A sad, sto se teme tice:
PSIHOANALIZA i PSIHOANALITICKA TERAPIJA
Tretmani izvedeni iz psihoanaliticke teorije Frojda.
Psihoanaliticka psihoterapija ponekad se naziva i psihodinamickom psihoterapijom, ka-uvidu-orijentisana psihoterapija, intenzivna psihoterapija, ili eksplorativna psihoterapija. Obicno traje ne manje a najcesce vise od 6 meseci, obavlja se sa terapeutom lice u lice (dakle ne lezi se na kaucu, sto je rezervisano za psihoanalizu. Ova terapija se cesto deli na dva podtipa: expresivni i suportivni, pri cemu je kod
ekspresivne varijante akcenat na interpretaciji nesvesnih konflikata klijenta i sticanje uvida (sto je mnogo blize klasicnoj psihoanalizi) a kod
suportivne akcenat je bacen na ispravljanje i ojacavanje psiholoskih odbrana i njihovo usmeravanje ka adaptivnim i zdravim resavanjima problema u svakodnevnom zivotu. U praksi, oba podtipa se flexibilno izmenjuju tokom jedne iste terapije.
Da li ce neko biti sposoban za ovaj vid terapije zavisi od pazljive procene terapeuta kroz inicijalne intervjue, odnosno od procene klijentovih sposobnosti (intelektualnih, izmedju ostalog) za psiholoske uvide, slabosti i snage licnosti (odnosno Ega) samog pacijenta, kvaliteta objektnih odnosa (odnosa sa vaznim figurama iz kako realnog zivota tako i onima iz unutrasnjeg fantazionog sveta samog klijenta) te kohezivnosti celokupne licnosti.
Ekspresivnoj terapiji mogu biti podvrgnuti neuroticni klijenti, blage do umerene karakterne psihopatologije, posebno narcisticni i granicni poremecaji licnosti. Suportivnoj formi mogu biti podlozni klijenti sa latentnom ili manifestnom psihozom, jaki karakterni poremecaji, akutne krize i fizicke bolesti kod klijenata.
Zahtevi pri odabiru klijenata podrazumevaju kod psihoanalitice terapije visoku do umereno dobru motivaciju, sposobnost da se formira terapijski savez sa terapeutom (da se ostvari 'saveznistvo' u radu, dakle da se ucestvuje emotivno, intelektualno i psiholoski u odnosu sa terapeutom, ostvari poverenje, ispostuju dogovori itd), kao i sposobnost za psiholoske uvide.
Sto se
psihoanalize tice, klijenti podobni za psihoanalizu su klijenti sa neurozama, dakle iskljucuje psihoticne klijente; klijenti leze na kaucu, ne gledajuci u analiticara koji im je iza ledja, seanse traju po 45-50 minuta bar 3 puta a uobicajeno 4 ili vise puta nedeljno, izmedju 3 i 6 godina. Od pacijenta se zahteva da budu potpuno iskreni sa terapeutom, i kazu sve sto im pada na pamet bez ikakve cenzure - ovu tehniku Frojd je nazvao slobodnim asocijacijama. Naravno, klijent ce pokusati da bude skroz iskren i odgovori na ovaj zahtev, i naravno - nece mu uvek poci za rukom da na njega odgovori, jer ce ga ponekad biti sramnota, ili ce se brinuti sta ce analiticar misliti o njemu, ili ce pokusati da cenzurise nesvesno ono sto smatra da nije u redu reci - drugim recima, razvice se
otpor procesu slobodnog asociranja, i taj otpor postace primarni fokus analitickog rada. Za psihoanalizu potrebna je izuzetno jaka motivacija jer je ona cesto veoma naporna i iscrpljujuca (emotivno), snazna struktura licnosti koja moze da podnosi frustracije prilicno dobro, i koja se nece raspasti pred 'zadiranjem' psihoanalize u duboke delove nesvesnog i onim sto odande moze da ispliva. Na analiticaru je da proceni da li je klijent za to sposoban ili ne...
Izvinjavam se zainteresovanom auditorijumu na povremenom koriscenju strucne terminologije, trudim se da predstavim materiju na svima razumljiv nacin, ako ima pitanja - izvolte. Sledeci put - dalje!
ridev visok se poredi ovako