krauterbox
Iskusan
- Poruka
- 5.492
Elem radi se fenomenu raskrštavanja.
Postupak je u suštini ili novi religiozni obred ili njegova imitacija. Cilj mu je naravno “skidanje” sa čovjeka onog nevidljivog znaka koji svaki kršteni dobija, a sa tim i raskidanje saveza sa hrišćanskim bogom.
Najveći dio neopagana smatra da je taj obred obavezan, jer se njime anulira veza sa tuđim bogom, što je opet neophodan uslov za uspostavljanje veze sa starim bogovima. Obično se raskrštavanje kod neopagana vrši ili prije ili uporedo sa davanjem vjerniku novog imena (ako je to naravno potrebno).
Jedinstvena forma obreda raskrštavanja ne postoji. Različite neopaganske zajednice upražnjavaju razne postupke.
U Rusiji npr. jedan dio neopaganskih opština praktikuje forme koje se korištene u prošlosti. Opis jednog takvog rituala iz 12. v. zabilježio je Henrik Latvijski – radi se o slučaju masovnog raskrštavanja Litvanaca, koji su ulazili u rijeku Dvinu i polijevali se vodom. Po njima oni su tim činom sapirali vodu krštenja, a zajedno sa njom i samo hrišćanstvo.
Kod ateista u večini slučajeva takve ceremonije ne postoje. Ako i postoje onda uglavnom imaju zafrkantski karakter.
Kao npr. ovaj dole postavljeni video:
Pored onih koji se zadovoljavaju formalnim odricanjem od hrišćanstva u obliku izjave dane u krugu prijatelja ili rodbine, postoji dobar broj ateista, koji žele da to bude zvanično. Takvima u V. Britaniji „Nacionalno sekularno društvo“ izdaje sertifikat
na kojem piše:
Do aprila 2009. ovaj sertfikat dobilo je više od sto hiljada Britanaca.
Međutim jedan broj ateista ne zadovoljava se ni sa ovim, nego traži da njihova imena budu zvanično izbrisana iz crkvenih spiskova krštenih. E tu dolazi do problema.
Pravoslavna crkva smatra takve zahtjeve apsurdnim i u istoj mjeri nemogućim, kao što je nemoguće rođenom vratiti se u utrobu majke. Stav Katoličke crkve je sličan, ali je npr. 2007. ona ipak morala popustiti i na zahtjev suda u Valensiji iz knjiga krštenih izbrisati jednog svog bivšeg vjernika.
Najliberalnija po tom pitanju je Anglikanska crkva, koja nedavno na molbu jednog londonca odgovorila kako on treba samo da to objavi u London Gazette (nešto kao službeni glasnik britanske vlade) i da je što se njh tiče stvar rješena.
Postupak je u suštini ili novi religiozni obred ili njegova imitacija. Cilj mu je naravno “skidanje” sa čovjeka onog nevidljivog znaka koji svaki kršteni dobija, a sa tim i raskidanje saveza sa hrišćanskim bogom.
Najveći dio neopagana smatra da je taj obred obavezan, jer se njime anulira veza sa tuđim bogom, što je opet neophodan uslov za uspostavljanje veze sa starim bogovima. Obično se raskrštavanje kod neopagana vrši ili prije ili uporedo sa davanjem vjerniku novog imena (ako je to naravno potrebno).
Jedinstvena forma obreda raskrštavanja ne postoji. Različite neopaganske zajednice upražnjavaju razne postupke.
U Rusiji npr. jedan dio neopaganskih opština praktikuje forme koje se korištene u prošlosti. Opis jednog takvog rituala iz 12. v. zabilježio je Henrik Latvijski – radi se o slučaju masovnog raskrštavanja Litvanaca, koji su ulazili u rijeku Dvinu i polijevali se vodom. Po njima oni su tim činom sapirali vodu krštenja, a zajedno sa njom i samo hrišćanstvo.
Kod ateista u večini slučajeva takve ceremonije ne postoje. Ako i postoje onda uglavnom imaju zafrkantski karakter.
Kao npr. ovaj dole postavljeni video:
Pored onih koji se zadovoljavaju formalnim odricanjem od hrišćanstva u obliku izjave dane u krugu prijatelja ili rodbine, postoji dobar broj ateista, koji žele da to bude zvanično. Takvima u V. Britaniji „Nacionalno sekularno društvo“ izdaje sertifikat
na kojem piše:
"I (name), having been subjected to the Rite of Christian Baptism in infancy (before reaching an age of consent), hereby publicly revoke any implications of that Rite and renounce the Church that carried it out. In the name of human reason, I reject all its Creeds and all other such superstition in particular, the perfidious belief that any baby needs to be cleansed by Baptism of alleged ORIGINAL SIN, and the evil power of supposed demons. I wish to be excluded henceforth from enhanced claims of church membership numbers based on past baptismal statistics used, for example, for the purpose of securing legislative privilege."
Do aprila 2009. ovaj sertfikat dobilo je više od sto hiljada Britanaca.
Međutim jedan broj ateista ne zadovoljava se ni sa ovim, nego traži da njihova imena budu zvanično izbrisana iz crkvenih spiskova krštenih. E tu dolazi do problema.
Pravoslavna crkva smatra takve zahtjeve apsurdnim i u istoj mjeri nemogućim, kao što je nemoguće rođenom vratiti se u utrobu majke. Stav Katoličke crkve je sličan, ali je npr. 2007. ona ipak morala popustiti i na zahtjev suda u Valensiji iz knjiga krštenih izbrisati jednog svog bivšeg vjernika.
Najliberalnija po tom pitanju je Anglikanska crkva, koja nedavno na molbu jednog londonca odgovorila kako on treba samo da to objavi u London Gazette (nešto kao službeni glasnik britanske vlade) i da je što se njh tiče stvar rješena.
