- Poruka
- 6.081
Moje tumačenje TROJSTVA:
Hrišćanstvo:
Sveti Duh (nula)
Bog (evolucija, ektropija)
Đavo (entropija)
Taoizam:
Tao (nula)
Yang (evolucija, ektropija)
Yin (entropija)
Hinduizam:
Višnu (nula)
Brama (evolucija, ektropija)
Šiva (entropija)
Disanje:
Pauza (nula)
Izdah (evolucija, ektropija)
Udah (entropija)
…
Entropija (grč. έντροπή, "obrt ka unutra"),Entropija je težnja sistema da spontano pređe u stanje veće NEuređenosti, dakle, entropija je merilo NEuređenosti sistema.
Evolucija (lat. evolutio: razvoj, razvitak), razvoj iz nižeg u više, iz jednostavnog u složeno; (ektropija (gr. odvraćam; pretvaram) - presuvraćenost, posuvraćenost.)
"Tokom dugih i krupnih Promjena postoji vrijeme kada se svijet okreće prema unutra...tada se bića, poput svijetlećih zvijezda, okreću unutra. Ona su od kristalno čistog duha, žive u nenarušenoj radosti, kruže u prostoru blistajući u sopstvenoj svjetlosti, i žive u svojoj ljepoti do beskrajnih vremena. Postoje razdoblja tokom dugih i krupnih promjena kada se vrijeme izvrće prema spolja, a bića tada tonu u život. Još su od kristalno čistog duha, žive u nenarušenoj radosti, kruže u prostoru blistajući u sopstvenoj svjetlosti i žive u svojoj ljepoti do beskrajnih vremena. Tada još nema sunca i mjeseca i zvijezda, i nema dana i noći, i nema sedmica i mjeseci, nema muškarca i žene. A onda, tokom dugih vremena, tek odjednom izdiže se prijatna zemlja, blaga kao skorup i šarena kao duga, i mirisna i slatka kao med. Jedno biće je spopala radoznalost i okusilo ju je; prijala mu je ali je postalo žedno. I ostali su redom okusili zemlju, i svima je prijala, i svi su od toga postali žedni. A kada su bića okusila zemlju, izgubila su sopstvenu svjetlost. I kada su izgubila unutrašnju svjetlost, nastala je spoljna svjetlost – sunce, mjesec i zvijezde, i nastali su dani i noći, i nastale su sedmice i mjeseci. I što su bića više jela zemlju, sve su više gubila svoj kristalno čist duh i ljepotu. I tada je nestala prijatna zemlja, a iz nje su izrasli pupoljci kao pečurke, a bića su jela pupoljke, i što su više jela, tijelo im je postajalo sve grublje i sve se više gubila njihova ljepota. Žito je onda još raslo divlje, bijelo poput brašna, nije ga trebalo mljeti, bilo je slatko, nije ga trebalo peći. Ono što bi uveče pobrali, ujutru je izraslo, što bi ujutru pobrali, uveče bi izraslo. Bića su jela žito, a onda je na njihovom jednom dijelu postalo vidljivo da su žene, na drugom dijelu da su muškarci. I kada su se pogledali, spopala ih je žarka strast i zagrlila su se. Ostali su se sablaznili, i zbog toga su bića počela da grade kuće i da u njih skrivaju svoj stid. Jednog dana je jedno biće ovako proslovilo: Zašto da idem po žito i ujutru i uveče? I ujutru je nabralo i ono što mu je bilo potrebno za uveče. Tada žito već nije sasvim izraslo sjutradan, tek do polovine. I ostali su tako uradili, i žito niđe nije sasvim izraslo, tek samo do polovine. A drugi put je opet jedno biće reklo: Zašto da idem svaki dan po žito? I jednog dana je nabralo onoliko koliko mu je bilo potrebno za dva dana. A žito je tada poraslo samo za četvrtinu, a kad su bića odjednom nabrala za cijelu sedmicu, izrastao je samo osmi dio. Šta bi bilo, rekla su bića, ako bi zemlju podijelili između sebe? I podijeliše zemlju, a onda je nekoliko bića bralo iz tuđeg. Kada su ostali primijetili, rekoše: Izaberimo nekoga između sebe ko će paziti da svako bere samo sa svoje zemlje. I tako nastade vladar, a za njim dođe svještenik, ratnik, građanin, seljak i zanatlija."
