Nora Barnacle
Domaćin
- Poruka
- 4.132
Au, bre, Goxy, pretvaraš se u Velebita!
Kakav crni komunizam. Mislim...može, ali to je isto ko da za Kiša kažeš da je pisao istorijske romane (reče neko onomad baš na ovom forumu).
-
- Popularno:
- Jel znate šta može da se desi ako...
- Koje su prosečne američke plate po...
- Председавајућа седницом СБ УН лупала...
- Pre nego krenete na more, pogledajte...
- Jovana Jeremić "Hoću pet vila, u Monte...
- Путин спрема поделу Немачке
- Evo kako satanisti zele da uniste brak...
- Наташа Кандић: Интелектуална елита у...
- Vruć krompir u Vučićevoj čorbi: Šest...
- ljudi sta se desava sa 063 mrezom...
Majstor i Margarita - Mihail Bulgakov
- Začetnik teme spicy black
- Datum pokretanja
Au, bre, Goxy, pretvaraš se u Velebita!
Kakav crni komunizam. Mislim...može, ali to je isto ko da za Kiša kažeš da je pisao istorijske romane (reče neko onomad baš na ovom forumu).
banebegemot
Zainteresovan član
- Poruka
- 148
goxy
Zaslužan član
- Poruka
- 105.785
Whatever...Au, bre, Goxy, pretvaraš se u Velebita!
Kakav crni komunizam. Mislim...može, ali to je isto ko da za Kiša kažeš da je pisao istorijske romane (reče neko onomad baš na ovom forumu).
Poslednja izmena:
Nora Barnacle
Domaćin
- Poruka
- 4.132
D U K Lj A N I N
Ističe se
- Poruka
- 2.960
MAJSTOR I MARGARITA: Tačno prije 74 godine, Bulgakov je završio konačnu verziju čuvenog djela
Majstor je Maksim Gorki?
Pisac Mihail Bulgakov je na današnji dan 1938. godine završio na pisaćoj mašini svoje životno djelo - roman “Majstor i Margarita”. Od tada će proći tačno 28 godina prije nego će ova knjiga, koju mnogi smatraju za najveću književnu tvorevinu 20. vijeka biti štampana.
Tako su se obistinile riječi jednog od glavnih junaka romana , “magistra crne magije” - Volanda: “Rukopisi ne gore”.
KNJIŽEVNICI za sandukom idu...
Za pisanje jedne od verzija romana Bulgakov se odlučio nakon posjete redakciji lista „Bezbožnik“ kao reagoavnje na ratobornu ateisitičku propagandu. Otuda nije nimalo slučajno što se u prvoj redakciji knjige čuvena “seansa crne magije” odigrava 12. juna: na taj dan 1929. godine u Moskvi je počeo prvi kongres sovjetskih bezbožnika. Te iste, 1929. godine bile su napisane pojedine glave romana, ali 18. marta 1930. nakon zabrane drame „Robovanje licemera ili Molijer“ autor ih je spalio u peći.
Bulgakov je pisao: “I lično sam ja , svojim rukama bacio u peć koncept romana o đavolu“.
Rad na romanu je obnovljen tek 1931. Za drugu varijantu je potrošeno tri godine. Ovdje se pojavljuju takvi likovi kao što su Majstor i Margarita, Voland sa pratećom svitom... Naziv rukopisa se stalno mijenjao: “Crni mag”, “Satana”, “Veliki kancelar”, “Knez tame”, “Kopito inženjera”, “Gostovanje”...
Tek u trećoj varijanti, nastaloj u drugoj polovini 1936, pojavio se naslov pod kojim je knjiga danas poznata.
DPuni tekst romana je prvi put 1938. na pisaćoj mašini prekucala Olga Bošanska, sestra Jelene Bulgakove, piščeve supruge.
Poslije toga rukopis je još jednom bio podrvgnut autorskim ispravkama. Bulgakov je završio sa ispravljanjem teksta na Margaretinoj rečenici: “Eto tako, izgleda, književnici za sandukom idu”. Bulgakov je umro dva mjeseca nakon toga.
- Svoj sud o toj stvari sam već dao - piše Bulgakov ženi. Sad me interesuje tvoj sud , a hoću li ga ikad čuti od čitalaca, to niko ne može znati.
Pojedine odlomke iz romana pisac je čitao bliskim prijateljima. Ali o tome da bi to djelo, resku satiru na sovjetski život tih godina- mogao i štampati, nije moglo biti ni riječi. Pronosili su se glasovi da je povodom romana Bulgakovu telefonirao Staljin , da je vršen pretres njegovog stana, ali da nisu dirali ni Bulgakova ni njegovu ženu.
