- Poruka
- 4.833
http://www.danas.co.yu/20080620/hronika1.html#4
Prema rečima biskupa Đura Gašparovića, Sremska biskupija biće član Međunarodne biskupske konferencije "Sveti Ćirilo i Metodije" sa sedištem u Beogradu, a sremski biskup će se punopravno uključiti u saradnju s biskupima tog područja, kao i sa predstavnicima tamošnje vlasti. On je i dosad učestvovao u radu Međunarodne BK kao titularni biskup sremskog dela Đakovačke biskupije.
Između Đakova i Rima
Biskup Đuro Gašparović (1951) rodom je iz Golubinaca u Sremu. Posle semeništa u Zagrebu, studirao je filozofiju i teologiju u bogosloviji u Đakovu. Za sveštenika u Đakovačko-sremskoj biskupiji zaređen je 1977. Obavljao je službe župnog vikara u Rumi i župnika u Sirigu. U Rimu je završio magistarske studije iz liturgike i crkvenog prava na Papskom institutu Sveti Anselmo i Lateranskom papskom univerzitetu. Bio je zamenik rektora Hrvatskog papskog kolegija Sveti Jeronim u Rimu i službenik Kongregacije za evangelizaciju naroda. Za naslovnog biskupa Matiane i đakovačkog pomoćnog biskupa imenovan je 1996, a od 1999. obavlja službu generalnog vikara s posebnim ovlašćenjima za područje Srema, sa sedištem Vikarijata u Petrovaradinu.
Istovremeno, napominje biskup, Sremska biskupija biće i u sastavu nove Đakovačko-osječke crkvene pokrajine na području Slavonije.
- Preko mitropolitanske pripadnosti Sremska biskupija povezana je s Đakovačko-osječkom nadbiskupijom, i to iz više razloga: sveštenici i vernici na području Sremske biskupije najvećim delom su po narodnosti Hrvati, Bogoslovno sjemenište i Katolički bogoslovski fakultet u Đakovu su zajednički, kao i sveštenički dom. Materijalno izdržavanje biskupije dolazi iz Đakova. Ovakva organizacija nije protivna Zakonu o crkvama i verskim zajednicama Republike Srbije i SPC nije iznela prigovor - objašnjava za Danas biskup Gašparović.
U Apostolskoj nuncijaturi u Beogradu nezvanično tvrde da najnovija crkvena reorganizacija u RKC na prostoru bivše SFR Jugoslavije "nema nikakvu političku pozadinu". Vatikan je proteklih godina oklevao s razgraničenjem Đakovačke i Sremske biskupije, između ostalog, i zbog "otvorenih pitanja oko državne granice, nastalih podelom nekadašnje Jugoslavije".
Biskup Gašparović kaže da "sadašnje prilike zahtevaju odvajanje Sremske od Đakovačke biskupije i razrešenje personalne unije bez povrede njihovog integriteta". Sva pitanja važna za rad sveštenika urediće se konvencijom, a granice Sremske biskupije, prema biskupovim rečima, trebalo bi da ostanu nepromenjene.
- Na istoku, severu i jugu granice su reke Sava i Dunav, a na zapadu državna granica između Republike Hrvatske i Republike Srbije. To područje prostire se na oko 4.000 kvadratnih kilometara. Ima blizu 800.000 stanovnika, od toga 50.000 katolika, 29 župa, 19 sveštenika, jednog redovnika i 10 časnih sestara redovnica. Sedište Sremske biskupije je Sremska Mitrovica, a konkatedrala-bazilika postaje katedrala - ističe biskup Gašparović.
Prema crkvenom predanju, nastavak Sremske biskupije vezuje se za apostolska vremena - svetog apostola Petra i njegovih učenika. Crkva je na ovom prostoru ojačala posle donošenja Milanskog edikta 313. Sremska biskupija osnovana je 1231, sa sedištem u Banoštoru i povremeno u Iloku, koje se posle povlačenja Turaka selilo i između Zemuna i Petrovaradina. Bosanska i sremska biskupija ujedinjene su 1773. u "personalnu uniju" odlukom pape Klementa XIV. Posle Drugog svetskog rata, njen istočni deo politički je pripao AP Vojvodini, koja je bila u sastavu Republike Srbije. Naziv Bosansko-sremske biskupije sa sedištem u Đakovu 1963. zvanično je promenjen u Đakovačka-sremska biskupija.
- U to vreme nije bilo nikakvih poteškoća za jedinstvo, upravu i život biskupije. Proglašenjem samostalne Republike Hrvatske 1991, postavljene su državne granice između tadašnje Jugoslavije i Hrvatske, čime je otežana komunikacija između dva dela biskupije. Zbog toga je tadašnji dijecezanski biskup đakovački i sremski Ćiril Kos zatražio od Svete Stolice da imenuje pomoćnog biskupa koji bi vodio brigu o sremskom delu biskupije i tu boravio - objašnjava biskup Gašparović, koji je tada imenovan za pomoćnog biskupa za Srem.
