Monoteizam
Aktivan član
- Poruka
- 1.159
Ubijen nakon predaje?!
U kući nigdje nema tragova krvi, iako stoji posteljina na kojoj su ležali ubijeni Ismail i ranjeni Senad. Ostala je i njihova odjeća, jer očigledno iznenađeni napadom u ranim jutarnjim satima nisu se stigli obući. Tragove krvi nismo našli ni ispred kuće, pa se pojavila sumnja o mjestu i načinu njihovog hapšenja, ubijanja i ranjavanja. Da li je ono bilo u jeku borbe, ili su uhapšeni pa onda pucano u njih, ili su se možda predali pa je onda pucano u njih, teško je reći, ali je činjenica da je rahmetli Ismail bio, kako se to u žargonu kaže, ''ovjeren'' hicem u srce
Piše: Anes DŽUNUZOVIĆ (Saff)
U petak 27. aprila novinarska ekipa Saffa bila je u Donjoj Trnavi kod Novog Pazara. Bilo je to tačno sedam dana od nemilog događaja koji se dogodio u ovom selu.
Da podsjetimo, 20. aprila u ranim jutarnjim satima, negdje oko pet sati, od strane specijalnih jedinica MUP-a Srbije ubijen je Ismail Prentić (28), a ranjen prostrelnim ranama u ekstremitete Senad Ramović Becan (34), te uhapšen Safet Bećirović (59). Za rahmetli Prentićem, te za Ramovićem, policija je od ranije bila raspisala potjernice. Ramović je tražen zbog, u najmanju ruku, čudnog bijega sa lisicama na rukama prilikom hapšenja grupe momaka 17. marta na planini Ninaj. O tom događaju Saff je detaljno pisao, a ovom prilikom podsjećamo da su tada uhapšeni Fuad Hodžić (30), braća Senad (24) i Vahid (23) Vejselović, te Mirsad Prentić (30), brat rahmetli Ismaila, a da je Ramović pobjegao. Ova grupa je optužena da je imala kamp za obuku i da je spremala teroristički čin, što ni nakon 30 dana istrage nije urodilo podizanjem optužnice, a onda je umjesto puštanja na slobodu cijela priča postala odlukom države Srbije i njenih organa ''državna tajna'' i ova grupa je prebačena iz pritvora u Novom Pazaru, navodno, u Centralni zatvor u Beograd, mada tu informaciju niko ne može potvrditi. Što se tiče potjernice za rahmetli Prentićem, ona je sasvim nejasna. Sva je u domenu i na nivou špekulacija. Po jednoj verziji sumnja se da je prenio neku količinu naoružanja na Kosovo, po drugoj za njim je kosovska policija raspisala potjernicu za navodnu pucnjavu na njihovoj teritoriji. Po trećoj je vođa ranije uhapšene grupe itd. Ništa precizno i ništa jasno. Danas Prentiću i njegovoj porodici, ožalošćenim roditeljima, bratu u zatvoru i supruzi, to ništa ne znači. Kada je riječ o uhapšenom Safetu Bećiroviću, policija ga tereti da je član te, kako su rekli, ''terorističke grupe i da je skrivao optužene, jer se ubistvo i ranjavanje dogodilo u jednoj od tri stare kuće koje pripadaju Safetovom babi Ademu (85). Inače, te kuće nalaze se jedna od druge na udaljenosti od po par stotina metara, dijele ih livade i šuma i nisu jedna drugoj u vidokrugu.
Policija na (ne)djelu
Od ovog nemilog događaja, pa do naše posjete Donjoj Trnavi i Novom Pazaru, izdogađalo se puno stvari i izmijenjalo puno priča o ovom događaju, i činilo nam se da se tek iskristalisala istina, ili bar priča najbliža istini, te da je bila dobro procjena i odluka da se u ovom selu i Novom Pazaru nađemo tek sedam dana nakon svih događanja. Naime, MUP Srbije je još u prijepodnevnim satima tog fatalnog 20. aprila izašao u javnost sa pomalo čudnim saopćenjem o samom događaju. Prema policijskoj verziji ''poslije operativne obrade da se u selu Donja Trnava, na nepristupačnom visu Mave, na sedmom kilometru od Novog Pazara, nalazi vođa terorističke grupe Ismail Prentić“, došlo je u 4 časa i 50 minuta do blokiranja tri stare kuće u vlasništvu Adema Bećirovića. Dalje u saopćenju policije iz Beograda (novopazarska policija nije učestvovala u ovom događaju i niko iz stanice policije u Novom Pazaru ništa nije znao o ovoj akciji, što govori o očiglednom nepovjerenju Beograda prema Novom Pazaru pa makar i kada se radi o policiji) stoji: ''Kada je policija prišla kući (jednoj od tri blokirane, op. a.), na njih je pušteno desetak pasa, a prilikom ulaska u kuću bačene su bombe i otvorena vatra na policiju. Tom prilikom jedan policajac je ranjen, a vlasnik kuće zadobio povrede od gelera bombe.'' Policajci su se, prema njihovoj verziji, nakon toga povukli na bezbjedno odstojanje, a ''članovi terorističke grupe su, u pokušaju bijega, pucali na policiju i nastavili da bacaju bombe. Odgovarajući na napade, policija je otvorila vatru na njih i tom prilikom ubijen je vođa grupe Prentić, a ranjen Senad Ramović. Priveden je Safet Bećirović.''
Novinari u službi režima
Građani Novog Pazara bili su zatečeni, ali ne i srbijanski mediji, odnosno njihovi dopisnici iz Novog Pazara. Radi se o istim onim dopisnicima koji su to radili i u vrijeme Slobodana Miloševića i mnogobrojnih tortura koje su sprovođene nad Bošnjacima Sandžaka. Tada su ti ljudi bili u službi Miloševićeve politike i slali lažne izvještaje iz Sandžaka, proglašavali Bošnjake teroristima, separatistima, krili su torturu koja je provođena nad Bošnjacima i bošnjačkim političarima itd. Na isti način oni nastavljaju svoje izvještaje i danas, pa im je ovaj događaj dobro došao. Uslijedili su tekstovi sa naslovima: ''Džihad na gotovs'', ''U napadu na policiju ubijen vođa terorističke grupe'', ''Vehabija sahranjen k'o u Bejrutu'', ''Brutalne vehabije'', ''Džihad kao obaveza'', i sadržajem poput ovog: ''Srpske službe bezbjednosti imaju podatke da islamističke organizacije i grupe, stacionirane na području Raške oblasti pripremaju 'odlučni boj' muslimana na Balkanu. Spremne su da krenu u akciju onog trenutka kada albanski ekstremisti na Kosmetu pokrenu ofanzivu protiv tamošnjih Srba koji, prema njihovim procjenama, neće prihvatiti nezavisnost Kosova i uspostavljanje albanske vlasti u srpskim enklavama. Zadatak vehabija, mudžahedina i više ćelija 'Al-Kaide', koji su stvorili svoje baze u Raškoj oblasti, jeste da izazivanjem nemira u Sandžaku, u prvom trenutku spriječe svaki vid miješanja Srbije na Kosmetu i da time, istovremeno, aktueliziraju i internacionaliziraju navodno neriješeni status Sandžaka i ukažu na 'brutalnost' srpskih organa vlasti''.
Obračun bošnjačkih vođa preko tzv. vehabija
U novi prikaz Bošnjaka Sandžaka kao terorista i opasnih ljudi po cijelu Srbiju, pa i širi region, dobro su se uklopili i srbijanski organi vlasti preko svojih institucija, ponajprije organa bezbjednosti, policije, ali i indoktriniranih eksperata i naučnih radnika. Oglasio se ministar unutrašnjih poslova Dragan Jočić koji je izrazio odlučnost policije da ''iskorijeni sve terorističke prijetnje''. Potom general Momir Stojanović, bivši šef Vojno-obavještajne službe koji je sve muslimane koje zovu vehabijama nazvao opasnim teroristima povezanim u cijelom regionu, pa sve do Saudijske Arabije. Oglasio se i Zoran Dragišić, profesor na Fakultetu za civilnu odbranu, kao i Darko Trifunović, profesor Fakulteta bezbjednosti u Beogradu, koji je obnovio priču o tzv. 'spavačima' koji su ostali u Sandžaku. I još je puno reakcija bilo u ovom tonu.
Nažalost i bošnjačke vođe u Sandžaku, političke i vjerske, u svojim međusobnim sukobima i prepucavanjima, iskoristili su ovaj, kao i događaj sa Ninaja, i prihvatili bez rezerve priču serviranu iz Beograda, samo da bi jedni drugim zadali ''niske udarce''. Pa je Sulejman Ugljanin optužio muftiju Muamera ef. Zukorlića da je ''edukovao, finansirao i zaveo te mlade ljude koji danas gube svoje živote''. Sa druge strane Rasim Ljajić je optužio Ugljanina da je naoružao ovu grupu momaka, a tom se stavu pridružio i ef. Zukorlić.
U kući nigdje nema tragova krvi, iako stoji posteljina na kojoj su ležali ubijeni Ismail i ranjeni Senad. Ostala je i njihova odjeća, jer očigledno iznenađeni napadom u ranim jutarnjim satima nisu se stigli obući. Tragove krvi nismo našli ni ispred kuće, pa se pojavila sumnja o mjestu i načinu njihovog hapšenja, ubijanja i ranjavanja. Da li je ono bilo u jeku borbe, ili su uhapšeni pa onda pucano u njih, ili su se možda predali pa je onda pucano u njih, teško je reći, ali je činjenica da je rahmetli Ismail bio, kako se to u žargonu kaže, ''ovjeren'' hicem u srce
Piše: Anes DŽUNUZOVIĆ (Saff)
U petak 27. aprila novinarska ekipa Saffa bila je u Donjoj Trnavi kod Novog Pazara. Bilo je to tačno sedam dana od nemilog događaja koji se dogodio u ovom selu.
Da podsjetimo, 20. aprila u ranim jutarnjim satima, negdje oko pet sati, od strane specijalnih jedinica MUP-a Srbije ubijen je Ismail Prentić (28), a ranjen prostrelnim ranama u ekstremitete Senad Ramović Becan (34), te uhapšen Safet Bećirović (59). Za rahmetli Prentićem, te za Ramovićem, policija je od ranije bila raspisala potjernice. Ramović je tražen zbog, u najmanju ruku, čudnog bijega sa lisicama na rukama prilikom hapšenja grupe momaka 17. marta na planini Ninaj. O tom događaju Saff je detaljno pisao, a ovom prilikom podsjećamo da su tada uhapšeni Fuad Hodžić (30), braća Senad (24) i Vahid (23) Vejselović, te Mirsad Prentić (30), brat rahmetli Ismaila, a da je Ramović pobjegao. Ova grupa je optužena da je imala kamp za obuku i da je spremala teroristički čin, što ni nakon 30 dana istrage nije urodilo podizanjem optužnice, a onda je umjesto puštanja na slobodu cijela priča postala odlukom države Srbije i njenih organa ''državna tajna'' i ova grupa je prebačena iz pritvora u Novom Pazaru, navodno, u Centralni zatvor u Beograd, mada tu informaciju niko ne može potvrditi. Što se tiče potjernice za rahmetli Prentićem, ona je sasvim nejasna. Sva je u domenu i na nivou špekulacija. Po jednoj verziji sumnja se da je prenio neku količinu naoružanja na Kosovo, po drugoj za njim je kosovska policija raspisala potjernicu za navodnu pucnjavu na njihovoj teritoriji. Po trećoj je vođa ranije uhapšene grupe itd. Ništa precizno i ništa jasno. Danas Prentiću i njegovoj porodici, ožalošćenim roditeljima, bratu u zatvoru i supruzi, to ništa ne znači. Kada je riječ o uhapšenom Safetu Bećiroviću, policija ga tereti da je član te, kako su rekli, ''terorističke grupe i da je skrivao optužene, jer se ubistvo i ranjavanje dogodilo u jednoj od tri stare kuće koje pripadaju Safetovom babi Ademu (85). Inače, te kuće nalaze se jedna od druge na udaljenosti od po par stotina metara, dijele ih livade i šuma i nisu jedna drugoj u vidokrugu.
Policija na (ne)djelu
Od ovog nemilog događaja, pa do naše posjete Donjoj Trnavi i Novom Pazaru, izdogađalo se puno stvari i izmijenjalo puno priča o ovom događaju, i činilo nam se da se tek iskristalisala istina, ili bar priča najbliža istini, te da je bila dobro procjena i odluka da se u ovom selu i Novom Pazaru nađemo tek sedam dana nakon svih događanja. Naime, MUP Srbije je još u prijepodnevnim satima tog fatalnog 20. aprila izašao u javnost sa pomalo čudnim saopćenjem o samom događaju. Prema policijskoj verziji ''poslije operativne obrade da se u selu Donja Trnava, na nepristupačnom visu Mave, na sedmom kilometru od Novog Pazara, nalazi vođa terorističke grupe Ismail Prentić“, došlo je u 4 časa i 50 minuta do blokiranja tri stare kuće u vlasništvu Adema Bećirovića. Dalje u saopćenju policije iz Beograda (novopazarska policija nije učestvovala u ovom događaju i niko iz stanice policije u Novom Pazaru ništa nije znao o ovoj akciji, što govori o očiglednom nepovjerenju Beograda prema Novom Pazaru pa makar i kada se radi o policiji) stoji: ''Kada je policija prišla kući (jednoj od tri blokirane, op. a.), na njih je pušteno desetak pasa, a prilikom ulaska u kuću bačene su bombe i otvorena vatra na policiju. Tom prilikom jedan policajac je ranjen, a vlasnik kuće zadobio povrede od gelera bombe.'' Policajci su se, prema njihovoj verziji, nakon toga povukli na bezbjedno odstojanje, a ''članovi terorističke grupe su, u pokušaju bijega, pucali na policiju i nastavili da bacaju bombe. Odgovarajući na napade, policija je otvorila vatru na njih i tom prilikom ubijen je vođa grupe Prentić, a ranjen Senad Ramović. Priveden je Safet Bećirović.''
