašistička pokreta" u obrazovnim ustanovama na mala vrata menja se u novu: u parolu o "tri srpske vojske", koje su navodno postojale u Drugom svetskom ratu. U "Ravnogorskoj čitanci", štampanoj 2005. godine kao "priručnik profesorima istorije", odnosno "pomoćni udžbenik đacima", trećom srpskom vojskom, uz partizane i četnike, proglašeni su ljotićevci, koji su opisani biranim rečima: "Iako malobrojna, (ova vojska) predstavljala je čvrstu vojnu formaciju, s osobenim kodeksom časti i poštovanja..." Uobičajeno mišljenje da su ljotićevci bili "srpski esesovci" ovde se menja sugestijom da su oni samo "bili optuživani" za širenje nacizma, a da su zapravo imali nameru "da ožive nacionalnu svest". S druge strane, profesori i đaci lišeni su i najelementarnijih informacija poput one da su se ljotićevci nalazili u sastavu okupacionih trupa.
U poverljivom izveštaju od 7. marta 1943. godine, komandant nemačkih trupa u Srbiji, general Paul Bader, pisao je o ljotićevcima sledeće:
"Pokret Zbor predstavlja jednu vrstu nacionalsocijalističke partije, koju je, kratko vreme po preuzimanju vlasti u Rajhu (od strane Hitlera - prim aut), formirao izvesni Ljotić i vodi je do sada. Njena načela su: borba protiv slobodnih zidara, protiv Jevreja, protiv komunista, protiv zapadnjačkog kapitalizma... Svrha SDK je u iskorišćavanju (od strane Nemaca - prim. aut) onih snaga srpskog naroda koje u ideološkom smislu stoje najbliže nacionalsocijalizmu... Dobrovoljci su jedine srpske snage koje se mogu istovremeno angažovati i protiv komunista i Draže Mihailovića".
Sve do napuštanja Srbije, Ljotićev korpus nije se nalazio na jednom mestu, već su Nemci njegove delove uključivali u sastav svojih i bugarskih jedinica, prema potrebi. A ljotićevci su im pre svega bili potrebni kao poznavaoci lokalnih prilika - da označe koga treba streljati ili odvesti u logor. Ljotićev lični sekretar, Zoran Vulović, vodio je tzv. Sektor C, osnovan radi prijavljivanja "pristalica Draže Mihailovića". Vulović je 11. novembra 1941. potpisao prijavu na osnovu koje je Gestapo uhapsio ravnogorskog omladinca dr Vojina Andrića, najmlađeg doktora nauka u zemlji.
Dakle, borili su se i sa bugarskim fasistima, koji su vrsili necuvene zlocine nad Srbima u svojoj okupacionoj zoni.
)
