Merilin Menson je muzička grupa iz Los Anđelesa u Kaliforniji (SAD). U zvuku grupe, često nazivanom šok rok, vidljivi su uticaji hevi metala, indastrijala i glam roka. Muziku i imidž grupe teško je svrstati u neki od žanrova, pošto je svaki album specifičnog izgleda i zvuka. Grupa je osnovana 1989. godine u Fort Loderdejlu na Floridi kao Merilin Menson i Jeziva deca. Vrlo brzo grupa je svojim jedinstvenim, teatralnim nastupima u javnosti te isto takvim koncertima uspela sakupiti malobrojno, ali verno lokalno kult sledbeništvo koje se u periodu od nekoliko godina proširilo na velik broj obožavalaca širom sveta.
Grupa danas predstavlja jednu od najkontroverznijih pojava na modernoj muzičkoj sceni. Najviše zasluga za tako nešto ima Merilin Menson, glavni pevač grupe (pravim imenom Brajan Vorner), poznat po svojim čestim konfliktima sa predstavnicima crkve i politike. Pseudonim svakog člana grupe kombinacija je imena poznate ženske pop zvezde i prezimena nekog masovnog ili serijskog ubice. Članovi grupe napadno se šminkaju i oblače u neobične kostime i poznati su po šokantnom ponašanju i na pozornici i u javnosti. Tekstovi pesama grupe često su oštro kritikovani zbog antireligijskog sadržaja i neprikrivenih aluzija na seks, drogu i nasilje. Njihova muzika se često etiketira kao uvredljiva i nepristojna a u nekoliko navrata njihovi su koncerti otkazivani i zabranjivani.
Vremenom su protesti i negativne kritike počeli jenjavati ali je, očekivano, počela opadati i popularnost grupe. Ipak, mnogobrojni odani obožavaoci pomogli su grupi da održi svoj visok ugled na muzičkoj sceni: čak tri albuma grupe dostigla su platinaste tiraže, četiri su postala zlatna a tri albuma dospela su na top-listu najboljih deset albuma od kojih su dva bila na prvom mestu. U junu 2003. godine Džon Viderhorn sa MTV.com izjavljuje da je Merilin Menson "jedini istinski umetnik današnjice"[
Muzički uzori i stil
U svetu muzike grupa je postala poznata po svom neobičnom pozorišnom imidžu te specifičnom muzičkom izrazu; u zvuku grupe uočavaju se elementi vizualističke poezije, glam roka i naročito kabarea. Vidljivo je da je pevač i osnivač grupe Brajan Vorner (znan i kao Merilin Menson) kao mladić bio ljubitelj grupa Blek Sabat i Kis ali su i ostali članovi doprineli jedinstvenom zvuku grupe. U muzici grupe uočljiva je težnja ka sjedinjavanju tipičnog teškometalnog gitarskog zvuka i glasnog bubnjarskog ritma sa zvukom električnih muzičkih instrumenata indastrijal metala ali i nastojanja da se alternativni metal "nadogradi" neuobičajenim tehnikama snimanja i muzičkog eksperimenta.
Nakon što se susreo sa muzikom grupe Big Blek , Menson je hteo da formira rok grupu koja bi koristila ritam mašinu što je u ono vreme bio prilično radikalan potez s obzirom da se ritam mašina do tada koristila samo u dens i rep muzici. Menson je svoju nameru realizovao kroz svoje rane muzičke radove u grupi i ta eksperimentalna muzika snažnog ritma nalikovala je radovima Stiva Albinija i njegove grupe Big Blek; kasnije, muzika grupe značajno evoluira dodavanjem bubnjeva, drugačijim stilom komponovanja i upotrebom modernih tehnika snimanja zvuka, a sve to je bilo najvidljivije u zvuku i imidžu koncertnih nastupa. Gitarista Dejzi Berkovic i basista Gidžet Gin u grupu su došli iz pankerskog miljea pa su tekstovi i muzika grupe često podsećali na radove Džima Kerola i njegove grupe (Kerolova pesma "Ljudi koji su umrli" (People Who Died) bila je jedna od prvih obrada koje je napravila grupa Merilin Menson), a koncerti grupe su često podsećali na koncerte Njujork dolsa. U diskografskoj kući Noting Rekords (sa kojom je grupa imala ugovor) takvu će muziku porediti sa muzikom grupe Džejn's adikšon, međutim, nakon određenog vremena u muzici grupe počeli su se osećati uticaji drugih grupa iz te izdavačke kuće kao što su Najn inč nejls i Prik.
