Pa, tada nisu postojale zastave. Ti vjerovatno misliš na stijegove i slično.
Najstariji poznati je iz XIII vijeka, kralja Stefana Vladislava Nemanjića (1234-1243). Naravno, ovo je samo rekonstrukcija bazirana na opisu (ali autentičnom) iz 1281. godine, koja tako može biti i pogrešna:
Razlog zašto je privukla neuobičajeno značajnu pažnju leži u njenoj začuđujućoj sličnosti slovenskim bojama koje se koriste za srpske zastave.
S druge strane, što se tiče konkretnih sačuvanih crteža, evo jednog koji je sa karte jednog poznatog evropskog kartografa, koja je predstavljena kao zastava Srpskog kraljevstva 1339. godine, zabodena u grad Skoplje (predstavljano je po prestonicama).
Treba imati na umu 'sveto' svojstvo purpurnog i crvenog u srednjovjekovnoj Srbiji (odnosno Vizantiji), koje se manifestovalo i konkretnim ovim bojama, ali i dvojstvo žuto-bijelo, odnosno srebrno-zlatno (što se uočava od srednjeg vijeka sačuvano kao sporno pitanje i do samog današnjeg dana kod Crnogoraca, koji još uvijek dogovora nemaju). Ovaj konkretan raspored nije sasvim siguran, moguće je da je kartograf napravio grešku, štaviše vrlo vjerovatno da je izvrnuo (odnosno da je zastava srednjovjekovne srpske monarhije žuti dvoglavi orao na crvenoj podlozi), što zaključujemo osnovano iz onoga što poznajemo o srpskoj srednjovjekovnoj heraldici - mada trebao bih naglasiti i da ovaj raspored iako rijedak, nije stran u Srbiji. Neki podnose kao konačne zaključke da su stijegovi u srpskom kraljevstvu bili vrlo moguće crveni dvoglavi orlovi na žutoj podlozi (odnosno bijeloj, ali podsjetiti se dvojstva koje sam već spomenuo), a da je sredinom XIV vijeka to promijenjeno u čvrsto bijeli na crvenoj podlozi, koji će ostaviti trajni neizbrisiv traga u heraldici i veksilologiji Srbije i Crne Gore (sa osvrtom na manji uticaj na okolo) do današnjeg dana. U pitanju je, naime, povod proglašenja Srpskog Carstva (od 1345. godine). Mnogi objašnjavaju ovo potrebom za nezavisnošću od Vizantije (tako da je moguće da nije od tada, već i od ranije, u doba Srpskog kraljevstva, jer Žuti-na-crvenoj (tj. purpurnoj) jeste potvrđeni heraldički elemenat i prije doba imperije), ili, sasvim moguće, iz tehničkih potreba usljed čestih okršaja sa romejskim vojskama, koji tada nisu bili rijetkost. Vojna zastava Romeja je po svemu sudeći bila tamni dvoglavi orao na svijetloj podlozi, a ovako očigledna obrnutost znači puno ljudima usred krvoprolića gdje se ne zna ko je šta - tako da prosta logika ovdje pruža najbolju podršku.
Postoji doduše, još jedna stvar. Navodno, u pitanju je lični stijeg samog cara Stefana Dušana. On se čuva u manastiru Hilandar na Svetoj gori u Grčkoj republici. Skoro je sigurno je da sama zastava datira značajno poslije Dušanove smrti (1355.), ali je vrlo čudnovato što su joj srpski heraldici & veksilolozi posvetili skoro nimalo pažnje - kao da ih uopšte ne interesuje. Niko je nikada nije uslikao niti nacrtao, tako da ti sliku ne mogu prikazati, već su je samo opisali rijetki ljudi koji su je obišli i imali pristup hilendarskoj arhivi. Zastava je pogotovo interesantna, jer sudeći po svom opisu, za razliku od svih modernih nacional-romantičarskih interpretacija, ispunjava sve standarde pravog srednjovjekovnog standarda, a nije kopiji niti jednog drugog (barem ne do danas poznatog) stijega. Zbog toga je ona meni pogotovo interesantna i moguće je da predstavlja zastavu koja je, ako ne identična, barem približna bila, nekog srpskog vladara (ne mora biti Dušanova, kada god bi ljudi pronalazili sve i svašta, odma' bi pripisivali caru).
Dovoljno?
Čuo sam ranije za tu Dušanovu zastavu u Hilandaru. Da li je još uvek čitava? Neverovatno da ne postoji neka fotografija, ako je ona i danas sačuvanaPa, tada nisu postojale zastave. Ti vjerovatno misliš na stijegove i slično.
