Parsifal
Aktivan član
- Poruka
- 1.008
Kome je to zasmetalo da narod sazna ko ga vodi u svetliju budućnost, pa je zaključao temu "Čiji su srpski političari".
Zašto demokratija ne voli istinu?
Zašto demokratija ne voli istinu?
Čiji su srpski političari
Srbima se često puta dešavalo da ih vode političari za koje se ne zna ni ko su , ni odakle su. Za Josipa Broza se ni dan danas ne zna ko je bio – vanbračni sin Franje Josipa i hrvatske grofice, poljski Jevrejin ili neko treći. Zato ovaj kratak osvrt na biografije trenutno aktuelnih političara sigurno neće biti suvišan, uz napomenu da su svi podaci preuzeti iz raznih izvora, pa s obzirom da nisu autorizovani, pitanje je koliko su i istiniti.
Boris Tadić je rođen 15 januara u Sarajevu – BiH, dok u Beogradu završava osnovnu i srednju školu, i diplomira psihologiju na Filozofskom fakultetu. Tokom studija biva hapšen zbog organizovanja antikomunistčkih predavanja na okupljanjima u privatnim stanovima. Bio je zaposlen kao radio novinar, predavo je psihologiju u Prvoj Beogradskoj gimnaziji (koju je i sam pohađao) i radio je kao vojni klinički psiholog. Rođena sestra mu se zove Vjera.
Dva puta se ženio.
Prva supruga Veselinka Zastavniković po profesiji novinar, kasnije se zamonašila.
Druga supruga Tatjana je po profesiji građevinski inženjer, imaju kćerke Mašu i Vanju.
Otac mu je komunistički disident Ljuba Tadic, rođen u selu Smriječno kod Plužina – Crna Gora, a za vreme Broza je zbog svojih političkih stavova bio otpušten sa filozofskog fakulteta. Jedan od osnivača Demokratske Stranke.
Kada je u pitanju njegova majka, tu se već izvori o njenom poreklu razlikuju.
Prema zvaničnim podacima Nevenka Kićanović je po zanimanju psihijatar, rođ. 1926 u Bijeljini, i tvrdi se da su tokom 1942 godine njen otac Strahinja i još 6 rođaka ubijeni od strane Ustaša.
Međutim, prema nekim izvorima sa neta, Nevenka se u stvari preziva Francetić i rođaka je čuvenog ustaškog zločinca Jure Francetica.
Ova dva teksta detaljnije govore na tu temu>>> http://freetexthost.com/d1q31lgdgq i http://www3.serbiancafe.com/lat/diskusije/new//read.php?num=15&id=12314207&thread=12313255
Vojislav Koštunica rođen je 24 marta 1944 godine u Beogradu. Završio je pravni fakultet u Beogradu, dok 1974 godine biva otpušten sa fakulteta zbog kritika upućenih na račun Josipa Broza. Jedan od osnivača Demokratske Stranke.
Supruga mu je Zorica Radović, takođe pravnik, inače rođaka vladike Amfilohije Radovića.
Otac Jovan Damjanović je bio pravnik, zaposlen kao sudija. Zašto je (Vojislav) svoje prezime promenio u Koštunica, ne zna se.
Miroljub Labus je rođen 28 februara 1947 godine u Maloj Krsni. 1970 godine je diplomirao na Pravnom fakultetu u Beogradu, dok je od 1983 godine bio angažovan kao povremeni predavač na Cornell univerzitetu i kao povremeni predavač u okviru Fulbright-ovog programa.
Jelasiti Mark Radovan je mađarski državljanin, rođen u mestu Baja 19 februara 1968, maternji jezici su mu mađarski i srpski, tečno govori engleski i nemački. Četiri godine je radio pri Deutsche Bank u Frankfurtu, kao regionalni menadžer za Centralnu i Južnu Evropu, dok 1999 prelazi u McKinsey & Company. Državljanstvo SRJ dobio je specijalnom odlukom Savezne vlade SRJ, u novembru 2000. godine, kako bi mogao da bude imenovan na mesto viceguvernera.
Inače, Jelasiti Mark Radovan je doneo zakon, po kojem srbi ne mogu imati više od 5% vlasništva u bankama u Srbiji!