MOSKOVSKE glasine o velikom djelu
Filolog Aleksnadr Z .Vulis pišući rad o sovjetskim satiričarima se 1961. sreo sa Jelenom koja mu je dala da pročita rukopis “Majstora i Margarite”.
Vulis je bio potresen knjigom. Uskoro su po Moksvi počeli da se pronose glasovi o velikom romanu. Konačano, roman je u skraćenom obliku bio objavljen 1966. u književnom časopisu “Moskva” i čitao se u jednom dahu, primjerci časopisa su išli do ruku do ruku.
“Majstor i Margarta” je u cjelini objavljen tek 1973. i to na uporno zalaganje Konstantina Simonova.
Zanimljiva je verzija Aleksandra Barkova iz koje se može zaključiti da je “Majstor i Margarita” roman o Maksimu Gorkom. Upravo je za njega 30-ih godina bila vezana titula “majstor”.
Osim toga u knjizi su sadržane aluzije na 1936., godinu smrti Gorkog. Istina, Gorki je umro u junu, a radnja romana se događa u maju. Međutim, upravo baš na taj dan, 19. juna, kad se cijela zemlja opraštala od preminulog pisca, desilo se pomračenje Sunca (u romanu je opisana tama koja je prekrila Jerusalim i Moskvu ). U ceremoniji sahrane Berlioza lako su prepoznatljivi detalji sa sahrane Gorkog.
POLISA, stan, ministri...
Smatra se da je za prototip Margarite poslužila prva supruga Gorkog, Marija Fjodorovna Andrejeva, glumica MHT-a. U kući gdje je živela Maragrita lako se može prepoznati vila Save Morozova , sa kojim je Marija Andrejeva bila u intimnoj vezi. Marija Fjodorovna je dobila prema testamentu Morozova, koji se ubio, polisu životnog osiguranja na sto hiljada rubalja, od kojih je deset hiljada dala Gorkom da plati dugovanja, a ostalo je stavila na raspolaganje Ruskoj socijaldemokratskoj radničkoj partiji ( RSDRP) čiji je bila član.
U romanu, Majstor dobija sto hiljada na lutrijskom lozu koji nalazi u korpi sa prljavim vešom i postaje pisac , a deset hiljada od te sume poklanja Maragariti
U jednoj od prvobitnih verzija romana se pojavljuje i stan broj 20 na Vidikovcu broj 4 gdje su u vrijeme revolucije 1905. živeli Gorki i Marija Andrejeva. Prema Barkovu, moguće je naći i realne prototipe i za druge likove. Tako je Voland - Lenjin, Latunski i Semplejarov - tadašnji ministar kulture Lunačarski, Levi Matvej - Lav Tolstoj, pod tetarom Varijetea se podrazumijeva MHT...
Jelena Sergejevna Bulgakova se sjećala da je posljednje riječi o svom romanu “Majstor i Margarita” autor izgovrio pred samu smrt:
- Kad bi znali...Kad bi samo znali ... Šta je to htio slavni pisac da prenese svojim savremenicima i potomcima? O tome se može samo nagađati....
Branko Rakočević
Majstor je Maksim Gorki?
Pisac Mihail Bulgakov je na današnji dan 1938. godine završio na pisaćoj mašini svoje životno djelo - roman “Majstor i Margarita”. Od tada će proći tačno 28 godina prije nego će ova knjiga, koju mnogi smatraju za najveću književnu tvorevinu 20. vijeka biti štampana.
Tako su se obistinile riječi jednog od glavnih junaka romana , “magistra crne magije” - Volanda: “Rukopisi ne gore”.
KNJIŽEVNICI za sandukom idu...
Za pisanje jedne od verzija romana Bulgakov se odlučio nakon posjete redakciji lista „Bezbožnik“ kao reagoavnje na ratobornu ateisitičku propagandu. Otuda nije nimalo slučajno što se u prvoj redakciji knjige čuvena “seansa crne magije” odigrava 12. juna: na taj dan 1929. godine u Moskvi je počeo prvi kongres sovjetskih bezbožnika. Te iste, 1929. godine bile su napisane pojedine glave romana, ali 18. marta 1930. nakon zabrane drame „Robovanje licemera ili Molijer“ autor ih je spalio u peći.
Bulgakov je pisao: “I lično sam ja , svojim rukama bacio u peć koncept romana o đavolu“.