Najstariji poznati je iz XIII vijeka, kralja Stefana Vladislava Nemanjića (1234-1243). Naravno, ovo je samo rekonstrukcija bazirana na opisu (ali autentičnom) iz 1281. godine, koja tako može biti i pogrešna:
Razlog zašto je privukla neuobičajeno značajnu pažnju leži u njenoj začuđujućoj sličnosti slovenskim bojama koje se koriste za srpske zastave.
S druge strane, što se tiče konkretnih sačuvanih crteža, evo jednog koji je sa karte jednog poznatog evropskog kartografa, koja je predstavljena kao zastava Srpskog kraljevstva 1339. godine, zabodena u grad Skoplje (predstavljano je po prestonicama).
Treba imati na umu 'sveto' svojstvo purpurnog i crvenog u srednjovjekovnoj Srbiji (odnosno Vizantiji), koje se manifestovalo i konkretnim ovim bojama, ali i dvojstvo žuto-bijelo, odnosno srebrno-zlatno (što se uočava od srednjeg vijeka sačuvano kao sporno pitanje i do samog današnjeg dana kod Crnogoraca, koji još uvijek dogovora nemaju). Ovaj konkretan raspored nije sasvim siguran, moguće je da je kartograf napravio grešku, štaviše vrlo vjerovatno da je izvrnuo (odnosno da je zastava srednjovjekovne srpske monarhije žuti dvoglavi orao na crvenoj podlozi), što zaključujemo osnovano iz onoga što poznajemo o srpskoj srednjovjekovnoj heraldici - mada trebao bih naglasiti i da ovaj raspored iako rijedak, nije stran u Srbiji. Neki podnose kao konačne zaključke da su stijegovi u srpskom kraljevstvu bili vrlo moguće crveni dvoglavi orlovi na žutoj podlozi (odnosno bijeloj, ali podsjetiti se dvojstva koje sam već spomenuo), a da je sredinom XIV vijeka to promijenjeno u čvrsto bijeli na crvenoj podlozi, koji će ostaviti trajni neizbrisiv traga u heraldici i veksilologiji Srbije i Crne Gore (sa osvrtom na manji uticaj na okolo) do današnjeg dana. U pitanju je, naime, povod proglašenja Srpskog Carstva (od 1345. godine). Mnogi objašnjavaju ovo potrebom za nezavisnošću od Vizantije (tako da je moguće da nije od tada, već i od ranije, u doba Srpskog kraljevstva, jer Žuti-na-crvenoj (tj. purpurnoj) jeste potvrđeni heraldički elemenat i prije doba imperije), ili, sasvim moguće, iz tehničkih potreba usljed čestih okršaja sa romejskim vojskama, koji tada nisu bili rijetkost. Vojna zastava Romeja je po svemu sudeći bila tamni dvoglavi orao na svijetloj podlozi, a ovako očigledna obrnutost znači puno ljudima usred krvoprolića gdje se ne zna ko je šta - tako da prosta logika ovdje pruža najbolju podršku.
Postoji doduše, još jedna stvar. Navodno, u pitanju je lični stijeg samog cara Stefana Dušana. On se čuva u manastiru Hilandar na Svetoj gori u Grčkoj republici. Skoro je sigurno je da sama zastava datira značajno poslije Dušanove smrti (1355.), ali je vrlo čudnovato što su joj srpski heraldici & veksilolozi posvetili skoro nimalo pažnje - kao da ih uopšte ne interesuje. Niko je nikada nije uslikao niti nacrtao, tako da ti sliku ne mogu prikazati, već su je samo opisali rijetki ljudi koji su je obišli i imali pristup hilendarskoj arhivi. Zastava je pogotovo interesantna, jer sudeći po svom opisu, za razliku od svih modernih nacional-romantičarskih interpretacija, ispunjava sve standarde pravog srednjovjekovnog standarda, a nije kopiji niti jednog drugog (barem ne do danas poznatog) stijega. Zbog toga je ona meni pogotovo interesantna i moguće je da predstavlja zastavu koja je, ako ne identična, barem približna bila, nekog srpskog vladara (ne mora biti Dušanova, kada god bi ljudi pronalazili sve i svašta, odma' bi pripisivali caru).
Dovoljno?
Da li se u međuvremenu nešto saznalo, ima li kakvih detaljnijih opisa ?
Dakle, izvinjavam se što vaskrsavam ovu temu od pre dve godine.
Imam par pitanja pa da ne otvaram novu.
Crtam neke naše zastave(barjake, stegove) i interesuje me ovo što je navedeno ovde.
1.Može li još informacija oko ove dve zastave koje je naveo Rečke
Da li se u međuvremenu nešto saznalo, ima li kakvih detaljnijih opisa ?