“…Odlukom koja je objavljena u Službenom glasniku broj 51/2006 i broj 129/2007, i koja mora da se sprovede do sredine 2008. godine, NBS je opisala uslove koje mora da ispuni svako ko želi da osnuje ili kupi banku u našoj zemlji. Uslovi koje je guverner propisao isključuju mogućnost da bilo koje domaće pravno ili fizičko lice može da kupi više od pet odsto bilo koje banke…”
Ivana Dulić-Marković je rođena 13 juna 1961 godine u Zagrebu, i izjašnjava se da je hrvatske nacionalnosti. Diplomirala je Biotehnologiju na Beogradskom Univerzitetu i povremeni je predavač na Poljoprivrednom fakultetu Univerziteta u Banja Luci.
Imaju dvoje dece iz suprugovog prvog braka.
Otac Antun, majka Kata, brata Dragan.
Božidar Đelić je francuski državljanin, rođen 1 aprila 1965 godine u Beogradu i ubrzo posle njegovog rođenja, dolazi do razvoda među roditeljima. Oba roditelja napustaju zemlju u potrazi za boljim poslom, dok Božidara ostavljaju da ga podiže baka Mileva. Posle smrti bake 1973 godine, preseljava se u Pariz kod majke i očuha, a kada njihov privatni posao propada, doprinosi budžetu porodice perući suđe i prozore, uz paralelno studiranje.
Završio je “Institut d'Etudes Politiques de Paris” (Pariski institut za Političke Studije) i “Ecole des Hautes Etudes Commerciales” (Parisku Školu za Menadžment). Kasnije prelazi u SAD na usavršavanje, gde na “Harvard Business School” dobija zvanje MBA. Zatim specijalizira makroekonomiju i međunarodne odnose na “John F. Kennedy School of Government” na Harvard Univerzitetu.
Jedan od mentora mu je bio i zloglasni Jeffrey Sachs, koji ga uvodi u praksu tokom uništavanja poljske i ruske privrede.
Mlađan Dinkić je rođen 20 decembra 1964 godine u Beogradu. Diplomirao (1988) je i magistrirao (1993) na Ekonomskom fakultetu u Beogradu. Od 1993-2000 godine radi kao asistent-predavač na Ekonomskom fakultetu. Završio muzičku školu – odsek klavir.
Otac Dušan je tokom 70-ih predstavljao Jugoslaviju u organizaciji OECD, a tokom vlade Ante Markovića bio je director Savezne Agencije za Planiranje.
Majka Mirosinka je doktorirala na ekonomiji. Rođena je u selu Bošnjani kod Varvarina - kao i Miroslav Mišković , te se tvrdi da su u rodbinskim odnosima.
Nenad Čanak je rođen 2 novembra 1959. godine u Pančevu u porodici kolonizatora. "Moja porodica koja se doselila iz Like, iz Zrmanje, uvek je vodila računa o Novom Sadu i Vojvodini. Moj pradeda se u Minhenu upoznao sa groficom Elizabetom fon Hercog, mojom prababom, i u miraz dobio neke mlinove u Vojvodini." Vaspitavan je u učiteljskoj porodici: "Svi u porodici bili su mi učitelji i nisu me naučili da budem poslušnik."
Osnovnu i srednju muzičku školu (flauta) završio je u Novom Sadu, a diplomirao na Ekonomskom fakultetu, i potom specijalizirao marketing i računarske mreže u Executive Training Center (Brdo kod Kranja 1989).
Kao organizator antiratnih mitinga 1991. godine je mobilisan; rečeno mu je da je "dobrovoljac" i poslat je na ratište. "Na frontu sam bio u Iloku, učio sam dobrovoljce da pevaju srpske revolucionarne četničke pesme. Iživeo sam svoj strah od smrti. Rat je sramota ljudske golotinje. Sve se na kraju svede na konzervu mesnog nareska i komad hleba."
Na početku agresije NATO-a prijavio se kao dobrovoljac. Nisu ga mobilisali: "Svi su 'ligaši' bili spremni da brane zemlju. Ko god baci bombu na Vojvodinu i novosadske mostove moj je najveći neprijatelj. U politici može sve, ali kad padne prva bomba, tu nemamo o čemu da razgovaramo."
Otac Milan bio je akademik, professor Univerziteta u Novom Sadu, jedno vreme njegov gradonačelnik, a od 1974 godine pa sve do smrti, član predsedništva SAP Vojvodine.
Majka Bosiljka je takođe bila profesor Univerziteta u Novom Sadu.
