Марко, како да ти кажем, никада ми нису били симпатични типови који су се бавили револуцијама из чисте досаде. Додуше, револуције се и дижу из тих побуда, тако да долазимо до решења због чега ми револуционари и револуција никада нису били симпатични.
Није овде реч о комунизму као политичкој орјентацији, већ о комунизму као стању духа.
Комунци нису безусловно црвени, као што се да приметити на политичкој сцени Србије и Црне Горе.
Комуна као принцип функционисања је највећа несрећа која може да погоди један народ, мада се сада већ слободно може причати о комунизму као болести на светском нивоу.
Сад, ако је теби симпатичан модел мравињака и слобода без права на грешку, твоја ствар, само напред, па да видимо докле ће ствар догурати.
Обради пуно значење речи комуна у политичком смислу, након тога обради пуну биографију друга Геваре, чији је први потез на Куби био организација масовних стрељања, па ћеш схватити о чему причам.
П.С. Немам ништа против волова, немам ништа против чак и да сам један од њих, као што си констатовао, јер и волови, за разлику од комунаца, имају своју сврху постојања.