Snage UNMIK policije i KFOR-a nisu uspele da zaštite Srbe na Kosovu i Metohiji i odogovore svom osnovnom zadatku – očuvanje bezbednosti svih građana u Pokrajini, u ovom slučaju posebno ugroženih Srba i drugih nealbanaca, iako je mnogo puta do tada ukazivano na takvu mogućnost. Zapaljene su novoizgrađene kuće Srba – povratnika u selu Belo Polje kod Peći, kao i renovirane kuće prizrenskih Srba koji su se spremali za povratak u svoj zavičaj. Pred naletom albanskih terorista KFOR je evakuisao srpsko stanovništvo iz Belog Polja, Vitine, Prištine, zatim iz sela Biča i Grabovac, opština Klina i drugih mesta, dok su žene i deca iz Lipljana i mesta Staro Gracko preživljavali veoma teške trenutke, suočeni sa naoružanim albanskim teroristima i ekstremistima.
Nestanak struje je dodatno usložio bezbednosnu situaciju i na području opštine Štrpce, nakon miniranja dva stuba dalekovoda od strane albanskih terorista u rejonu sela Jažince. Međutim, 22.03.2004. godine, oko 16,40 sati meštani Štrpci dobili su struju.
Bilans trodnevnog terora nad Srbima, koji još uvek nije konačan, je 8 ubijenih (Spasojević Borivoje i Tučev Jana u Kosovskoj Mitrovici; Milosavljević Tomče i Vesić Nenad u Lipljanu; Stolić Dobri i Stolić Momir u Štrpcu, Perić Slobodan u Gnjilanu i Trajković Zlatibor u Kosovu Polju) i 143 povređena lica srpske nacionalnosti, preko 800 oštećenih i spaljenih srpskih kuća, više od 200 spaljenih i oštećenih vozila, među kojima i 144 vozila međunarodnih bezbednosnih snaga. Opravdano se strahuje da je ovaj bilans još crnji, ako se ima u vidu da se za jedan broj nestalih lica ne zna sudbina.
Zauzete su i delom uništene zdravstvene ustanove u kojima su lečeni Srbi, kao i škole u kojima su nastavu pohađala srpska deca. Zapaljene su brojne pravoslavne crkve, oštećeni sakralni objekti i groblja. Ukupno je zapaljeno i oštećeno 29 pravoslavnih crkava i manastira (u Obiliću, K. Mitrovici, Prizrenu, Đakovici, Gnjilanu, Kosovskoj Kamenici, Srbici, Peći, Prištini i dr. mestima), među kojima su i biseri srednjovekovne vizantijske umetnosti i arhitekture. Spaljivanjem crkava i manastira albanski teroristi su imali nameru da zatru tragove vekovnog postojanja pravoslavne kulture na ovim prostorima, o čemu svedoči i slučaj u Đakovici, kada su albanski ekstremisti sa teškim građevinskim mašinama do temelja porušili ostatke dve zapaljene crkve.
Nakon trodnevnog terora nad Srbima u cilju etničkog čišćenja sa područja Kosova i Metohije, situacija se počev od 21. marta 2004. godine, relativno stabilizovala, ali je položaj srpskog i drugog nealbanskog stanovništva i dalje izuzetno težak. Albanski teroristi i ekstremisti uspeli su da potpuno etnički očiste veliki broj mesta i gradova u kojima je živelo preostalo srpsko stanovništvo. Iz pet gradova i 8 sela raseljeni su svi Srbi, koji su evakuisani u druge srpske enklave ili smešteni u baze KFOR-a (oko 3.200) čime je bitno sužen njihov životni prostor i doveden u pitanje opstanak Srba na njihovim vekovnim ognjištima na Kosovu i Metohiji.
Humanitarna katastrofa je zahvatila sve srpske enklave. Nakon masovnog odaziva i velike solidarnosti građana Srbije, konvoji prikupljene pomoći su stigli na Kosovo i Metohiju, a MUP Srbije je prvo Ministarstvo koje je uputilo konkretnu pomoć (32 opremljena kontejnera za smeštaj najugroženijih porodica koje su ostale bez svojih domova).
U delovanju albanskih ekstremista, očigledno je da se ne radi o spontanom okupljanju, već o dobro planiranoj, organizovanoj i koordiniranoj aktivnosti na području čitavog prostora AP Kosovo i Metohija, u kojoj su učestvovali i pojedini ekstremni Albanci sa juga centralnog dela Srbije, kao i pripadnici KZK, KPS i pojedinih jedinica stranih snaga bezbednosti na Kosovu i Metohiji. Pod velikim pritiskom međunarodne javnosti, došlo je do smirivanja napada albanskih ekstremista i terorista na srpsko i nealbansko stanovništvo, ali su tenzije i dalje vrlo visoke i sasvim je neizvestan dalji razvoj događaja, o čemu svedoči podatak da je i nakon smirivanja situacije spaljeno više srpskih kuća, kamenovani su autobusi sa građanima srpske nacionalnosti, kao i da su albanski teroristi otpočeli sa oružanim terorističkim napadima na pripadnike civilnih i vojnih snaga međunarodne zajednice.
Etničko čišćenje i teror koji su sprovedeni u periodu od 17. do 19. marta na Kosovu i Metohiji su rezultat koordinirane akcije ekstremista na Kosovu i Metohiji i na području juga centralne Srbije, o čemu svedoče saznanja da su u rušilačkih demonstracija Albanaca širom Kosova i Metohije i sprovođenja terora i nasilja nad srpskim i drugim albanskim življem, učestvovale i grupe Albanaca sa područja Preševa, sastavljene pretežno od pripadnika rasformiranih albanskih paravojnih formacija. Takođe se potvrdilo da Kosovski zaštitni korpus (KZK) predstavlja logističku podršku albanskom terorizmu na Kosovu i Metohiji i da ga u najvećem broju čine pripadnici tzv. OVK.
Registrovani su pokušaji KPS policajaca da manipulišu Srbima i navedu ih na evakuaciju (Staro Gacko i dr.), a u Prizrenu su patrole KPS učestvovale u nasilnom isterivanju, zlostavljanju i pljačkanju imovine Srba. U pojedinim slučajevima pripadnici KFOR-a i UMNIK-a su nudili evakuaciju napadnutom srpskom stanovništvu, da bi nakon evakuacije usledilo paljenje kuća od strane albanskih ekstremista i terorista, što ukazuje da su u operaciji proterivanja Srba sa svojih ognjišta učestvovale i pojedine jedinice stranih snaga bezbednosti.
) pa njima deli poklonice 