Evidentno je takođe da je Manson bio pod uticajem šok rok stila izvođača kao što je Alis Kuper; u novije vreme preovlađuje uticaj glam rokera kao što je Dejvid Boui, čiju je sklonost da se kameleonskim metamorfozama uklapa u nove muzičke žanrove muzička kritika često pripisivali upravo Merilinu Mensonu. Hard rok koreni Džona 5 najvidljiviji su na koncertnim nastupima grupe; Tim Skold je bio gitarista, basista i pevač grupe KMFDM pre nego što je došao u grupu Merilin Menson i u muziku grupe uneo elemente "ultra-hevi bit" muzike iz bivšeg benda.
Grupa danas predstavlja jednu od najkontroverznijih pojava na modernoj muzičkoj sceni. Najviše zasluga za tako nešto ima Merilin Menson, glavni pevač grupe (pravim imenom Brajan Vorner), poznat po svojim čestim konfliktima sa predstavnicima crkve i politike. Pseudonim svakog člana grupe kombinacija je imena poznate ženske pop zvezde i prezimena nekog masovnog ili serijskog ubice. Članovi grupe napadno se šminkaju i oblače u neobične kostime i poznati su po šokantnom ponašanju i na pozornici i u javnosti. Tekstovi pesama grupe često su oštro kritikovani zbog antireligijskog sadržaja i neprikrivenih aluzija na seks, drogu i nasilje. Njihova muzika se često etiketira kao uvredljiva i nepristojna a u nekoliko navrata njihovi su koncerti otkazivani i zabranjivani.
Vremenom su protesti i negativne kritike počeli jenjavati ali je, očekivano, počela opadati i popularnost grupe. Ipak, mnogobrojni odani obožavaoci pomogli su grupi da održi svoj visok ugled na muzičkoj sceni: čak tri albuma grupe dostigla su platinaste tiraže, četiri su postala zlatna a tri albuma dospela su na top-listu najboljih deset albuma od kojih su dva bila na prvom mestu. U junu 2003. godine Džon Viderhorn sa MTV.com izjavljuje da je Merilin Menson "jedini istinski umetnik današnjice"[
Muzički uzori i stil
U svetu muzike grupa je postala poznata po svom neobičnom pozorišnom imidžu te specifičnom muzičkom izrazu; u zvuku grupe uočavaju se elementi vizualističke poezije, glam roka i naročito kabarea. Vidljivo je da je pevač i osnivač grupe Brajan Vorner (znan i kao Merilin Menson) kao mladić bio ljubitelj grupa Blek Sabat i Kis ali su i ostali članovi doprineli jedinstvenom zvuku grupe. U muzici grupe uočljiva je težnja ka sjedinjavanju tipičnog teškometalnog gitarskog zvuka i glasnog bubnjarskog ritma sa zvukom električnih muzičkih instrumenata indastrijal metala ali i nastojanja da se alternativni metal "nadogradi" neuobičajenim tehnikama snimanja i muzičkog eksperimenta.
Nakon što se susreo sa muzikom grupe Big Blek , Menson je hteo da formira rok grupu koja bi koristila ritam mašinu što je u ono vreme bio prilično radikalan potez s obzirom da se ritam mašina do tada koristila samo u dens i rep muzici. Menson je svoju nameru realizovao kroz svoje rane muzičke radove u grupi i ta eksperimentalna muzika snažnog ritma nalikovala je radovima Stiva Albinija i njegove grupe Big Blek; kasnije, muzika grupe značajno evoluira dodavanjem bubnjeva, drugačijim stilom komponovanja i upotrebom modernih tehnika snimanja zvuka, a sve to je bilo najvidljivije u zvuku i imidžu koncertnih nastupa. Gitarista Dejzi Berkovic i basista Gidžet Gin u grupu su došli iz pankerskog miljea pa su tekstovi i muzika grupe često podsećali na radove Džima Kerola i njegove grupe (Kerolova pesma "Ljudi koji su umrli" (People Who Died) bila je jedna od prvih obrada koje je napravila grupa Merilin Menson), a koncerti grupe su često podsećali na koncerte Njujork dolsa. U diskografskoj kući Noting Rekords (sa kojom je grupa imala ugovor) takvu će muziku porediti sa muzikom grupe Džejn's adikšon, međutim, nakon određenog vremena u muzici grupe počeli su se osećati uticaji drugih grupa iz te izdavačke kuće kao što su Najn inč nejls i Prik.
Evidentno je takođe da je Manson bio pod uticajem šok rok stila izvođača kao što je Alis Kuper; u novije vreme preovlađuje uticaj glam rokera kao što je Dejvid Boui, čiju je sklonost da se kameleonskim metamorfozama uklapa u nove muzičke žanrove muzička kritika često pripisivali upravo Merilinu Mensonu. Hard rok koreni Džona 5 najvidljiviji su na koncertnim nastupima grupe; Tim Skold je bio gitarista, basista i pevač grupe KMFDM pre nego što je došao u grupu Merilin Menson i u muziku grupe uneo elemente "ultra-hevi bit" muzike iz bivšeg benda.