2. Kakva je priča oko ove zastave:
Jel to negde sačuvana zastava ? Jel to ta zastava kralja Vladislava ? Jel ovo neko izmislio ?
3. Na ovoj mapi Angelina Dulcerta nije li pozadina zastave bela ?
Ja sam video da svi rade rekonstrukciju kao žutu(zlatnu), ali meni to liči na belu u usporedbi sa drugim zastavama na toj mapi.
Evo da vidite par ustaničkih koje sam nacrtao:
Hvala.
Sve relikvije Hilandara
Dušan Milovanović (62), istoričar umetnosti i autor izložbe Riznica manastira Hilandara
Standard Magazin broj 130 - 14.11.2008.
...
Car Dušan je sa celom porodicom boravio na Hilandaru kada se 1347. sklonio od kuge. Digao je ceo dvor, savetnike, sina i suprugu i proveli su tamo tri meseca. Obišao je celu Svetu goru i darivao sve manastire. Od Dušana je na Hilandaru ostala haša - svilen pokrivač istkan brokatima za njegovog konja. Čuva se i njegova ratna trouglasta zastava, šestostruko postavljena svilom sa velikim malteškim krstom od srme, ali je prilično oštećena 1910. godine, kada je kralj Petar I Karađorđević posetio Hilandar. Zastava je pokisla na dočeku kralja, savijena je mokra i tako je dugo stajala. Konzervatori su je spasli pre petnaestak godina. Na Hilandaru je i Dušanova pozlaćena kupa iz koje je pio vino. Monasi su u 17. veku dali da se dodatno ukrasi slonovačom, pa da danas izaziva nedoumice da li je autentična, ali hilandarci, po Milovanovićevom mišljenju, nemaju razloga da izmišljaju...
izvor: internet stranica
Kako je stvarana tradicija odnosa srpskih vladara prema Hilandaru
24. 02. 2011. 22:57h | M.K. - S.Ž.| foto: S.Ž.
Kralj Aleksandar Obrenović i Hilandar
...
Po uzoru na cara Dušana, čija se kultna zastava nalazi u Hilandaru, Aleksandar je tražio da se napravi nova predstava barjaka koja je 1900. godine odneta u Hilandar. Time je kralj Aleksandar postao novi ktitor po ugledu na druge vladare, a posebno na Cara Dušana...
izvor: internet stranica
Hilandar je najbolje što imamoSanja Lubardić
Istoričar umetnosti Dušan Milovanović, autor izložbe „Riznice Hilandara“
SILA CARA DUŠANA...
– Doslovno svaki predmet koji sam dotakao u Hiladaru ozračio me je. Po jačini doživljaja pamtim trenutak kada sam uzeo u ruke tobolac sa strelama cara Dušana. Bio sam preneražen kada sam se preko tog ličnog predmeta sreo sa velikim gospodarem prema kojem gajim osobito poštovanje. Pripadam onom delu srpstva koje veruje da je on nepravedno skrajnut, ali verujem da će to jednog dana biti dovedeno u red. Car Dušan je bio veliki čovek, ozbiljan i učen, nepobedivi ratnik, protiv kojeg se vekovima vodi negativna kampanja usmerena sa latinske, grčke i delimično srpske strane. Dušan je bio visok 2,14 metara, što je precizno utvrđeno pre 17 godina posebnim metodama merenja skeleta.
Dakle, bio je visok kao Divac, ali je imao za trećinu veću masu, jer je kao ratnik morao da bude stabilan na zemlji. On nikada nije pobeđen, nijedan boj nije izgubio, čak nijedan turnir. Imao je svoju gardu od stotinu vitezova, koji su svi bili visoki kao car, a barjaktar pedalj viši. Neopisiv događaj bio je kada smo prvi put razvili carevu ratnu zastavu, koju je nosio taj barjaktar. Trouglasta, sačinjena od šestostruke svile, neverovatnih je dimenzija: 3 puta 3 puta 4,5 metra! Barjaktar ju je nosio u bitkama, u levoj ruci, jašući na konju i zamislite kakva je to planina od čoveka bila!...
izvor: internet stranica
Грбови, заставе и химне у историји Србије
Ђакон Ненад М. Јовановић
...Једна друга застава, која се, такође, везује за име цара Душана, се чува у манастиру Хиландару. Реч је о крсташ-барјаку троугластог облика. Од танке свиле је и састављена је од шест пола наранџасте, зелене и жуте боје, али постоји могућност и да су наранџасти делови плод доцнијег додавања. На зеленом пољу заставе се налази златни осмокраки крст. Према традицији се ова застава доводи у везу са царом Душаном, а извесно је да се заставе управо оваквог облика могу видети и на средњевековном нумизматичком материјалу...
