Q. in perpetuum hibernum
Stara legenda
- Poruka
- 87.973
1. Vaso Čubrilović je jedan bosanski Srbin (rođen 1897.) i pripadnik Mlade Bosne koji je učestvovao u organizovanju sarajevskog atentata Franca Ferdinanda koji se desio na Vidovdan 1914. godine. Austro-ugarske vlasti su ga uhapsile i osudile na 16 godina zatvora, ali je pušten na slobodu kako se država raspala 1918. godine.
Doktorirao je istoriju na Beogradskom fakultetu i postao 1930. godine profesor na Filozofskom fakultetu, a ubrzo potom i jedan od vodećih članova Srpske Akademije Nauka i Umetnosti. 7. marta 1937. godine objavio je svoje delo "Isterivanje Albanaca" u kojem tvrdi da Jugoslavija može proći sa isterivanjem stotina hiljada Albanaca, ako je nacistička Nemačka istrebila Jevreje a Rusija uništila milione građana. Tu predlaže "sve legalne mere" za zastrašivanje Albanaca zastrašivanjem četnićkih jedinica i Crnogorcima, te kolonizaciju albanske zemlje. Detaljno predlaže plansku evakuaciju Albanaca iz Kosova i Metohije i dela Makedonije. Crnogorci bi naselili njihove zemlje.
1941. godine uhapšen je od strane fašista kao propagandist za otpor protiv Nemačke, ali je 1943. godine pušten na slobodu. 1944. godine napisao je "problem manjina u Novoj Jugoslaviji", u kojoj predlaže da sledeća Jugoslavija (komunistička) mora biti etnički homogena država i planski opisuje kako isterati sve Nemce, Mađare, Rumune, Albance i i Italijane iz zemlje kao "osvetu", kao i spremnu unapred čistku za Istru, Trst i ostale oblasti od Italijana koje su "nepravedno pripale Italiji, a ne jugoslovenskom narodu".
Napusta 1945. godine Zemljoradnicku partiju i postaje komunista, pa čak i Ministar poljoprivrede (!!!) od 1945. do 1946. a od 1946. do 1950. Ministar šumarstva u federalnoj Jugoslaviji, piše brojne knjige o bosanskoj, hrvatskoj, crnogorskoj i srpskoj istoriji i dobitnik je oktobarske i sedmojulske nagrade. 1970. godine osnovao je Balkanoloski institut u Beogradu. Umro je u dubokoj starosti i sa velikim pohvalama 1990. godine.
2. Savić Marković Štedimlija je Hrvat rodom Crnogorac (1906. godine) koji je tokom kraljevine Jugoslavije zastupao istorijski revizionizam, najpoznatije delo "Crvena Hrvatska" iz 1937. godine po kojem su Crnogorci poreklom Crveni Hrvati. Odriče se svih ostalih Crnogoraca jer tvrdi da su oni zavedeni anti-hrvatskom beogradskom propagandom i zastupa se za izdvajanje Velike Hrvatske iz Jugoslavije. Proveo je ceo svoj život u Zagrebu, pomalo bio u Srbiji. Nastavljač je ideologije Anta Starčevića i Josipa Franka. Ubrzo potom zastupa i rasističke stavove o etničkoj superiornosti Hrvata - kojima pripadaju i Crnogorci, Slovenci i Bosanski Muslimani - nad inferiornijim Srbima i Jevrejima.
1941. godine priključuje se Ustašama i postaje jedan od najintimnijih prijatelja poglavnika Anta Pavelića. Postaje "prvim perom ustaskoga Zagreba" i publikuje pro-ustaske listove, šireći mržnju prema Srbima, Romima, Židovima, homoseksualcima i komunistima i ističući genetsku superiornost arijevaca i predodređenost da vladaju svetom. 1942. godine postaje šef katedre za propagandu NDH u službi ministra policije Andrije Artukovića, gde tek biva zadužen za nacističku propagandu, za šta ga hvale i nemački oficiri. Biva zadužen i da rukovodi "Hrvatskom pravoslavnom crkvom", šireći tezu da su svi pravoslavni hrišćani na teritoriji Nezavisne Države Hrvatske ili etnički Hrvati, kojima predlaže pokrštavanje kako bi spasli svoj život jer su oni deo superiornog naroda a ne istog onog inferiornog koji živi u Srbiji, ili ne-nacionalni Vlasi, koje kao pripadnike najniže rase, treba istrebiti za njihovo dobro i kolektivnu dobrobit sveta. Tvrdi da su pravoslavci istočno od Drine, Tare i Pive 1918. godine posrbljeni "figurativno govoreci, dekretom kralja Aleksandra Karadjordjevica".
1944. godine postaje ministar spoljnih poslova u crnogorskoj vladi u egzilu Sekule Drljevića i izražava uverenje da će se Crna Gora osloboditi od Partizana i Četnika, ali ovog puta kao autonomna pokrajina ujedinjene hrvatske države. Zastupa nacionalnu jednakost arijevskih Hrvata i Albanaca u cilju "potiskivanja srpstva što dalje na severoistok". 1945. godine sa ustašama beži u Nacističku Nemačku, ali ga hvata Crvena Armija i šalje u Gulag. 1956. godine na intervenciju FNRJ on je prebačen u domovinu, gde je na zastev Saveza Komunista Crne Gore osuđen na 8 godina zatvora, iako je na suđenju oštro branio skoro sve svoje postupke, a pogotovo Drljevića i Pavelića.
Ubrzo potom, Miroslav Krleža (!) ga je zaposlio u Jugoslovenskom leksikografskom institutut. Umro je 1970. godine i sahranjen je na počasnom mestu u zagrebačkom "Mirogoj" groblju.
----
Dakle koji je fazon u pitanju? Svi znamo da su kontroverzna dela Vuka Stefanovića Karadžića ("Kovčežić") i srbofobija i anti-semitizam Anta Starčevića bili skrivani u cilju dobrobiti jugoslovenskih naroda (i narodnosti), ali oni su istorijske ličnosti - a ovo...? Kako se objašnjavaju ovi postupci?
