Nisi precizirala kakav tekst, mozda ce ti ovo biti od neke pomoci...
Arijevski mozaici iz San Apolinare Nuovo sačuvani su samo delimicno na dva zida crkvenog broda: dve povorke mučenika sa grupama Bogorodice i Hrista obnovljeni su posle pomirnja. Samo dve početne deonice ovih dvaju oslikanih pojasa, sa sažetim prikazom ravenskog palatiuma i onoga u Klase, mogu se pripisati Teodorihovom vremenu. Ostaci figura, mnogo manjih od sadasnjih svetica, tačnije rasirene ruke mogu se videti na kolonadama palatiuma: tako je van sumnje da su originalne scene imale likove u proporcionalnoj velicini s gradjevinama. mogućno je da su bile prikazane procesije koje izlaze iz dvora i iz Klase, s gotskim kraljem medju mnoštvom vernika i dvorjana, ali to je samo pretpostavka.
Značajne su figure u glavnom brodu medju prozorima: to su 32 lika sa oreolom oko glave, u kojima moramo videti proroke i tvorce Biblije. Oni nose u rukama knjige s pecatima, ili rasirene ili svijene svitke, a ne simbole mucenja ili krune. Nikakvo ime se nije ocuvalo. Stavovi su različiti i prirodni, držanje je oratorsko ili su pak u stavu odmaranja sa rukom medju naborima ogrtača. Svako ima sopstvenu ličnost, a izdvaja se na zlatnoj pozadini. Medjutim, mali zemljani osenceni trapez pod nogama ima ponekad senku koju baca telo, što je neodredjeno sećanje na realizam klasičnog porekla. Iznad jedne trake koja se nalazi nad svakom od ovih velikih figura pojavljuje se tamno polje koje je sačinjeno od malog plavog polja s jednom školjkom baldahinom u vidu višece krune koju nadvisuje krstic izmedju dve golubice.
U zabatima nad prozorima su putiri izmedju para ptica, a gore, u spoljnom pojasu, na istom nivou sa školjkama, nalazi se 26 scena iz života Hristovog: trinaest slika na severnoj strani prikazuju čuda i parabole, ostali na juznoj strani imaju scene iz stradanja. pošto su ta polja relativno mala, scene su sažete: figure se izdvajaju na zlatnoj pozadini a elementi pejsaža, kada ih ima, svedeni su na najmanju meru i isticu samo ono što je najbitnije: u Lazarevom vaskrsenju istice se grob, u sceni fariseja i carinika hram sa zabatom i velom vezanim u cvor nad vratima. U sceni Odricanja sv Petra, malom kućom dominiraju ogromna vrata, ona na koja je izasla sluzavka i td. Scene su pune figura, a krupni likovi nemaju elegantnu lakocu likova iz kupole neonijanske krstionice; uprkos tome što se koristilo perspektivno smanjivanje ostaju teški; vidi se da ih je izvodila rimska a ne vizantijska ruka.
Od najvećeg značaja je to što nema epizoda koje se odnose na rodjenje i detinjstvo Hristovo: Bogorodica nije nikada predstavljena. Ova cinjenica je vrlo recita i navodi na misljenje da kult Bogorodice nije negovan kod Gota i to bi predstavljalo bitnu tačku razilazenja sa ostalima.
Poslednji veliki ravenski mozaik koji je složen pre najezde Langobarda na Italiju sastavljen je od dve svete povorke u San Apolinare Nuovo. naručio ih je episkop Agnelus koji je, posle likvidacije arijevske crkve, želeo da izbrise svako sećanje na jeretika Teodoriha u palatinskoj bazilici i da istakne Devicu i mučenike. Crkva je bila posvecena Sv Martinu, patronu Franaka, i zaista on se nalazi na celu povorke mučenika; odeven je u purpurnu odeću dok su ostali odeveni u belo. Povorka veoma sporo prilazi Hristu na prestolu izmedju četiri andjela, a sastavljena je od 26 svetaca od kojih su 16 iz amvrosijanskog kanona kako se vidi iz imena iznad njih. Nose darovne vence. Pozadina je zlatna, nestvarna, a izmedju pojedinih svetaca nalazi se palma sa višecim datulama. Svi hodaju lagano po livadi sa velikim cvetovima, po nebeskom tlu sličnom onom iz apside u Sv Apolinaru u Klase.
Sa druge strane crkvenog broda prikazana je povorka mučenica (22 na broju od kojih se 11 nalaze u amvrosijanskom kanonu) koje kreću prema Bogorodici sa detetom na prestolu, a prethode im 3 mudraca. Odevene su u bogato ruho, raznobojnu izvezenu svilu i nakit, carsko ruho koje označava trijumf postignut kroz žrtvovanje. I ovde svaka mučenica pokrivenim rukama pruža venac.
Ocigledan je značaj ovog slavljenja mučenika i Bogorodice ako se uzme u obzir da ta dva kulta nisu bila prihvacena od arijevskih Gota i da je nadomestanje starih scena teodorihovog velicanja ovim novim scenama znacilo oscestavanje osvete.
S profila su prikazani jedino mudraci, istočnjački odeveni i okrenuti prema Bogorodici kojoj pružaju darove. Medjutim, Hristos i Bogorodica sa andjelima-strazarima prikazani su frontalno, a mučenici i mučenice, mada su njihova tela u laganom pokretu okrenuta na jednu stranu, upravljaju veoma oživljene poglede prema gledaocu, kao što je to obicaj kod ikona. osećajni naboj ove dve kompozicije, u kojima je gotovo magnetska snaga svakog od pojedinih likova još više podvucena ponavljanjem, neće biti prevazidjen u hrišćanskoj umetnosti ranog srednjeg veka.