Prema njegovim rečima, "u to vreme, odvajanje sremskog dela od Đakovačke biskupije bio bi šok i za sveštenike i za vernike, koji su u tadašnjim političkim prilikama osećali veliku nesigurnost". Tokom vremena pokazalo se da je "zbog složenosti ovakvog vođstva Crkve koja živi u dve različite društveno-političke stvarnosti, potrebno da i u Sremu Crkva bude čvrsta, dobro organizovana zajednica, s vlastitim službama i dijecezanskim biskupom"
Prema rečima biskupa Đura Gašparovića, Sremska biskupija biće član Međunarodne biskupske konferencije "Sveti Ćirilo i Metodije" sa sedištem u Beogradu, a sremski biskup će se punopravno uključiti u saradnju s biskupima tog područja, kao i sa predstavnicima tamošnje vlasti. On je i dosad učestvovao u radu Međunarodne BK kao titularni biskup sremskog dela Đakovačke biskupije.
Između Đakova i Rima
Biskup Đuro Gašparović (1951) rodom je iz Golubinaca u Sremu. Posle semeništa u Zagrebu, studirao je filozofiju i teologiju u bogosloviji u Đakovu. Za sveštenika u Đakovačko-sremskoj biskupiji zaređen je 1977. Obavljao je službe župnog vikara u Rumi i župnika u Sirigu. U Rimu je završio magistarske studije iz liturgike i crkvenog prava na Papskom institutu Sveti Anselmo i Lateranskom papskom univerzitetu. Bio je zamenik rektora Hrvatskog papskog kolegija Sveti Jeronim u Rimu i službenik Kongregacije za evangelizaciju naroda. Za naslovnog biskupa Matiane i đakovačkog pomoćnog biskupa imenovan je 1996, a od 1999. obavlja službu generalnog vikara s posebnim ovlašćenjima za područje Srema, sa sedištem Vikarijata u Petrovaradinu.
Istovremeno, napominje biskup, Sremska biskupija biće i u sastavu nove Đakovačko-osječke crkvene pokrajine na području Slavonije.
- Preko mitropolitanske pripadnosti Sremska biskupija povezana je s Đakovačko-osječkom nadbiskupijom, i to iz više razloga: sveštenici i vernici na području Sremske biskupije najvećim delom su po narodnosti Hrvati, Bogoslovno sjemenište i Katolički bogoslovski fakultet u Đakovu su zajednički, kao i sveštenički dom. Materijalno izdržavanje biskupije dolazi iz Đakova. Ovakva organizacija nije protivna Zakonu o crkvama i verskim zajednicama Republike Srbije i SPC nije iznela prigovor - objašnjava za Danas biskup Gašparović.
U Apostolskoj nuncijaturi u Beogradu nezvanično tvrde da najnovija crkvena reorganizacija u RKC na prostoru bivše SFR Jugoslavije "nema nikakvu političku pozadinu". Vatikan je proteklih godina oklevao s razgraničenjem Đakovačke i Sremske biskupije, između ostalog, i zbog "otvorenih pitanja oko državne granice, nastalih podelom nekadašnje Jugoslavije".
Biskup Gašparović kaže da "sadašnje prilike zahtevaju odvajanje Sremske od Đakovačke biskupije i razrešenje personalne unije bez povrede njihovog integriteta". Sva pitanja važna za rad sveštenika urediće se konvencijom, a granice Sremske biskupije, prema biskupovim rečima, trebalo bi da ostanu nepromenjene.
- Na istoku, severu i jugu granice su reke Sava i Dunav, a na zapadu državna granica između Republike Hrvatske i Republike Srbije. To područje prostire se na oko 4.000 kvadratnih kilometara. Ima blizu 800.000 stanovnika, od toga 50.000 katolika, 29 župa, 19 sveštenika, jednog redovnika i 10 časnih sestara redovnica. Sedište Sremske biskupije je Sremska Mitrovica, a konkatedrala-bazilika postaje katedrala - ističe biskup Gašparović.
Prema crkvenom predanju, nastavak Sremske biskupije vezuje se za apostolska vremena - svetog apostola Petra i njegovih učenika. Crkva je na ovom prostoru ojačala posle donošenja Milanskog edikta 313. Sremska biskupija osnovana je 1231, sa sedištem u Banoštoru i povremeno u Iloku, koje se posle povlačenja Turaka selilo i između Zemuna i Petrovaradina. Bosanska i sremska biskupija ujedinjene su 1773. u "personalnu uniju" odlukom pape Klementa XIV. Posle Drugog svetskog rata, njen istočni deo politički je pripao AP Vojvodini, koja je bila u sastavu Republike Srbije. Naziv Bosansko-sremske biskupije sa sedištem u Đakovu 1963. zvanično je promenjen u Đakovačka-sremska biskupija.
- U to vreme nije bilo nikakvih poteškoća za jedinstvo, upravu i život biskupije. Proglašenjem samostalne Republike Hrvatske 1991, postavljene su državne granice između tadašnje Jugoslavije i Hrvatske, čime je otežana komunikacija između dva dela biskupije. Zbog toga je tadašnji dijecezanski biskup đakovački i sremski Ćiril Kos zatražio od Svete Stolice da imenuje pomoćnog biskupa koji bi vodio brigu o sremskom delu biskupije i tu boravio - objašnjava biskup Gašparović, koji je tada imenovan za pomoćnog biskupa za Srem.
Prema njegovim rečima, "u to vreme, odvajanje sremskog dela od Đakovačke biskupije bio bi šok i za sveštenike i za vernike, koji su u tadašnjim političkim prilikama osećali veliku nesigurnost". Tokom vremena pokazalo se da je "zbog složenosti ovakvog vođstva Crkve koja živi u dve različite društveno-političke stvarnosti, potrebno da i u Sremu Crkva bude čvrsta, dobro organizovana zajednica, s vlastitim službama i dijecezanskim biskupom"
tkacio:
