Као ветар
Спавају клонуле речи
и мисли, нетакнуте, ћуте,
док зидови тамнице расту,
а зенице све лакше се муте.
Један свет, тих и тајанствен,
Пркоси људима, мрачном свету,
У њему расте опојни цвет,
И једна птица, ухваћена у лету.
И шапутави глас, немиран к'о сан,
К'о каква сила проста,
Пронађе...