Rad na romanu je obnovljen tek 1931. Za drugu varijantu je potrošeno tri godine. Ovdje se pojavljuju takvi likovi kao što su Majstor i Margarita, Voland sa pratećom svitom... Naziv rukopisa se stalno mijenjao: “Crni mag”, “Satana”, “Veliki kancelar”, “Knez tame”, “Kopito inženjera”, “Gostovanje”...
Tek u trećoj varijanti, nastaloj u drugoj polovini 1936, pojavio se naslov pod kojim je knjiga danas poznata.
DPuni tekst romana je prvi put 1938. na pisaćoj mašini prekucala Olga Bošanska, sestra Jelene Bulgakove, piščeve supruge.
Poslije toga rukopis je još jednom bio podrvgnut autorskim ispravkama. Bulgakov je završio sa ispravljanjem teksta na Margaretinoj rečenici: “Eto tako, izgleda, književnici za sandukom idu”. Bulgakov je umro dva mjeseca nakon toga.
- Svoj sud o toj stvari sam već dao - piše Bulgakov ženi. Sad me interesuje tvoj sud , a hoću li ga ikad čuti od čitalaca, to niko ne može znati.
Pojedine odlomke iz romana pisac je čitao bliskim prijateljima. Ali o tome da bi to djelo, resku satiru na sovjetski život tih godina- mogao i štampati, nije moglo biti ni riječi. Pronosili su se glasovi da je povodom romana Bulgakovu telefonirao Staljin , da je vršen pretres njegovog stana, ali da nisu dirali ni Bulgakova ni njegovu ženu.
MOSKOVSKE glasine o velikom djelu
Filolog Aleksnadr Z .Vulis pišući rad o sovjetskim satiričarima se 1961. sreo sa Jelenom koja mu je dala da pročita rukopis “Majstora i Margarite”.
Vulis je bio potresen knjigom. Uskoro su po Moksvi počeli da se pronose glasovi o velikom romanu. Konačano, roman je u skraćenom obliku bio objavljen 1966. u književnom časopisu “Moskva” i čitao se u jednom dahu, primjerci časopisa su išli do ruku do ruku.
“Majstor i Margarta” je u cjelini objavljen tek 1973. i to na uporno zalaganje Konstantina Simonova.
Zanimljiva je verzija Aleksandra Barkova iz koje se može zaključiti da je “Majstor i Margarita” roman o Maksimu Gorkom. Upravo je za njega 30-ih godina bila vezana titula “majstor”.
Osim toga u knjizi su sadržane aluzije na 1936., godinu smrti Gorkog. Istina, Gorki je umro u junu, a radnja romana se događa u maju. Međutim, upravo baš na taj dan, 19. juna, kad se cijela zemlja opraštala od preminulog pisca, desilo se pomračenje Sunca (u romanu je opisana tama koja je prekrila Jerusalim i Moskvu ). U ceremoniji sahrane Berlioza lako su prepoznatljivi detalji sa sahrane Gorkog.
POLISA, stan, ministri...
Smatra se da je za prototip Margarite poslužila prva supruga Gorkog, Marija Fjodorovna Andrejeva, glumica MHT-a. U kući gdje je živela Maragrita lako se može prepoznati vila Save Morozova , sa kojim je Marija Andrejeva bila u intimnoj vezi. Marija Fjodorovna je dobila prema testamentu Morozova, koji se ubio, polisu životnog osiguranja na sto hiljada rubalja, od kojih je deset hiljada dala Gorkom da plati dugovanja, a ostalo je stavila na raspolaganje Ruskoj socijaldemokratskoj radničkoj partiji ( RSDRP) čiji je bila član.
U romanu, Majstor dobija sto hiljada na lutrijskom lozu koji nalazi u korpi sa prljavim vešom i postaje pisac , a deset hiljada od te sume poklanja Maragariti
U jednoj od prvobitnih verzija romana se pojavljuje i stan broj 20 na Vidikovcu broj 4 gdje su u vrijeme revolucije 1905. živeli Gorki i Marija Andrejeva. Prema Barkovu, moguće je naći i realne prototipe i za druge likove. Tako je Voland - Lenjin, Latunski i Semplejarov - tadašnji ministar kulture Lunačarski, Levi Matvej - Lav Tolstoj, pod tetarom Varijetea se podrazumijeva MHT...
Jelena Sergejevna Bulgakova se sjećala da je posljednje riječi o svom romanu “Majstor i Margarita” autor izgovrio pred samu smrt:
- Kad bi znali...Kad bi samo znali ... Šta je to htio slavni pisac da prenese svojim savremenicima i potomcima? O tome se može samo nagađati....
Branko Rakočević