Novinari u službi režima
Građani Novog Pazara bili su zatečeni, ali ne i srbijanski mediji, odnosno njihovi dopisnici iz Novog Pazara. Radi se o istim onim dopisnicima koji su to radili i u vrijeme Slobodana Miloševića i mnogobrojnih tortura koje su sprovođene nad Bošnjacima Sandžaka. Tada su ti ljudi bili u službi Miloševićeve politike i slali lažne izvještaje iz Sandžaka, proglašavali Bošnjake teroristima, separatistima, krili su torturu koja je provođena nad Bošnjacima i bošnjačkim političarima itd. Na isti način oni nastavljaju svoje izvještaje i danas, pa im je ovaj događaj dobro došao. Uslijedili su tekstovi sa naslovima: ''Džihad na gotovs'', ''U napadu na policiju ubijen vođa terorističke grupe'', ''Vehabija sahranjen k'o u Bejrutu'', ''Brutalne vehabije'', ''Džihad kao obaveza'', i sadržajem poput ovog: ''Srpske službe bezbjednosti imaju podatke da islamističke organizacije i grupe, stacionirane na području Raške oblasti pripremaju 'odlučni boj' muslimana na Balkanu. Spremne su da krenu u akciju onog trenutka kada albanski ekstremisti na Kosmetu pokrenu ofanzivu protiv tamošnjih Srba koji, prema njihovim procjenama, neće prihvatiti nezavisnost Kosova i uspostavljanje albanske vlasti u srpskim enklavama. Zadatak vehabija, mudžahedina i više ćelija 'Al-Kaide', koji su stvorili svoje baze u Raškoj oblasti, jeste da izazivanjem nemira u Sandžaku, u prvom trenutku spriječe svaki vid miješanja Srbije na Kosmetu i da time, istovremeno, aktueliziraju i internacionaliziraju navodno neriješeni status Sandžaka i ukažu na 'brutalnost' srpskih organa vlasti''.
Obračun bošnjačkih vođa preko tzv. vehabija
U novi prikaz Bošnjaka Sandžaka kao terorista i opasnih ljudi po cijelu Srbiju, pa i širi region, dobro su se uklopili i srbijanski organi vlasti preko svojih institucija, ponajprije organa bezbjednosti, policije, ali i indoktriniranih eksperata i naučnih radnika. Oglasio se ministar unutrašnjih poslova Dragan Jočić koji je izrazio odlučnost policije da ''iskorijeni sve terorističke prijetnje''. Potom general Momir Stojanović, bivši šef Vojno-obavještajne službe koji je sve muslimane koje zovu vehabijama nazvao opasnim teroristima povezanim u cijelom regionu, pa sve do Saudijske Arabije. Oglasio se i Zoran Dragišić, profesor na Fakultetu za civilnu odbranu, kao i Darko Trifunović, profesor Fakulteta bezbjednosti u Beogradu, koji je obnovio priču o tzv. 'spavačima' koji su ostali u Sandžaku. I još je puno reakcija bilo u ovom tonu.
Nažalost i bošnjačke vođe u Sandžaku, političke i vjerske, u svojim međusobnim sukobima i prepucavanjima, iskoristili su ovaj, kao i događaj sa Ninaja, i prihvatili bez rezerve priču serviranu iz Beograda, samo da bi jedni drugim zadali ''niske udarce''. Pa je Sulejman Ugljanin optužio muftiju Muamera ef. Zukorlića da je ''edukovao, finansirao i zaveo te mlade ljude koji danas gube svoje živote''. Sa druge strane Rasim Ljajić je optužio Ugljanina da je naoružao ovu grupu momaka, a tom se stavu pridružio i ef. Zukorlić.
hehehehe