Buda
Hrišćanstvo:
Sveti Duh (nula)
Bog (evolucija, ektropija)
Đavo (entropija)
Taoizam:
Tao (nula)
Yang (evolucija, ektropija)
Yin (entropija)
Hinduizam:
Višnu (nula)
Brama (evolucija, ektropija)
Šiva (entropija)
Disanje:
Pauza (nula)
Izdah (evolucija, ektropija)
Udah (entropija)
…
Entropija (grč. έντροπή, "obrt ka unutra"),Entropija je težnja sistema da spontano pređe u stanje veće NEuređenosti, dakle, entropija je merilo NEuređenosti sistema.
Evolucija (lat. evolutio: razvoj, razvitak), razvoj iz nižeg u više, iz jednostavnog u složeno; (ektropija (gr. odvraćam; pretvaram) - presuvraćenost, posuvraćenost.)
"Tokom dugih i krupnih Promjena postoji vrijeme kada se svijet okreće prema unutra...tada se bića, poput svijetlećih zvijezda, okreću unutra. Ona su od kristalno čistog duha, žive u nenarušenoj radosti, kruže u prostoru blistajući u sopstvenoj svjetlosti, i žive u svojoj ljepoti do beskrajnih vremena. Postoje razdoblja tokom dugih i krupnih promjena kada se vrijeme izvrće prema spolja, a bića tada tonu u život. Još su od kristalno čistog duha, žive u nenarušenoj radosti, kruže u prostoru blistajući u sopstvenoj svjetlosti i žive u svojoj ljepoti do beskrajnih vremena. Tada još nema sunca i mjeseca i zvijezda, i nema dana i noći, i nema sedmica i mjeseci, nema muškarca i žene. A onda, tokom dugih vremena, tek odjednom izdiže se prijatna zemlja, blaga kao skorup i šarena kao duga, i mirisna i slatka kao med. Jedno biće je spopala radoznalost i okusilo ju je; prijala mu je ali je postalo žedno. I ostali su redom okusili zemlju, i svima je prijala, i svi su od toga postali žedni. A kada su bića okusila zemlju, izgubila su sopstvenu svjetlost. I kada su izgubila unutrašnju svjetlost, nastala je spoljna svjetlost – sunce, mjesec i zvijezde, i nastali su dani i noći, i nastale su sedmice i mjeseci. I što su bića više jela zemlju, sve su više gubila svoj kristalno čist duh i ljepotu. I tada je nestala prijatna zemlja, a iz nje su izrasli pupoljci kao pečurke, a bića su jela pupoljke, i što su više jela, tijelo im je postajalo sve grublje i sve se više gubila njihova ljepota. Žito je onda još raslo divlje, bijelo poput brašna, nije ga trebalo mljeti, bilo je slatko, nije ga trebalo peći. Ono što bi uveče pobrali, ujutru je izraslo, što bi ujutru pobrali, uveče bi izraslo. Bića su jela žito, a onda je na njihovom jednom dijelu postalo vidljivo da su žene, na drugom dijelu da su muškarci. I kada su se pogledali, spopala ih je žarka strast i zagrlila su se. Ostali su se sablaznili, i zbog toga su bića počela da grade kuće i da u njih skrivaju svoj stid. Jednog dana je jedno biće ovako proslovilo: Zašto da idem po žito i ujutru i uveče? I ujutru je nabralo i ono što mu je bilo potrebno za uveče. Tada žito već nije sasvim izraslo sjutradan, tek do polovine. I ostali su tako uradili, i žito niđe nije sasvim izraslo, tek samo do polovine. A drugi put je opet jedno biće reklo: Zašto da idem svaki dan po žito? I jednog dana je nabralo onoliko koliko mu je bilo potrebno za dva dana. A žito je tada poraslo samo za četvrtinu, a kad su bića odjednom nabrala za cijelu sedmicu, izrastao je samo osmi dio. Šta bi bilo, rekla su bića, ako bi zemlju podijelili između sebe? I podijeliše zemlju, a onda je nekoliko bića bralo iz tuđeg. Kada su ostali primijetili, rekoše: Izaberimo nekoga između sebe ko će paziti da svako bere samo sa svoje zemlje. I tako nastade vladar, a za njim dođe svještenik, ratnik, građanin, seljak i zanatlija."
Buda
можда ти звучи неозбиљно, али и тако је могуће стићи до висина...
